του Πέτρου Αβραμίδη
Μείζον θέμα, μέχρι τώρα, στην παρούσα τρίτη αξιολόγηση στο πλαίσιο του Μνημονίου για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αποτελεί το θέμα των πλειστηριασμών. Οι δανειστές, ως εκπρόσωποι των αρπακτικών των αγορών, έπαιξαν για μία ακόμα φορά τον ρόλο τους. Απαίτησαν άμεσα λύσεις στο όνομα των τραπεζών, στην πράξη υπέρ των αρπακτικών και η κυβέρνηση τις υλοποίησε στο «άψε-σβήσε». Έτσι: α) Ποινικοποίησε κάθε δράση ενάντια στους πλειστηριασμούς στα ειρηνοδικεία. β) Εφαρμόζει από την Τετάρτη 29/11/2017 και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, γ) Ενέργησε «τα δέοντα» για να σπάσει η αποχή των συμβολαιογράφων από τους πλειστηριασμούς, δ) Στέλνει τα ΜΑΤ και διαλύουν με ξύλο και χημικά κάθε διαμαρτυρία στα ειρηνοδικεία.
Με τα άλλα, επίσης σημαντικά, θέματα της τρίτης αξιολόγησης, τα εργασιακά, το δικαίωμα στην απεργία και τη συνδικαλιστική δράση, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κ.λπ. οι δανειστές θα ασχοληθούν στη συνέχεια δίνοντας τελεσίγραφα και λαμβάνοντας «λευκές πετσέτες» από την κυβέρνηση. Ήδη, ο νέος κατάλογος με τον αριθμό των προαπαιτούμενων αυξήθηκε κατά 15, φτάνοντας τα 110.
Μετά την «λευκή πετσέτα» της κυβέρνησης για τους πλειστηριασμούς, στο χρηματιστήριο της Αθήνας «άνοιξαν σαμπάνιες» (6,5% η άνοδος των τραπεζών στις 29/11) περιμένοντας τα «καλά νέα» από τον φόβο που ελπίζουν ότι θα δημιουργηθεί στους δανειολήπτες ώστε να προχωρήσουν σε ρυθμίσεις. Οι τίτλοι αυτών που εμπορεύονται τις ειδήσεις είναι χαρακτηριστικοί: «Ξεκινούν οι πλειστηριασμοί – μοχλός πίεσης για ρυθμίσεις στα κόκκινα δάνεια». Παράλληλα, μας ενημερώνουν ότι από τους 8 ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς έγιναν μόνο 2 καθώς οι άλλοι 6 οφειλέτες ζήτησαν ρύθμιση της οφειλής τους. Ο στόχος είναι προφανής, να πιεστούν οι πάντες, στην ουσία τα λαϊκά και τα πρώην μεσαία στρώματα που σήμερα βρίσκονται σε καθεστώς ανέχειας, να «κάνουν το σκατό τους παξιμάδι» για να εξυπηρετήσουν τον δανεισμό τους. Έναν δανεισμό που δημιουργήθηκε α) με άλλα εισοδήματα, τα οποία πλέον δεν υπάρχουν λόγω των μνημονίων και όχι με ευθύνη των δανειοληπτών και β) με την ευθύνη των τραπεζών, κάτω από την πίεση τους για πάσης φύσεως δάνεια χωρίς ουσιαστικά κριτήρια αποτίμησης του κινδύνου.
Είναι γνωστό το επιχείρημα που προβάλλουν κυβέρνηση και τράπεζες περί «στρατηγικών κακοπληρωτών» για τους οποίους υποτίθεται ότι γίνονται οι πλειστηριασμοί. Όμως, δεν χρειάζονταν να περάσουν εφτά χρόνια για να πιαστούν, μέσω της πίεσης των πλειστηριασμών, ούτε μπορούν όλοι αυτοί να κρυφτούν πίσω από τον νόμο Κατσέλη, όπως προσπαθούν να μας πείσουν. Οι τράπεζες είχαν και έχουν όλα τα απαραίτητα εργαλεία για να πιέσουν και να εισπράξουν από τους έχοντες «στρατηγικούς κακοπληρωτές».
