Οι εκλογές του Νοέμβρη έχουν κεντρικό πολιτικό χαρακτήρα. Γίνονται μέσα σε ένα περιβάλλον όπου η τρόικα επιβάλλει «επικαιροποιημένο» μνημόνιο και η πρόθυμη κυβέρνηση δρομολογεί: ξεπούλημα των ΔΕΚΟ, επίθεση σε υγεία και παιδεία, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αυξήσεις σε τιμολόγια, εισιτήρια και είδη πρώτης ανάγκης. Η χώρα προετοιμάζεται να «βγει στο σφυρί» και βυθίζεται ακόμα πιο πολύ σε μία παράδοση άνευ όρων στους δανειστές και στις αγορές.
Σε αυτές τις συνθήκες, οι τοπικές εκλογές αποτελούν (θα μπορούσαν να αποτελέσουν) ευκαιρία να εκφραστεί ένα πλατύ ρεύμα αποδοκιμασίας για το μνημόνιο, την τρόικα, την κυβερνητική πολιτική, τον «Καλλικράτη». Ευκαιρία να εκφραστεί η αποδοκιμασία του κόσμου στο πολιτικό-κομματικό σύστημα, που οδήγησε τη χώρα σε αυτήν την κατάσταση. Ευκαιρία να εκφραστεί η αντίθεση στην παραγωγική αποσυγκρότηση, στη διάλυση της περιφέρειας, την καταστροφική ανάπτυξη στο νησί. Ευκαιρία να ειπωθεί ένα μεγάλο ΟΧΙ στο μοντέλο «ΚΡΗΤΗ Α.Ε.». Ευκαιρία να ακουστεί η φωνή των κινημάτων και να αναδειχθεί ένα εναλλακτικό όραμα και αναπτυξιακό μοντέλο για την Κρήτη.
Με βάση τις παραπάνω συνθήκες και απαιτήσεις επιβάλλεται μία ανοιχτή, συμμετοχική, πλατιά, ενωτική και μετωπική παρέμβαση στο πεδίο των τοπικών εκλογών, ώστε αυτές να δώσουν μήνυμα αλλαγής και ελπίδας.
Όμως, αυτό που καθόρισε τελικά τη συζήτηση ήταν μάλλον άσχετο με τις ανάγκες της περιόδου. Από τη μια οι προσωπικές φιλοδοξίες και οι ηγεμονισμοί (πλευρά Ανηψητάκη) λάβωσαν ανεπανόρθωτα και τελικά οδήγησαν στη διάλυση/διάσπαση την ελπιδοφόρα πρωτοβουλία να συνευρεθούν τα κινήματα και να εκφραστεί η μέγιστη δυνατή συσπείρωση ανθρώπων, πολιτικών χώρων και κινηματικών καταστάσεων από όλο το νησί.
Από την άλλη (δυνάμεις του ΣΥΝ), οι τοπικές εκλογές αντιμετωπίζονται όχι σαν ευκαιρία ευρύτερων συσπειρώσεων, αλλά κομματικής καταγραφής. Η επιμονή σε διαδικασίες και επικεφαλής που στενεύουν τις δυνατότητες και σηματοδοτούν το στενό κομματικό μηχανισμό, η μη απεύθυνση σε πρόσωπα που θα μπορούσαν να δώσουν έστω και τώρα μία άλλη πνοή στο εγχείρημα (άνθρωποι τέτοιοι υπάρχουν στο νησί μας, ενδεικτικά Βαλαβάνη, Μπιτσάκης, Γραμματικάκης κ.ά.) και η άρνηση να οργανωθεί πλατιά παρέμβαση και κάλεσμα συμμετοχής είναι παράγοντες τουλάχιστον αυτοκαταστροφικοί.
Η λογική αυτή είναι το λιγότερο άτολμη και δεν προσφέρει τίποτα στο να εκφραστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια ούτε στον ελάχιστο βαθμό στις περιφερειακές εκλογές.
Ακόμα και τώρα, υπάρχει χρόνος και χώρος για πιο τολμηρές, πιο ρηξικέλευθες προτάσεις και πρωτοβουλίες απέναντι στις πεπατημένες και συνήθεις λογικές. Ένα νεανικό, τολμηρό, ριζοσπαστικό ψηφοδέλτιο μπορεί να συσπειρώσει δυνάμεις ευρύτερες του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να συσπειρώσει νέους ανθρώπους απ’ όλη την Κρήτη, που με τη βοήθεια των «παλιότερων» στα κοινά, θα αναδείξουν την αγωνία αλλά και το όραμα να ζήσουν οι νέες γενιές με αξιοπρέπεια στον τόπο μας.
