Εξίσωση κυβέρνησης Τσίπρα
| {(αριστερά μέτρα ×O)+(μνημονιακά μέτρα×∞) }=∞ μνημονιακά μέτρα |
Κύριε Τσίπρα, αν δεν κάνω λάθος, έχεις τελειώσει Πολυτεχνείο και είναι ανεπίτρεπτο να κάνεις τέτοια παιδαριώδη λάθη στα Μαθηματικά.
Στην πρώτη παρένθεση (αριστερά μέτρα x 0) = 0, ο πρώτος παράγοντας μηδενίζεται και τι μένει; Άπειρα μέτρα ιμπεριαλιστικά.
Επομένως, μην προσπαθείς να εμφανίζεσαι ότι τάχα κόπτεσαι για αριστερή παρένθεση, γιατί είναι ήδη μηδενική εκτός και αν εσύ γνωρίζεις άλλα μαθηματικά, οπότε μπορείς να κρατάς και να περιφέρεις μια μηδενική παρένθεση νομίζοντας ότι έτσι θα ξεγελάς τον κόσμο, όπως ακριβώς οι προκάτοχοί σου (μαυρογιαλούροι) που εξουσίαζαν την Ελλάδα με τρύπια καλάθια.
Να τρέξεις, αν σου έχει μείνει λίγο φιλότιμο, να εξαφανίσεις το στεφάνι που κατέθεσες στους ήρωες της Καισαριανής και να ζητήσεις δημόσια συγγνώμη για τη βέβηλη πράξη σου, γιατί εκείνοι όχι μόνο δεν υπέγραψαν δηλώσεις μετανοίας αλλά έδωσαν απλόχερα τη ζωή τους για τα ιδανικά της Αριστεράς. Εκείνοι δεν υπέγραφαν ένα χαρτάκι που τους ζητούσε το τότε φασιστικό σύστημα που να φαίνεται ότι ξεπουλούν τις ιδέες τους, ξέροντας πολύ καλά ότι η επόμενη στιγμή είναι εκτέλεση, και εσύ υπέγραψες φαρδιά πλατιά ξεπουλώντας όχι μόνο τις ιδέες και τα ιδανικά της Αριστεράς, αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα για να παραμείνεις στην εξουσία.
Η συμφωνία που υπέγραψες, Αλέξη Τσίπρα, στις 13 Ιουλίου στις Βρυξέλλες είναι ντροπή για την ελληνική Αριστερά. Σε ξεφτίλισαν εντελώς οι ηγέτες της Ε.Ε., αναγκάζοντάς σε να υπογράψεις μια κατάπτυστη συμφωνία που διέσυρε και την Αριστερά και την Ελλάδα. Καταλύθηκε ακόμα περισσότερο και πιο επίσημα η υποτιθέμενη εθνική κυριαρχία της χώρας μας. Τώρα ξεπουλήθηκαν επισήμως και ό,τι είχαν αφήσει οι προηγούμενοι σφουγγοκωλάριοι της χούντας, της Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ και όλοι οι προηγούμενοι και οι επόμενοι εκφραστές του αστισμού στην Ελλάδα, καθώς την Ελλάδα θα διοικεί πλέον η τρόικα, βάσει των οδηγιών που θα έχει από τη νέα ιερά συμμαχία της Ε.Ε.
Η συμφωνία που υπέγραψες μάς πάει πολύ πίσω σε καθεστώς αγγλικής, γαλλικής και γερμανικής αποικιοκρατίας. «Απώλεια κυριαρχίας πρωτόγνωρη στην Ευρώπη», ήταν ο τίτλος ολόκληρης σελίδας της Monde. Ακόμα και ο Πολ Κρούγκμαν έπεσε από τα σύννεφα: «Ίσως υπερεκτίμησα την ικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης. Δεν μπορούσε καν να μου περάσει από το μυαλό ότι ετοιμάζονταν να προβάλουν αντίσταση χωρίς να έχουν ετοιμάσει ένα εναλλακτικό σχέδιο. Απίστευτο! Πίστευαν απλώς ότι μπορούσαν να διεκδικήσουν ευνοϊκότερους όρους. Οπότε σίγουρα αυτό είναι ένα σοκ», δήλωσε ο Κρούγκμαν σε αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο.
Μια και αναφέρεσαι στη δημοκρατία, προβάλλοντας τον βαθύ προβληματισμό των Αθηναίων, θα σου θυμίσω την τραγωδία του Σοφοκλή, Αντιγόνη. Ο προβληματισμός που προκύπτει είναι ότι οι άνθρωποι που ζουν υπό τον ζυγό μιας τυραννίας έχουν το ηθικό αλλά και το νομικό δικαίωμα, αν όχι και την υποχρέωση, να αντισταθούν, ακόμα και να επαναστατήσουν. Η Αντιγόνη υψώνει το ηθικό της ανάστημα απέναντι στον κανονιστικό, αυταρχικό νόμο του Κρέοντα. Ένα νόμο που αντιβαίνει ακόμα και στον ίδιο το νόμο της τραγωδίας! Και εννοώ, εκείνον της Κάθαρσης που προειδοποιεί ότι όταν οι Νόμοι βασίζονται μόνο στο Φόβο και αγνοούν το Έλεος είναι νόμοι βάρβαροι και αυταρχικοί, και η ανθρώπινη βούληση δικαίως τους καταπατεί.