Άρχισε η υφαρπαγή των σπιτιών
Στην αρχή για το θεαθήναι, το γνωστό επικοινωνιακό παιγνίδι, θα βγουν σε ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ακίνητα φιλέτα. Είναι το «ορεκτικό» στο μενού πλειστηριασμοί. Όμως αυτά είναι συγκεκριμένα και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τους ενδεχόμενα να έχουν τον τρόπο να τα «χτυπήσουν» άμεσα ή έμμεσα. Σε αυτά τα επίπεδα περιουσίας, με τη βοήθεια των off shore, των φορολογικών παράδεισων και τα «στραβά μάτια» του κρατικού φορολογικού συστήματος, όλα είναι πιθανά και δυνατά να συμβούν. Το θέμα είναι τι θα γίνει με τη μεγάλη μάζα των περιπτώσεων πρώτης κατοικίας που είναι υποθηκευμένη, είτε λόγω στεγαστικού είτε λόγω επαγγελματικού δανείου, όπως συμβαίνει με τα μεσαία στρώματα, και ο οφειλέτης βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία εξόφλησης της οφειλής, η οποία σε αρκετές περιπτώσεις είναι υψηλότερη από την πραγματική, σημερινή αξία του ακινήτου.
Ο σχεδιασμός είναι για 500-700 ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς τον μήνα μέχρι το Φεβρουάριο του 2018, 1.000 μηνιαία μέχρι τον Σεπτέμβριο και από εκεί και μετά 2.000 και πάει λέγοντας. Με βάση αυτό είναι φανερό ότι με το τέλος του 2018, που λήγει και η προστασία του νόμου Κατσέλη, θα δούμε να βγαίνουν στο ηλεκτρονικό σφυρί οι λαϊκές κατοικίες. Ο λαός, που πλήρωνε όλα αυτά τα χρόνια μέρος του δανείου και τα διάφορα χαράτσια, θα χάσει ό,τι έχει πληρώσει και φυσικά το ίδιο του το σπίτι και θα ξαναγίνει νοικάρης
Η κυβέρνηση κάνει λόγο για συμφωνία με τις τράπεζες να μην γίνουν πλειστηριασμοί για ακίνητα αξίας κάτω από 300.000 ευρώ. Όμως, όπως δήλωσε ο κ. Καραμούζης, πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, στους Financial Times στις αρχές Νοέμβρη, «οι τράπεζες έχουν συντονίσει τα σχέδιά τους για να διασφαλίσουν ότι στους πρώτους γύρους πλειστηριασμών δεν θα περιλαμβάνονται κατοικίες με αξία χαμηλότερη των 300.000 ευρώ.» Οι λέξεις κλειδιά εδώ είναι «στους πρώτους γύρους». Γι’ αυτό δεσμεύονται οι τράπεζες. Για το τι θα ακολουθήσει μετά, πλειστηριασμοί της λαϊκής κατοικίας, δεν υπάρχει καμία δέσμευση. Ούτε η «ευαίσθητη» κοινωνικά κυβέρνηση, που ως υπάκουος εκτελεστής των εντολών των δανειστών έκανε τα πάντα για να ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί, φρόντισε για κάποια νομοθετική ρύθμιση ή έστω ασφαλιστική δικλείδα, ότι τουλάχιστον κάποιες περιπτώσεις δεν θα μπορούν να οδηγηθούν σε πλειστηριασμό. Αποφάνθηκε μάλιστα ότι «δεν χρειάζονται νέα μέτρα προστασίας της λαϊκής κατοικίας, πέραν αυτών που ήδη υπάρχουν».
Υπό αυτές τις συνθήκες, και με σχεδιασμό για 500-700 ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς τον μήνα μέχρι το Φεβρουάριο του 2018, 1.000 μηνιαία μέχρι τον Σεπτέμβριο και από εκεί και μετά 2.000 και πάει λέγοντας, είναι φανερό ότι με το τέλος του 2018, που λήγει και η προστασία του νόμου Κατσέλη, θα δούμε να βγαίνουν στο ηλεκτρονικό σφυρί οι λαϊκές κατοικίες. Ο λαός, που πλήρωνε όλα αυτά τα χρόνια μέρος του δανείου και τα διάφορα χαράτσια, θα χάσει ό,τι έχει πληρώσει και φυσικά το ίδιο του το σπίτι και θα ξαναγίνει «νοικάρης».
