Μιλήσαμε με τον Γιώργο Θεοδωρόπουλο, περιφερειακό σύμβουλο της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και εκ νέου υποψήφιο με την παράταξη της «Ανυπότακτης Δημοκρατικής Μακεδονίας». Με εμπειρία οκτώ και πλέον χρόνων στην τοπική αυτοδιοίκηση, με παρέμβαση που προσπαθεί να υπερβαίνει τα στενά όρια της υπονομευμένης από το κεντρικό κράτος αυτοδιοίκησης, συζητήσαμε για τα βασικά προβλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης, για την Μακεδονία που βρίσκεται με έναν ιδιότυπο τρόπο εγκαταλελειμμένη απ’ το κεντρικό κράτος αλλά ταυτόχρονα και στο επίκεντρο του γεωπολιτικού ενδιαφέροντος, για τον ρόλο του περιφερειάρχη κ. Τζιτζικώστα, και για τους άξονες και τις προϋποθέσεις ενός άλλου δρόμου για τον τόπο μας.
Συνέντευξη στον Νίκο Ταυρή
Τι έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια στην τοπική αυτοδιοίκηση;
«Αυτοδιοίκηση ή ετεροδιοίκηση;». Από το 2011 ο αειθαλής Μανώλης Γλέζος είχε βάλει το πραγματικό δίλλημα για τον θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης, προειδοποιώντας ότι ο στενός εναγκαλισμός της τοπικής πολιτικής με το κεντρικό κράτος, θα πνίξει την αυτοδιοίκηση, η οποία αν θέλει να επιβιώσει θα πρέπει να μετατραπεί σε θεσμό άμεσης δημοκρατίας και συμμετοχής των ίδιων τον πολιτών.
Οκτώ χρόνια μετά, με τον Καποδίστρια να γίνεται Καλλικράτης, και τον Καλλικράτη να γίνεται Κλεισθένης, βλέπουμε την απόσταση μεταξύ των πολιτών και των θεσμών «αυτοδιοίκησης» να μεγαλώνει και οι δήμοι και οι περιφέρειες να μετατρέπονται πλήρως σε βραχίονα της κεντρικής διοίκησης.
Βασικές αρμοδιότητες του κράτους μεταφέρονται στην αυτοδιοίκηση χωρίς να μεταφέρονται παράλληλα οι αντίστοιχοι πόροι. Η διαχείριση (κατασκευή και συντήρηση) του οδικού δικτύου, τα αντιπλημμυρικά έργα, η μεταφορά των μαθητών, η καταπολέμηση των κουνουπιών, η πολιτική προστασία κ.α. είναι κάποια μόνο από τα καθήκοντα που με ανελαστικό τρόπο καλείται να διαχειριστεί η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Η συντήρηση του οδικού δικτύου και των αντιπλημμυρικών έργων, απορροφούν περίπου το 85% των πόρων από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους. Το 85% των διαθέσιμων πόρων για να γίνουν συνήθως μπαλώματα στις υπάρχουσες υποδομές και όχι ριζικές παρεμβάσεις ή έργα πρόληψης. Ο ορισμός της κατασπατάλησης πόρων και της υπονόμευσης οποιασδήποτε αναπτυξιακής δυνατότητας!
Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε την θητεία Τζιτζικώστα στο εξής «ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει, Τζιτζικώστας εφαρμόζει». Από κοινού δούλεψαν κυβέρνηση και περιφέρεια για να βγουν τα πλασματικά υπερπλεονάσματα του προϋπολογισμού
Παράλληλα με την έλλειψη πόρων, η απαξίωση και η υποστελέχωση των υπηρεσιών της περιφέρειας δημιουργεί μια οριακή κατάσταση όταν αυτή καλείται να διαχειριστεί έκτακτες καταστάσεις κρίσης. Αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια είδαμε φυσικά φαινόμενα (έντονη βροχόπτωση, χιονόπτωση) να μετατρέπονται σε καταστροφές και τους μηχανισμούς πολιτικής προστασίας να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στο έργο τους. Η περιφέρεια θα μπορούσε να συμβάλει ουσιαστικά στην πρόληψη και αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων, αρκεί να έστρεφε μέρος των πόρων προς αυτή την κατεύθυνση και να αξιοποιούσε τα διαθέσιμα μέσα. Αντ’ αυτού η σημερινή διοίκηση ιδιωτικοποιεί την πολιτική προστασία, δίνοντας την σε μικρούς και μεγάλους εργολάβους, την ώρα που τα μηχανήματα της περιφέρειας βρίσκονται παροπλισμένα ελλείψει προσωπικού χειριστών. Έτσι, ένα βασικό κοινωνικό αγαθό που είναι η πολιτική προστασία γίνεται εμπόρευμα.
