Είτε από άγνοια είτε από πρόθεση ο δήμαρχος της Αθήνας θεωρεί εαυτόν «ιδιοκτήτη» κάθε δημόσιου χώρου της πόλης που διοικεί.
Άρα, δεν είναι ν’ απορεί κανείς όταν υπεραμύνεται του δήθεν αυτο-νόητου δικαιώματος ή ακόμα χειρότερα της υποχρέωσης που -δηλώνει ότι- έχει απέναντι στους ψηφοφόρους του, να θέτει δηλαδή στο περιθώριο κάθε πρωτοβουλία… που αμφισβητεί την αντίληψή του περί κυριότητας στη χρήση αλλά και στη νομή του δημόσιας περιουσίας. Με εφόδια τη νομική κατάρτιση, τη παλιά του θέση ως συνηγόρου του πολίτη και κυρίως την «υγειονομική» του αντίληψη για την πόλη, διαμηνύει δεξιά και αριστερά ότι παρεκκλίσεις από τη νομιμότητα δεν γίνονται ανεκτές.
Στη μικρή χρονικά θητεία του στον Δήμο τα αρνητικά παραδείγματα είναι πολλά. Το «κάμπινγκ» στο Σύνταγμα, τα νεράντζια που είχαν την ατυχία να ωριμάσουν άκαιρα στην κορύφωση της κρίσης, η ποινικοποίηση του αγώνα των σκουπιδιάρηδων, μα πάνω απ’ όλα η «μητέρα των μαχών» ενάντια στα «ζωντανά σκουπίδια» των αστέγων, των ναρκομανών και των μεταναστών που περιφέρονται χωρίς σκοπό στο κέντρο της μητρόπολης, προδίδουν τη μισαλλόδοξη αισθητική και ιδεολογική του θέση. Η σύγχρονη πόλη, κατά την αποστειρωμένη του ματιά, δεν είναι παρά το θέαμά της. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες που πρέπει να σπρωχτούν επειγόντως κάτω απ’ το χαλί ή να κατασταλούν εν τη γενέσει τους.
Ύστατο αλλά όχι τελευταίο κατόρθωμα του κ. Καμίνη είναι η «επανακατάληψη» της αγοράς στην Κυψέλη. Αυτό το παλιό, εμβληματικό κτίσμα που τώρα όλοι κόπτονται για την ιστορική και αρχιτεκτονική του αξία, κινδύνεψε πριν από 6 χρόνια να παραδώσει την «ψυχή» του στο μπετόν. Οι κάτοικοι της περιοχής, έχοντας ευαισθησία αλλά και επίγνωση του πόσο πολύτιμη είναι η έννοια και η αξία του δημόσιου χώρου, κατάφεραν αντιδρώντας, να αποτρέψουν το μοιραίο. Έκτοτε και για έξι χρόνια πήραν την τύχη της «αγοράς» στα χέρια τους, μετατρέποντάς την σε ελεύθερο πεδίο συζητήσεων, κοινωνικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων. Εκδηλώσεων εξ ορισμού υπόπτων για την πάντοτε καχύποπτη εξουσία, η οποία φροντίζει να δυσφημεί ό,τι δεν ελέγχει. Υπήρξαν βέβαια και καλοθελητές ανάμεσα στους κατοίκους της Κυψέλης που είδαν την «αγορά» ως ανατρεπτικό φυτώριο και αντέδρασαν.
Ήταν, κατά συνέπεια, θέμα χρόνου για τον άρχοντα Καμίνη η επέμβαση, η επιστροφή στην ησυχία και την τάξη. Έτσι, στις 18 Αυγούστου με την επικουρία του εισαγγελέα και των ΜΑΤ της έβαλαν «λουκέτο», δηλώνοντας προσχηματικά ότι την κλείνουν για να την αναβαθμίσουν… πολιτιστικά. Η φυσική εξέλιξη είναι να τη δούμε περιφραγμένη με αγκαθωτό συρματόπλεγμα, όπως συμβαίνει με τόσα άλλα κτίρια που ρημάζουν κλειδωμένα. Μοναδική προϋπόθεση για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, είναι όσοι τη ζωντάνεψαν να συνεχίσουν να την πολιορκούν, να τη διεκδικούν με ενθουσιασμό ως πολύτιμο υλικό της ανθρώπινης της επιθυμίας τους αλλά και ως πεδίο για την καρποφορία, της υπό… εξαφάνιση δημοκρατίας.