Νέοι εργαζόμενοι στην επισφάλεια, μισθωτοί ή ελεύθεροι επαγγελματίες, κοινωνικοί ακτιβιστές και δραστήριοι στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μπορούν να πλαισιώσουν μια τέτοια προσπάθεια.
Νέα πρόσωπα, που με φρέσκο λόγο στέκονται απέναντι στο σάπιο πολιτικό σύστημα, που παραπαίει και θέτουν με ριζοσπαστικό τρόπο την ανάγκη «να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας κλέβουν».
Με βάση τις παραπάνω συνθήκες και απαιτήσεις επιβάλλεται μία ανοιχτή, συμμετοχική, πλατιά, ενωτική και μετωπική παρέμβαση στο πεδίο των τοπικών εκλογών, ώστε αυτές να δώσουν μήνυμα αλλαγής και ελπίδας.
Όμως, αυτό που καθόρισε τελικά τη συζήτηση ήταν μάλλον άσχετο με τις ανάγκες της περιόδου. Από τη μια οι προσωπικές φιλοδοξίες και οι ηγεμονισμοί (πλευρά Ανηψητάκη) λάβωσαν ανεπανόρθωτα και τελικά οδήγησαν στη διάλυση/διάσπαση την ελπιδοφόρα πρωτοβουλία να συνευρεθούν τα κινήματα και να εκφραστεί η μέγιστη δυνατή συσπείρωση ανθρώπων, πολιτικών χώρων και κινηματικών καταστάσεων από όλο το νησί.
Από την άλλη (δυνάμεις του ΣΥΝ), οι τοπικές εκλογές αντιμετωπίζονται όχι σαν ευκαιρία ευρύτερων συσπειρώσεων, αλλά κομματικής καταγραφής. Η επιμονή σε διαδικασίες και επικεφαλής που στενεύουν τις δυνατότητες και σηματοδοτούν το στενό κομματικό μηχανισμό, η μη απεύθυνση σε πρόσωπα που θα μπορούσαν να δώσουν έστω και τώρα μία άλλη πνοή στο εγχείρημα (άνθρωποι τέτοιοι υπάρχουν στο νησί μας, ενδεικτικά Βαλαβάνη, Μπιτσάκης, Γραμματικάκης κ.ά.) και η άρνηση να οργανωθεί πλατιά παρέμβαση και κάλεσμα συμμετοχής είναι παράγοντες τουλάχιστον αυτοκαταστροφικοί.
Η λογική αυτή είναι το λιγότερο άτολμη και δεν προσφέρει τίποτα στο να εκφραστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια ούτε στον ελάχιστο βαθμό στις περιφερειακές εκλογές.
Ακόμα και τώρα, υπάρχει χρόνος και χώρος για πιο τολμηρές, πιο ρηξικέλευθες προτάσεις και πρωτοβουλίες απέναντι στις πεπατημένες και συνήθεις λογικές. Ένα νεανικό, τολμηρό, ριζοσπαστικό ψηφοδέλτιο μπορεί να συσπειρώσει δυνάμεις ευρύτερες του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να συσπειρώσει νέους ανθρώπους απ’ όλη την Κρήτη, που με τη βοήθεια των «παλιότερων» στα κοινά, θα αναδείξουν την αγωνία αλλά και το όραμα να ζήσουν οι νέες γενιές με αξιοπρέπεια στον τόπο μας.
Νέοι εργαζόμενοι στην επισφάλεια, μισθωτοί ή ελεύθεροι επαγγελματίες, κοινωνικοί ακτιβιστές και δραστήριοι στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μπορούν να πλαισιώσουν μια τέτοια προσπάθεια.
Νέα πρόσωπα, που με φρέσκο λόγο στέκονται απέναντι στο σάπιο πολιτικό σύστημα, που παραπαίει και θέτουν με ριζοσπαστικό τρόπο την ανάγκη «να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας κλέβουν».
Άρης Ρέττος, Χανιά
Αρτέμης Κακακουνάκης, Χανιά
Μύρωνας Ξυδάκης, Ρέθυμνο
Δήμητρα Ντρέκη, Ρέθυμνο
Γιώργος Τρουλλινός, Ηράκλειο
Μανώλης Μούστος, Ηράκλειο
Αλέξανδρος Βελεγράκης, Ηράκλειο
Χριστόφορος Σφακιανάκης, Λασίθι
Θεοδόσης Γαρεφαλλάκης, Λασίθι
Σχόλια