Πως αποτιμάτε την παρουσία σας στο Περιφερειακό Συμβούλιο τα προηγούμενα χρόνια;
Σίγουρα δεν ήταν κανονικά χρόνια αυτά που πέρασαν. Η χώρα μας βρέθηκε στο επίκεντρο μια μεγάλης κρίσης, πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτισμικής, γεωπολιτικής με την αυτοδιοίκηση να σηκώνει μεγάλο βάρος απ’ την διαχείριση των αποτελεσμάτων αυτής. Ζήσαμε όμως και μια σειρά κύματα αφύπνισης και συμμετοχής της κοινωνίας και τα τελευταία χρόνια με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ την ύπουλη «καταστολή» αυτών.
Στην πρώτη μας τετραετία η παρέμβαση μας στο Περιφερειακό Συμβούλιο ήταν σε άμεση σύνδεση με αυτούς τους κινηματικούς αγώνες που ξεπήδησαν μέσα από τις τοπικές κοινωνίες. Φέραμε στο Περιφερειακό Συμβούλιο τα αιτήματα αυτών των αγώνων, από το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική και στο Κιλκίς, στον αγώνα των κατοίκων της Ευκαρπίας ενάντια στην καύση απορριμμάτων και από την αγωνία των γονιών για την μεταφορά των μαθητών, στις κινήσεις για να μην ερημώσουν οι αρχαιολογικοί χώροι της περιφέρειάς μας. Και καταφέραμε να βάλουμε σε κίνηση το δυσκίνητο γραφειοκρατικό μηχανισμό και να έχουμε αρκετές φορές θετικά αποτελέσματα.
Τα επόμενα χρόνια τρία ήταν τα θέματα που κυρίως απασχόλησαν την παρέμβαση μας. Ασκήσαμε αυστηρό έλεγχο στα δημόσια έργα που χειρίστηκε η περιφέρεια, αναδεικνύοντας αρκετές φορές περιπτώσεις κακοδιαχείρισης, προστατεύοντας έτσι το δημόσιο συμφέρον κόντρα στα συμφέροντα των εργολάβων. Φέραμε στο προσκήνιο περιβαλλοντικά θέματα (κακοσμία στη Δυτική Θεσσαλονίκη λόγω ΕΛΠΕ, ΣΜΑ Ευκαρπίας, μεταλλευτική δραστηριότητα, κεραίες κινητής τηλεφωνίας) αλλά και μια σειρά ζητημάτων πολιτικής προστασίας, προειδοποιώντας για τους κινδύνους που φέρνει η ελλιπής πρόληψη. Σταθήκαμε τέλος στο πλευρό του ελληνικού λαού που αγωνιά και αντιτίθεται στη συμφωνία των Τσίπρα-Ζάεφ για το Μακεδονικό, προβάλλοντας την θέση για δημοψήφισμα, κόντρα στις πολιτικές ελίτ της χώρας που φοβούνται και απαξιώνουν την συμμετοχή του λαού.
Στόχος μας κάθε φορά να ανοίγουμε χαραμάδες στον κλειστό τρόπο που λειτουργεί η περιφέρεια, να ενημερώνουμε την κοινωνία και να επιδιώκουμε την συμμετοχή των άμεσα ενδιαφερόμενων.
Η Μακεδονία γίνεται επίκεντρο γεωπολιτικών ανακατατάξεων αλλά και εγκατάλειψης. Ποιοι οι κίνδυνοι που έχουμε μπροστά μας;
Η Συμφωνία των Πρεσπών άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για την περιοχή με απρόβλεπτες συνέπειες για την χώρα μας. Οι ισχυροί του πλανήτη έχουν σκοπό να ρευστοποιήσουν το σύνολο της περιοχής των Βαλκανίων για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους. Την ίδια στιγμή η περιοχή γίνεται πεδίο γεωπολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ ΗΠΑ, Γερμανίας, Ρωσίας και Τουρκίας.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η πολιτική ελίτ της χώρας μας ονειρεύεται έναν ηγεμονικό ρόλο στα Βαλκάνια, την ίδια στιγμή που μετατρέπεται στον πιο πιστό υπηρέτη του ΝΑΤΟ, περιμένοντας πως τα ξένα αφεντικά όλο και κάποιο ξεροκόμματο θα πετάξουν στους ντόπιους μπίζνεσμαν. Φαντασιώνονται λύσεις στα Βαλκάνια (και μετά στο Αιγαίο και την Κύπρο) την ίδια στιγμή που παραχωρούν έδαφος στον «μακεδονισμό», των εθνικισμό δηλαδή των γειτόνων και απεμπολούν μια σειρά από δικά μας κυριαρχικά δικαιώματα. Και ο λαός μας μένει μόνος να αγωνιά και να αγωνίζεται για να μην έρθει αυτή η ρευστοποίηση.
