Από την περασμένη Τετάρτη, σειρά δημοσιευμάτων, με πρώτο αυτό της Καθημερινής, κάνουν λόγο για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων σχετικά με την αναθεώρηση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (Mutual Defense Cooperation Agreement- MDCA) που κρατά από το 1990 και σχετίζεται μεταξύ άλλων και με τις βάσεις του ΝΑΤΟ στην χώρα μας. Είχε άλλωστε προανακοινωθεί σε συνέντευξη του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλου, στην ίδια εφημερίδα από την περασμένη Κυριακή. Πλέον, μένουν μόνο οι υπογραφές των αρμόδιων υπουργών και η επίσημη επικύρωσή της, η οποία αναμένεται μέσα στον Οκτώβριο με την επίσκεψη του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Μ. Πομπέο στην Αθήνα.
Η αναθεώρηση της συμφωνίας, η οποία έχει ισχύ επ’ αόριστον(!), περιλαμβάνει την επέκταση της υπάρχουσας βάσης στη Σούδα, της σημαντικότερης βάσης για τις ΗΠΑ στην περιοχή, τη δημιουργία νέας βάσης στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και την εγκατάσταση βάσης εκπαίδευσης ελικοπτέρων σε Στεφανοβίκειο και Λάρισα. Παράλληλα, προβλέπεται η χρήση των αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.
Η νέα κυβέρνηση ακολουθεί την ίδια επικίνδυνη πολιτική με τον ΣΥΡΙΖΑ, δίχως ίχνος ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για την επικαιροποίηση της πλήρους πρόσδεσης της χώρας στο αμερικανικό άρμα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πιστεύει και αυτή πως η μετατροπή της χώρας σε εργαλείο των αμερικανικών σχεδιασμών αποτελεί το μόνο εχέγγυο προστασίας και διασφαλίζει τη θέση της Ελλάδας στην περιοχή. Δηλαδή, ότι μοναδικός τρόπος ασφάλειας είναι η προστασία που θα παρέχουν οι ΗΠΑ στις στρατιωτικές τους βάσεις. Το ίδιο σκεπτικό λειτουργεί και στη δημιουργία νέας βάσης στην περιοχή του Έβρου. Το γεγονός πως μια τέτοια κίνηση θα αποκόψει πλήρως τη χώρα από τη Ρωσία και θα χειροτερέψει ακόμη περισσότερο τις μεταξύ μας σχέσεις δεν προβληματίζει κανέναν.
Απέναντι στη διαρκή και κλιμακούμενη επιθετικότητα της Τουρκίας, το βασικό αφήγημα είναι πως με αυτά τα ανταλλάγματα προς τις ΗΠΑ εξασφαλίζεται η υποστήριξη τους. Οι ΗΠΑ όμως δεν είναι καθόλου διατεθειμένες να συμβάλλουν στην απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση και τον περαιτέρω εναγκαλισμό της με τη Ρωσία. Άλλωστε σε κανένα σημαντικό θέμα δεν υπήρξε υποστήριξη από τις ΗΠΑ, ειδικά το τελευταίο διάστημα. Ας θυμηθούμε μόνο το τι στάση και ρόλο είχαν σχετικά με τη συμφωνία των Πρεσπών και το Κυπριακό. Αλλά και απέναντι στις διαρκείς προκλήσεις της Τουρκίας, είτε αυτές μένουν στα λόγια ως απειλές είτε περνούν στις πράξεις, όπως με τις γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.
Η κυβέρνηση, με το πρόσχημα των κοινών συμφερόντων, θα δώσει γη και ύδωρ στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ώστε να υπάρχουν οι βάσεις (κυριολεκτικά και μεταφορικά) για να προχωρήσουν απρόσκοπτοι τους γεωστρατηγικούς τους σχεδιασμούς. Καμιά ανησυχία…
