Ανάμεσα σε όσα ειπώθηκαν στην επιτροπή εξοπλιστικών από τον Ν. Δένδια, σημαντική θέση είχε το νέο δόγμα αποτροπής με τον ευφάνταστο τίτλο η «Ασπίδα του Αχιλλέα» που έχει ως στόχο να «απελευθερώσει» τον στόλο των φρεγατών και των αεροσκαφών από τα «στενά» όρια της χωρικής υπεράσπισης ώστε να μπορούν να αξιοποιούνται σε άλλες, πιθανότατα ΝΑΤΟϊκές, αποστολές. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η εν λόγω ανακοίνωση έρχεται μόλις λίγες μέρες μετά από την επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στο Ισραήλ όπου συζητήθηκε η συνεργασία των δύο χωρών σε εξοπλιστικά θέματα, καθώς πέρα από τα τρέχοντα προγράμματα, η «ασπίδα» περιλαμβάνει και την αγορά από το Ισραήλ των εξοπλισμών που απαιτούνται για έναν αντίστοιχο ελληνικό «θόλο».
Η προσπάθεια για νέα συνεργασία με το Ισραήλ, η οποία μάλιστα φαίνεται να έχει μακροχρόνιες βλέψεις, μόνο τυχαία δεν είναι. Ο Κ. Μητσοτάκης επιδιώκει μια επαναπροσέγγιση με τις ΗΠΑ, και ειδικά με τον πρόεδρο Τραμπ, μέσω του Ισραήλ και εφόσον αυτή την περίοδο η απευθείας σχέσεις με την Ουάσιγκτον χαρακτηρίζονται από πρωτοφανή αβεβαιότητα, η συνεργασία με το Ισραήλ θα πρέπει να ιδωθεί και ως μια κίνηση σε αυτό το επίπεδο. Βέβαια, η αναζήτηση αμυντικών συνεργασιών με νοοτροπία «πελάτη», πέρα από ιδιαίτερα κοστοβόρα, κάθε άλλο παρά χρήσιμη και αποτελεσματική είναι όπως έχει φανεί και σε άλλες περιπτώσεις (βλέπε Γαλλία). Πόσω μάλλον με το Ισραήλ με το οποίο, λόγω της γενοκτονίας που ακόμη διαπράττει στην Γάζα, κάθε χώρα που επιδιώκει να ενισχύει στην ειρήνη, την σταθερότητα στην περιοχή και να έχει καλές σχέσεις με τις αραβικές χώρες, θα έπρεπε να βρίσκεται σε απόσταση. Ακόμη όμως και αν κανείς δεν το λάβει αυτό υπόψη του, θα έπρεπε να αναλογιστεί πως το Ισραήλ όντας μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο στα σύνορά της, είναι ερώτημα κατά πόσο μπορεί να αποτελεί έναν αξιόπιστο προμηθευτή σε βάθος χρόνου. Ειδικά δε όταν η «πέτρα του σκανδάλου» είναι ο πολυδιαφημισμένος θόλος που πολύ γρήγορα φάνηκε πως δεν είναι αδιάτρητος όπως αρχικά υποστηρίζονταν.
Εκείνο που εντείνει την ανησυχία είναι πως τόσο ο Α/ΓΕΕΘΑ σε πρόσφατη συνέντευξή του, όσο και ο Κ. Μητσοτάκης στην ομιλία του στην Βουλή παρέλειψαν να αναφέρουν έστω και τη λέξη «Τουρκία» σε ό,τι αφορά τις απειλές που αντιμετωπίζει η χώρα και αυτό παρότι ο πρωθυπουργός φρόντισε να κάνει ειδική μνεία στη σοβαρότητα της ρωσικής απειλής. Παράλληλα, κριτικές έχουν δημοσιευθεί από στρατιωτικούς κύκλους ως προς τις επιλογές των εξοπλιστικών (F-35, θόλος, ελλιπής εξοπλισμός belharra), οι οποίες κρίνονται ως ακατάλληλες για την ενίσχυση της δύναμης αποτροπής της χώρας απέναντι στην Τουρκία, αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματικές αν βασική απειλή θεωρούνταν… η Ρωσία! Πράγμα που σε συνδυασμό με τις αποστολές όπλων που ήδη έχουν γίνει από την Ελλάδα στην Ουκρανία και με την ενδεχόμενη αποστολή και των S-300 εφόσον βρεθεί αντίμετρο (βλέπε «θόλος») εγείρει σοβαρά ερωτήματα για το μέλλον.