Είναι επιζήμιος για τα εθνικά συμφέροντα ένας πρωθυπουργός και μια κυβέρνηση που σπεύδει με αλαζονεία να χαρακτηρίσει ως φασίστες όσους αντιδρούν στις επιλογές της. Που παρά τις αντιδράσεις συνεχίζει να χειρίζεται με εγκληματική επιπολαιότητα θέματα όπως τα εμπορικά σήματα που θα πλήξουν την οικονομία της Μακεδονίας και κυρίως τις μικρότερες επιχειρήσεις, ή που καλεί σε φιέστες όπως αυτή της προηγούμενης βδομάδας, τους επιχειρηματίες να επιδιώξουν μια νέα βαλκανική έξοδο, ξεχνώντας πως η προηγούμενη, την δεκαετία του ‘90, οδήγησε στην στη διάλυση της βιομηχανικής και βιοτεχνικής παραγωγής της Β. Ελλάδας, αφήνοντας πίσω εργοστάσια κουφάρια και υψηλή ανεργία.
Είναι επικίνδυνος ένας δήμαρχος που αψηφώντας την βούληση των πολιτών της Μακεδονίας, βγάζει την πόλη του στο βαλκανικό και ανατολίτικο Παζάρι, νομίζοντας πως έτσι ενισχύει τη διπλωματία των πόλεων και τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της Θεσσαλονίκης.
Σίγουρα δεν βοηθά ένας περιφερειάρχης που την τελευταία τετραετία έχει συναντήσει (12 φορές!) τον Αμερικανό Πρέσβη Τζ. Πάιατ, που είναι απ’ τους βασικούς κρίκους των σχεδίων μετατροπής της Β. Ελλάδας σε οικόπεδο προς πώληση.
Είναι βέβαιο τέλος πως δεν συμβάλει στην άμυνα της χώρας, η απαξίωση της περιφέρειας, η παραγωγική αποσάρθρωση, η ερήμωση της υπαίθρου, η εγκατάλειψη των μικρών πόλεων από τους νέους ανθρώπους και κατά συνέπεια η δημογραφική κρίση, μια κατάσταση για την οποία ευθύνες φέρουν τόσο η κεντρική διοίκηση όσο και η τοπική αυτοδιοίκηση.
Η Συμφωνία των Πρεσπών άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για την περιοχή με απρόβλεπτες συνέπειες για την χώρα μας. Οι ισχυροί του πλανήτη έχουν σκοπό να ρευστοποιήσουν το σύνολο της περιοχής των Βαλκανίων για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους. Την ίδια στιγμή η περιοχή γίνεται πεδίο γεωπολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ ΗΠΑ, Γερμανίας, Ρωσίας και Τουρκίας
Πως αποτιμάτε τον ρόλο της διοίκησης Τζιτζικώστα;
Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε την θητεία Τζιτζικώστα στο εξής «ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει, Τζιτζικώστας εφαρμόζει». Από κοινού δούλεψαν κυβέρνηση και περιφέρεια για να βγουν τα πλασματικά υπερπλεονάσματα του προϋπολογισμού. Η περιφέρεια έβαλε κι αυτή το λιθαράκι της μη απορροφώντας πόρους, και αφήνοντας δώρο στην κυβέρνηση ταμειακά υπόλοιπα που θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιηθεί για να καλύψουν μια σειρά κενά. Με τον τρόπο αυτό είχαμε μια επί της ουσίας αποδοχή της επιτροπείας του κράτους επί της αυτοδιοίκησης και των δανειστών επί της χώρας στο σύνολο της.
Επίσης, όπως είδαμε για παράδειγμα στην περίπτωση της κατασκευής του Κ16 (κόμβος λαχαναγοράς), μαζί έστησαν φιέστες και βγήκαν φωτογραφίες (Τζιτζικώστας, Πατουλίδου, Σπίρτζης, Νοτοπούλου) εγκαινιάζοντας και δίνοντας στην κυκλοφορία ένα έργο που δεν έχει ολοκληρωθεί, ανεβάζοντας το κόστος για την τοπική κοινωνία. Ενώ από κοινού κάλυψαν τους φίλους τους εργολάβους όταν εκτελούσαν πλημμελώς έργα που τους είχαν ανατεθεί, όπως για παράδειγμα με την «Περιφερειακή οδό Κατερίνης» και την «Αντιπλημμυρική προστασία του ποταμού Πέλεκα», όπου μαζί Τζιτζικώστας και Σπίρτζης, κάνουν ότι μπορούν για να εξυπηρετήσουν τον ανάδοχο του έργου, χαρίζοντας εκατομμύρια, παρακάμπτοντας τις αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αλλά και τις δικές μας καταγγελίες.