Οι τράπεζες είναι έτοιμες
Το σύστημα δείχνει να είναι έτοιμο για την επόμενη μέρα των πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας. Ο κώδικας δεοντολογίας της Τράπεζας της Ελλάδος για τη διαχείριση των κόκκινων δανείων έχει στρώσει τον δρόμο στη λεηλασία της λαϊκής περιουσίας. Μέχρι σήμερα οι τράπεζες τον εφαρμόζουν πλημμελώς, όπως και όπου τις συμφέρει, πιέζοντας τους δανειολήπτες να πληρώνουν όσο περισσότερα μπορούν. Κάνουν «προσωρινές ρυθμίσεις» μειώνοντας το ποσό της δόσης, αλλά οι δανειολήπτες δεσμεύονται ότι μετά την ευνοϊκή περίοδο προσωρινής ρύθμιση θα πληρώνουν πολύ μεγαλύτερα ποσά. Φυσικά, οι τράπεζες ξέρουν ότι οι συγκεκριμένοι δανειολήπτες δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στο μέλλον και έτσι «τους περιμένουν στη γωνία».
Συνεπώς, με αυτά, κυβέρνηση, τράπεζες, δανειστές και αρπακτικά μεθοδεύουν το πως θα αλλάξουν χέρια οι περιουσίες στην Ελλάδα. Όπως αναφέρεται σε διάφορες εξειδικευμένες αναλύσεις, υπό την απειλή των πλειστηριασμών, οι δανειολήπτες θα μπουν σε μια «τρίτη γενιά» ρυθμίσεων, που ορίζονται ως λύσεις οριστικής διευθέτησης και περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την εθελοντική παράδοση ενυπόθηκου ακινήτου, τη μετατροπή σε ενοικίαση / χρηματοδοτική μίσθωση, την εθελοντική εκποίηση, τον εξωδικαστικό διακανονισμό απαιτήσεων με «κούρεμα» οφειλής και την απόκτηση από την τράπεζα του ακινήτου κ.λπ. Έτσι, ενώ θα έχουμε πληρώσει ήδη πολλά και επί πολλά χρόνια στις τράπεζες, πιστεύουν ότι θα υποχρεωθούμε να τους παραδώσουμε και το σπίτι για να μένουμε εντός του με ενοίκιο…
«Κούνια που τους κούναγε» που λέει η λαϊκή παροιμία. Όλοι αυτοί κάνουν σχεδιασμούς για την λεηλασία της λαϊκής κατοικίας… και θεωρούν ότι αυτά θα γίνουν με την μνημονιακή «κανονικότητα», με την οποία φτάσαμε ως εδώ.
Αυτοί που δεν έχουν καμία επαφή με τον λαό αγνοούν ότι πραγματικά δεν έχει να πληρώσει και παράλληλα έχει αποδείξει επανειλημμένα πως μπορεί να ξεσηκωθεί εκεί που δεν το περιμένουν… Η ζωή θα δείξει. Υπάρχουν πολλοί λόγοι πλέον για να μην συνεχίζουμε να ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση υποδούλωσης. Εντός ολίγου δεν θα έχουμε πλέον τίποτε άλλο να χάσουμε, για να μας κρατά δεμένους με το παρελθόν… Οι κινητοποιήσεις στα Ειρηνοδικεία και στους χώρους ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, την περασμένη εβδομάδα, και η καταστολή τους εκ μέρους της κυβέρνησης είναι ένα πρώτο δείγμα του τι θα ακολουθήσει. Ταυτόχρονα αποτελούν έναν πρόσθετο δείκτη της «κοινωνικής ευαισθησίας» μιας κυβέρνησης «yes men»…