Στη μικρή χρονικά θητεία του στον Δήμο τα αρνητικά παραδείγματα είναι πολλά. Το «κάμπινγκ» στο Σύνταγμα, τα νεράντζια που είχαν την ατυχία να ωριμάσουν άκαιρα στην κορύφωση της κρίσης, η ποινικοποίηση του αγώνα των σκουπιδιάρηδων, μα πάνω απ’ όλα η «μητέρα των μαχών» ενάντια στα «ζωντανά σκουπίδια» των αστέγων, των ναρκομανών και των μεταναστών που περιφέρονται χωρίς σκοπό στο κέντρο της μητρόπολης, προδίδουν τη μισαλλόδοξη αισθητική και ιδεολογική του θέση. Η σύγχρονη πόλη, κατά την αποστειρωμένη του ματιά, δεν είναι παρά το θέαμά της. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες που πρέπει να σπρωχτούν επειγόντως κάτω απ’ το χαλί ή να κατασταλούν εν τη γενέσει τους.
Ύστατο αλλά όχι τελευταίο κατόρθωμα του κ. Καμίνη είναι η «επανακατάληψη» της αγοράς στην Κυψέλη. Αυτό το παλιό, εμβληματικό κτίσμα που τώρα όλοι κόπτονται για την ιστορική και αρχιτεκτονική του αξία, κινδύνεψε πριν από 6 χρόνια να παραδώσει την «ψυχή» του στο μπετόν. Οι κάτοικοι της περιοχής, έχοντας ευαισθησία αλλά και επίγνωση του πόσο πολύτιμη είναι η έννοια και η αξία του δημόσιου χώρου, κατάφεραν αντιδρώντας, να αποτρέψουν το μοιραίο. Έκτοτε και για έξι χρόνια πήραν την τύχη της «αγοράς» στα χέρια τους, μετατρέποντάς την σε ελεύθερο πεδίο συζητήσεων, κοινωνικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων. Εκδηλώσεων εξ ορισμού υπόπτων για την πάντοτε καχύποπτη εξουσία, η οποία φροντίζει να δυσφημεί ό,τι δεν ελέγχει. Υπήρξαν βέβαια και καλοθελητές ανάμεσα στους κατοίκους της Κυψέλης που είδαν την «αγορά» ως ανατρεπτικό φυτώριο και αντέδρασαν.
Ήταν, κατά συνέπεια, θέμα χρόνου για τον άρχοντα Καμίνη η επέμβαση, η επιστροφή στην ησυχία και την τάξη. Έτσι, στις 18 Αυγούστου με την επικουρία του εισαγγελέα και των ΜΑΤ της έβαλαν «λουκέτο», δηλώνοντας προσχηματικά ότι την κλείνουν για να την αναβαθμίσουν… πολιτιστικά. Η φυσική εξέλιξη είναι να τη δούμε περιφραγμένη με αγκαθωτό συρματόπλεγμα, όπως συμβαίνει με τόσα άλλα κτίρια που ρημάζουν κλειδωμένα. Μοναδική προϋπόθεση για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, είναι όσοι τη ζωντάνεψαν να συνεχίσουν να την πολιορκούν, να τη διεκδικούν με ενθουσιασμό ως πολύτιμο υλικό της ανθρώπινης της επιθυμίας τους αλλά και ως πεδίο για την καρποφορία, της υπό… εξαφάνιση δημοκρατίας.
Σταμάτης Μαυροειδής
Σχόλια
