Η ένατη κατά σειρά παγκόσμια συνδιάσκεψη για το Αφγανιστάν (20/7) ήταν η πρώτη που έγινε στην πρωτεύουσά του Καμπούλ. Ο γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Mουν, 40 υπουργοί Εξωτερικών (μεταξύ των οποίων και ο Έλληνας υφ. Εξωτερικών κ. Δρούτσας), 70 συνολικά αντιπρόσωποι περιφερειακών, διεθνών και χρηματοπιστωτικών θεσμών συζήτησαν επί 6 ώρες, με 4λεπτες ομιλίες έκαστος, επί ζητημάτων τα οποία δεν αποφασίζονται σε συνδιασκέψεις αλλά στα επιτελεία των «μεγάλων».
Συμφώνησαν υποτίθεται με την πρόταση του Αφγανού προέδρου Χ. Καρζάι για τελική απεμπλοκή το 2014, οπότε θα είναι έτοιμο το Αφγανιστάν «να αναλάβει μόνο τις τύχες του», δηλαδή τα στρατιωτικά και αστυνομικά καθήκοντα που ασκούν σήμερα οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, όλα δείχνουν ότι η κατοχή επεκτείνεται, επ’ αόριστον, με απροσδιόριστη τροπή.
Υποτίθεται ότι ο Μπ. Ομπάμα έχει ορίσει το Ιούλιο του 2011 ως χρόνο έναρξης της αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων, αλλά μάλλον πρόκειται για χειρισμό της εντελώς αρνητικής έναντι του πολέμου στο Αφγανιστάν κοινής γνώμης, εφόσον η Χ. Κλίντον δήλωσε ότι «η ημερομηνία αυτή είναι η απαρχή μιας νέας φάσης και όχι ο τερματισμός της ανάμειξής μας» (Guardian 20/7 βιντεοσκοπημένη ομιλία). Επίσης, είπε ευθέως ότι «δεν σκοπεύουμε να εγκαταλείψουμε το μακροχρόνιο όραμά μας. Πολλές χώρες υπέστησαν μεγάλες απώλειες για να αφήσουμε αυτή τη χώρα να πισωγυρίσει…».
Δεν θα υπάρξει ταχεία έξοδος από το Αφγανιστάν, δήλωσε (επίσης σύμφωνα με τον Guardian 20/7), ο Α. Φ. Ράσμουσεν, γ.γ. του ΝΑΤΟ. «Όταν αρχίσει η πλήρης μετάβαση , οι διεθνείς δυνάμεις δεν θα αποχωρήσουν, απλώς θα κινηθούν προς έναν υποστηρικτικό ρόλο».
Μήπως, όμως, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο; Ιδού τι λέει το γερμανικό περιοδικό Spiegel (20/7): «Ο Καναδάς, η Ολλανδία, η Πολωνία, η Αυστραλία και πολλές άλλες χώρες είτε αποσύρουν τα στρατεύματά τους, είτε αμφισβητούν τη δέσμευσή τους… η αποστολή του ΝΑΤΟ παραπαίει και ο Ομπάμα βρίσκεται αντιμέτωπος με την επιλογή του να συνεχίσει την επιχείρηση ως έναν εξαιρετικά δαπανηρό αμερικανο-βρετανικό πόλεμο ή να την τερματίσει χωρίς νίκη. Και οι δύο επιλογές δεν είναι επιθυμητές». Συνεπώς ή θα πρέπει να δώσουν μια ευρεία διπλωματική λύση, με συμμετοχή χωρών όπως η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν καθώς και των Ταλιμπάν και των πολέμαρχων του Αφγανιστάν, είτε οι «σύμμαχοι της Αμερικής θα εγκαταλείψουν το σκάφος σταδιακά στην αρχή και στη συνέχεια όλο και πιο γρήγορα… Η χώρα θα βυθιστεί στο χάος και θα καταλήξει στους Ταλιμπάν ως σωτήρες. Η ιστορία θα έχει διαγράψει έναν πλήρη κύκλο», με τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές.
Υποτίθεται ότι ο Μπ. Ομπάμα έχει ορίσει το Ιούλιο του 2011 ως χρόνο έναρξης της αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων, αλλά μάλλον πρόκειται για χειρισμό της εντελώς αρνητικής έναντι του πολέμου στο Αφγανιστάν κοινής γνώμης, εφόσον η Χ. Κλίντον δήλωσε ότι «η ημερομηνία αυτή είναι η απαρχή μιας νέας φάσης και όχι ο τερματισμός της ανάμειξής μας» (Guardian 20/7 βιντεοσκοπημένη ομιλία). Επίσης, είπε ευθέως ότι «δεν σκοπεύουμε να εγκαταλείψουμε το μακροχρόνιο όραμά μας. Πολλές χώρες υπέστησαν μεγάλες απώλειες για να αφήσουμε αυτή τη χώρα να πισωγυρίσει…».
Δεν θα υπάρξει ταχεία έξοδος από το Αφγανιστάν, δήλωσε (επίσης σύμφωνα με τον Guardian 20/7), ο Α. Φ. Ράσμουσεν, γ.γ. του ΝΑΤΟ. «Όταν αρχίσει η πλήρης μετάβαση , οι διεθνείς δυνάμεις δεν θα αποχωρήσουν, απλώς θα κινηθούν προς έναν υποστηρικτικό ρόλο».
Μήπως, όμως, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο; Ιδού τι λέει το γερμανικό περιοδικό Spiegel (20/7): «Ο Καναδάς, η Ολλανδία, η Πολωνία, η Αυστραλία και πολλές άλλες χώρες είτε αποσύρουν τα στρατεύματά τους, είτε αμφισβητούν τη δέσμευσή τους… η αποστολή του ΝΑΤΟ παραπαίει και ο Ομπάμα βρίσκεται αντιμέτωπος με την επιλογή του να συνεχίσει την επιχείρηση ως έναν εξαιρετικά δαπανηρό αμερικανο-βρετανικό πόλεμο ή να την τερματίσει χωρίς νίκη. Και οι δύο επιλογές δεν είναι επιθυμητές». Συνεπώς ή θα πρέπει να δώσουν μια ευρεία διπλωματική λύση, με συμμετοχή χωρών όπως η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν καθώς και των Ταλιμπάν και των πολέμαρχων του Αφγανιστάν, είτε οι «σύμμαχοι της Αμερικής θα εγκαταλείψουν το σκάφος σταδιακά στην αρχή και στη συνέχεια όλο και πιο γρήγορα… Η χώρα θα βυθιστεί στο χάος και θα καταλήξει στους Ταλιμπάν ως σωτήρες. Η ιστορία θα έχει διαγράψει έναν πλήρη κύκλο», με τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές.
Αρ. Α.
Σχόλια
