Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια; Ο κύριος Ανδρέας Γεωργίου εργαζόταν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κι από κει ήρθε, αφήνοντας (;) μια αξιοζήλευτη διεθνή καριέρα, για να τοποθετηθεί επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ τα στοιχεία της οποίας χρησιμοποίησαν οι εταίροι, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ προκειμένου να βάλουν την Ελλάδα στην κρεατομηχανή των Μνημονίων. Φουσκώνοντας το δημοσιονομικό έλλειμμα, η χώρα έγινε κιμάς από μυαλά, σάρκες, κόκαλα. Δικαστές δεν είμαστε, αλλά μπορούμε καθαρά να δούμε όλη την εικόνα. Αν ο κύριος αυτός δεν είχε εξυπηρετήσει τους δανειστές-τοκογλύφους, θα ξεσηκωνόταν όλος αυτός ο συρφετός να τον υποστηρίξει τόσο κραυγαλέα και, μάλιστα, ενώ η υπόθεση βρίσκεται ακόμα στα δικαστήρια; Δεν είναι τόσο αλληλέγγυα γενναιόδωροι οι ιθύνοντες των μεγάλων τραστ απέναντι στους διωκόμενους εκτός κι αν είναι στη δούλεψή τους. Αυτό δεν χρειάζεται να έχεις τελειώσει το τμήμα πολιτικών επιστημών του Γιέιλ για να το γνωρίζεις. Το αντιλαμβάνεσαι κι από τα ντόπια βαποράκια.
Συμπτωματικά, στην αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου, ξεφυλλίζοντας Τα Νέα και τον Φιλελεύθερο της 16ης Μαΐου, έπεσα σε τέσσερα άρθρα με τα οποία οι συντάκτες τους όχι μόνο υπερασπίζονταν με επιθετικό τρόπο τον κύριο Γεωργίου, αλλά και οι «4» τον συνταύτιζαν με τον Ντρέιφους!
«Ντρέιφους», «Ο Έλληνας Ντρέιφους», «Φαντάσματα και κόκκινοι Ιαβέρηδες» και «Ένας Ντρέιφους του καιρού μας» ήταν οι τίτλοι των άρθρων τους! Ποιος ξέρει πόσα άλλα παρόμοια θα έβρισκα αν ξεφύλλιζα κι άλλες εφημερίδες. Αν είναι τυχαίο είναι χαρακτηριστικό της δημοσιογραφικής δουλικότητας που έχει πάρει τη μορφή επιδημίας. Αν, όμως, δεν είναι τυχαίο είναι χαρακτηριστικό μιας «γραμμής» που από «κάπου» έρχεται. Πάντως, πέρα από τις προφανείς αναντιστοιχίες ανάμεσα στον Ντρέιφους και τον Γεωργίου, που δεν εμποδίζουν τους ημιμαθείς να αυθαιρετήσουν, εάν οι Γερμανοί, τότε, είχαν βγει να στηρίξουν τον Ντρέιφους με τον ζήλο και την ένταση που έχουν βγει να υπερασπιστούν τον Γεωργίου οι ξένοι, τους οποίους κατηγορείται ότι εξυπηρέτησε αλλοιώνοντας τα στατιστικά στοιχεία, το σίγουρο είναι ότι ο Ντρέιφους θα πέθαινε καταραμένος από τους Γάλλους στο Νησί του Διαβόλου και ο Εμίλ Ζολά δεν θα είχε διανοηθεί να γράψει το «Κατηγορώ» για να τον υπερασπιστεί!
Οι αυτοσχέδιοι «ιστορικοί» όχι μόνο δεν αποφεύγουν τις άστοχες παρομοιώσεις, αλλά προσπαθούν και να απαξιώσουν την μάρτυρα Ζωή Γεωργαντά, στέλεχος επίσης της ΕΛΣΤΑΤ με άμεση γνώση που, κόντρα σε όλα τα «βουνά» που πέφτουν να την πλακώσουν, επιμένει με αξιοθαύμαστη τόλμη να λέει την αλήθεια στα δικαστήρια με πραγματικά στοιχεία κι όχι με παρομοιώσεις και προσομοιώσεις.
Ζούμε σε μαύρες εποχές, όχι μόνο δημοσιογραφικής αναξιοπιστίας, δυστυχώς…
Μπ. Ροϊλός