Με δεδομένο το «τετελεσμένο» στην τραγωδία Αντιγόνη, συνάγουμε ότι ο Κρέων, παρά την πράξη του και το τραγικό τέλος που οδήγησε στο θάνατο όλους τους οικείους του και στην καταστροφή της πόλης, δεν «μεταμελήθηκε», αφού εξακολούθησε να ζει και, ως ο τελευταίος επιζών της οικογένειας, να άρχει.
Αν κάτι έπρεπε να έχεις καταλάβει από όλη αυτή την συνδιαλλαγή με τους Ευρωπαίους ηγέτες είναι ότι, όταν εσύ έκανες κηρύγματα για Δημοκρατία και Διαφωτισμό, αυτοί έλεγαν «τι μας λέει αυτός ο μαλάκας και δεν κοιτάει τους δείκτες των χρηματιστηρίων».
Μα αν η Αριστερά κάθε απόχρωσης δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι ζούμε σε μια εποχή μεταδημοκρατίας και προσπαθεί μέσα από Κοινοβούλια να εναντιωθεί στην βαρβαρότητα του καπιταλισμού, είναι βαθιά νυχτωμένη.
Αν και τώρα που έγινε πολύ ξεκάθαρο ότι όλοι οι ηγέτες της Ε.Ε. δεν είναι τίποτα άλλο από υπάλληλοι των πολυεθνικών που τους δίνουν τα πόστα για να εκπροσωπούν τα συμφέροντά τους, είμαστε χαμένοι από χέρι. Καμία απόφαση Κοινοβουλίου ή δημοψηφίσματος δεν μετράει ούτε λαμβάνεται στα υπ’ όψιν ούτε κατ’ ελάχιστον.
Κάποιοι σύντροφοι, θα δεχτώ καλοπροαίρετα, βάζουν το ερώτημα «μα τι προτείνουν αυτοί που εναντιώνονται στη συμφωνία». Νομίζω ότι τους προσβάλλει η απορία τους, γιατί όταν κάνεις λανθασμένες ερωτήσεις θα πάρεις και λανθασμένες απαντήσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, αλλά και σε κάθε άλλη που αφορά προβλήματα του συνόλου των εργαζομένων, η απόφαση δεν μπορεί να είναι ατομική αλλά συλλογική. Αν από την πρώτη στιγμή η Αριστερά απευθυνόταν στο λαό μέσα από γενικές συνελεύσεις και αναπτυσσόταν ένας γόνιμος διάλογος και αποφάσιζε ο λαός από τα κάτω, να είμαστε σίγουροι ότι σήμερα στο τραπέζι θα υπήρχαν πάρα πολλές προτάσεις και λύσεις. Τις προτάσεις, δε, αυτές δεν θα τις επωμιζόταν ένας αρχηγός κατά τη συνήθεια του αστικού τρόπου λειτουργίας, αλλά ο ίδιος ο λαός. Ο λαός αφού θα αποφάσιζε για την τύχη του θα επωμιζόταν και τα δύσκολα, ο λαός θα έβρισκε μορφές αλληλεγγύης και αντίστασης, όπως το έχει αποδείξει και στο παρελθόν, και μην κάνουμε ότι το ξεχνάμε, και μάλιστα σε πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις (βλ. το ΕΑΜ).
Η Αριστερά δεν μπορεί παρά να πρεσβεύει μια διαφορετική Ελλάδα που δεν θα λειτουργεί με τους κανόνες του αστικού συστήματος.
Η Αριστερά παλεύει για µια Ελλάδα της λαϊκής και όχι της κεφαλαιοκρατικής οικονομίας, µια Ελλάδα που το πάνω χέρι θα το έχει ο λαός της και όχι οι εκμεταλλευτές και οι «θεσμοί». Για να γίνει αυτό πράξη απαιτείται το πέρασµα της πολιτικής εξουσίας στα χέρια του λαού, με µια κυβέρνηση-όργανο της λαϊκής θέλησης και υπηρέτησης των λαϊκών συμφερόντων.
Μια κυβέρνηση που θα είναι υποχρεωμένη να εξασφαλίζει τη συμμετοχή του λαού στη νέα προσπάθεια, να στηρίζει τα λαϊκά κινήματα, να στηρίζεται και να ελέγχεται από αυτά µέσα από νέους θεσµούς αμεσοδημοκρατικούς.
Αυτά, βέβαια, κ. Τσίπρα που σου γράφω τα ακούς σαν άνθρωπος της εξουσίας τώρα πια, και είμαι σίγουρος ότι με αντιμετωπίζεις όπως σε αντιμετώπισε και εσένα η πιο δυνατή εξουσία της Ε.Ε. Έτσι θα συμπεριφέρεσαι πλέον στους διαφωνούντες μαζί σου. Ακριβώς έτσι αντιμετωπίζεις και εσύ τώρα όσους ασκούν κριτική στην εξουσία σου. Διαλέγεις το δρόμο του Κρέοντα, δηλαδή της εξουσίας, αυτή είναι η μοίρα της κάθε αρχηγικής εξουσίας.
Εμείς, όμως, μην ξεχνάμε ότι δούλος είναι αυτός που ελπίζει ότι κάποιος άλλος θα έλθει να τον ελευθερώσει.
Μανώλης Ηλιάκης, Ρέθυμνο