Τέλος η διοίκηση Τζιτζικώστα, όπως και όλο το πολιτικό σύστημα της χώρας, χαρακτηρίζεται από μια διεκπεραιωτική και διαχειριστική λογική. Ακόμη και ο ίδιος ο περιφερειάρχης παρουσιάζει τον εαυτό του ως έναν επιτυχημένο μάνατζερ. Αυτό που έχουν ανάγκη όμως οι τοπικές κοινωνίες δεν είναι ένας καλός μάνατζερ αλλά ένα συνολικό αναγεννητικό όραμα, που θα θέτει στόχους και θα κινητοποιεί της δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας. Αυτή η πλευρά έλλειψε και λείπει απ’ την Κεντρική Μακεδονία. Ενώ ακόμη και πράγματα που προωθήθηκαν όπως λόγου χάρη η προβολή του τουριστικού και αγροτικού προϊόντος της Μακεδονίας στο εξωτερικό, αυτό έγινε αποσπασματικά και χωρίς να αφήνει μόνιμο αποτύπωμα για την τοπική κοινωνία.
Αναγεννητική προσπάθεια μαζί με την κοινωνία
Ποιοι οι στόχοι σας με την υποψηφιότητά σας με την «Ανυπότακτη Δημοκρατική Μακεδονία»; Υπάρχει άλλος δρόμος για την Κ. Μακεδονία;
Βασικό μας στόχος είναι να συνεχίσουμε το έργο που ήδη έχουμε ξεκινήσει τα προηγούμενα χρόνια, από κοινού με την Δέσποινα Χαραλαμπίδου, με τον έλεγχο της διοίκησης και την ανάδειξη των πραγματικών ζητημάτων που απασχολούν τις τοπικές κοινωνίες. Ο στόχος αυτός απαιτεί πέρα απ’ την παρουσία μας μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο την ενεργοποίηση και την συμμετοχή ανθρώπων, ενεργών και ανιδιοτελών που αγωνιούν για το μέλλον του τόπου. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν, δρουν και δημιουργούν και είναι αυτοί που κρατάνε όρθιες τις τοπικές κοινωνίες. Άνθρωποι εκτός του κομματικού συστήματος και του στημένου παιχνιδιού του, συναντηθήκαμε μαζί τους τα προηγούμενα χρόνια και πιστεύουμε πως είναι στοίχημα να δυναμώσει η δική τους φωνή. Ένας ακόμη στόχος λοιπόν είναι να φτιαχτεί ένα δίκτυο αυτών των ανθρώπων που θα υπερβαίνει τα υπαρκτά σχήματα και παρατάξεις, που θα υπερβαίνει το δίπολο διοίκηση-αντιπολίτευση, που θα συνεχίσει και μετά τις εκλογές να αναδεικνύει τα πραγματικά ζητήματα της Μακεδονίας και να επεξεργάζεται της δυνατότητες μιας αναγεννητικής προσπάθειας για τον τόπο μας.
Μιας αναγεννητικής προσπάθειας που εμείς επιμένουμε ότι είναι εφικτή αρκεί να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις, στον πλούτο των δυνατοτήτων που προσφέρει ο ίδιος μας ο τόπος και η δημιουργικότητα των ανθρώπων. Η επιμονή στην ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα, η σύνδεση του τουρισμού με την ανάδειξη των τοπικών προϊόντων, η αξιοποίηση της συσσωρεμένης τεχνογνωσίας από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, η ενίσχυση των νέων ανθρώπων για να μείνουν στον τόπο τους, η αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι μόνο κάποιοι από τους άξονες ενός άλλου δρόμου. Ενός άλλου δρόμου που για να ανοιχθεί όμως πρέπει να μην υλοποιηθούν τα σχέδια διάλυσης της περιοχής, τόσο με την επέλαση της μνημονιακής «ανάπτυξης» με το ξεπούλημα κάθε υποδομής, την καταστροφή του περιβάλλοντος και την υπονόμευση κάθε ενδογενούς παραγωγικής δυνατότητας στο όνομα του κέρδους των ολιγαρχών, όσο και με την ρευστοποίηση και την μείωση της εθνικής κυριαρχίας στην Μακεδονία και την μετατροπή της σε έναν υπερεθνικό εμπορικό και ενεργειακό κόμβο, έρμαιο στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς.
