Η εβδομάδα που πέρασε ανέδειξε ότι το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού ολέθρου παραμένει πιθανό, καθώς στην παγκόσμια σκηνή συσσωρεύονται αδιέξοδα και οξύνεται η αντιπαράθεση ανάμεσα στους βασικούς πόλους του υπό διαμόρφωση πολυπολικού κόσμου. Μέσα σε μόλις λίγα εικοσιτετράωρα ανταλλάχθηκαν αλλεπάλληλες απειλές ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή, που προϊδεάζουν για κλιμάκωση της αντιπαράθεσης στην Ουκρανία, φέρνοντας στο προσκήνιο τη χρήση ακόμη και πυρηνικών όπλων. Το γεγονός ότι οι εμπρηστικές δηλώσεις συνεχίζονται για αρκετές μέρες είναι από μόνο του εξαιρετικά επικίνδυνη ένδειξη. Πολύ περισσότερο όταν δρομολογούνται κινήσεις που υποδαυλίζουν την αντιπαράθεση και αποδυναμώνουν τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις.
Εμπρηστικές δηλώσεις Μακρόν
Όλα ξεκίνησαν όταν ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας Ρ. Φίτσο, προσερχόμενος στη διάσκεψη 20 χωρών της Ευρώπης που συγκάλεσε ο Μακρόν στο Παρίσι, αποκάλυψε ότι «πολλές χώρες μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. εξετάζουν το ενδεχόμενο να στείλουν στρατιώτες στην Ουκρανία, σε διμερή βάση», προκαλώντας διεθνή αναστάτωση. Είχαν βέβαια προηγηθεί δηλώσεις του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, ότι η Δυτική συμμαχία επιτρέπει στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει τα μαχητικά αεροσκάφη F16 που θα προμηθευτεί μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι από τη Δύση σε επιθέσεις στο έδαφος της Ρωσίας! Η Δυτική συμμαχία μέχρι τώρα έχει αγνοήσει τις προειδοποιήσεις της Ρωσίας ότι θα πλήξει τα αεροδρόμια που θα σταθμεύουν τα δυτικά F16, ανεξάρτητα από τα αν βρίσκονται στο έδαφος της Ουκρανίας ή σε αεροδρόμια διπλανών ΝΑΤΟϊκών χωρών, αναγγέλλοντας ουσιαστικά επέκταση του πολέμου.
Η εικόνα όμως πήρε τραγικές διαστάσεις με τις δηλώσεις του Γάλλου προέδρου μετά την ολοκλήρωση της διάσκεψης του Παρισιού: «Η ήττα της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απαραίτητη για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην Ευρώπη», δήλωσε ο Μακρόν, συμπληρώνοντας ότι «η αποστολή ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην Ουκρανία είναι κάτι που δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί». Στη συνέχεια, αναγνωρίζοντας ότι στη διάσκεψη δεν υπήρχε απόλυτη συναίνεση, δήλωσε εμφατικά: «Πολλοί εξ όσων σήμερα λένει “ποτέ” είναι οι ίδιοι που δύο χρόνια έλεγαν “ποτέ άρματα μάχης, ποτέ αεροσκάφη, ποτέ πύραυλοι μακράς εμβέλειας στην Ουκρανία”»! Παράλληλα επικαλέστηκε την ανάγκη επίδειξης μιας «στρατηγικής αμφισημίας» από τη Δύση, δηλώνοντας ότι δεν θα αποκαλύψει τις πραγματικές προθέσεις της χώρας του, ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα ότι «Θα κάνουμε ό,τι απαιτείται ώστε η Ρωσία να μην μπορέσει να κερδίσει τον πόλεμο αυτό», και ότι «μία από τις επιλογές που συζητήθηκαν» ήταν η αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. «Όλα είναι δυνατά αν χρησιμεύουν για να επιτύχουμε τον στόχο μας», συμπλήρωσε…
Δυτική υποκρισία και αντιφάσεις
Οι δηλώσεις του Γάλλου προέδρου ανάγκασαν σε αμήχανες δηλώσεις επιφυλάξεων από πολλές αντιπροσωπείες των χωρών που πήραν μέρος στη διάσκεψη, υποδηλώνοντας την έλλειψη σαφούς και κοινού σχεδίου των ευρωπαϊκών κρατών για τον πόλεμο της Ουκρανίας. Αντιπαρερχόμαστε ως ελάχιστης σημασίας τις διαβεβαιώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού, ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε μια τέτοια αποστολή. Οι πρόσφατες ευχαριστίες του Ζελένσκι προς την ελληνική κυβέρνηση για τη συμβολή της χώρας σε όπλα και εκπαίδευση πιλότων στα F16, δεν αφήνουν περιθώρια αυταπατών για τη στάση της Ελλάδας αν οι ΝΑΤΟϊκοί ξεκαθαρίσουν τα σχέδιά τους…
Αντίθετα, ιδιαίτερη σημασία έχουν οι δηλώσεις της Γερμανίας της Βρετανίας, και βέβαια των ΗΠΑ. Ο Γερμανός καγκελάριος Σολτς έσπευσε να δηλώσει ότι «δεν θα σταλούν από ευρωπαϊκά κράτη, ή μέλη του ΝΑΤΟ, χερσαία στρατεύματα στο ουκρανικό έδαφος». Αντίστοιχες αποστάσεις κράτησε και η Βρετανία, παρά το γεγονός ότι –απ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης– τηρεί την πιο επιθετική στάση απέναντι στη Ρωσία. Τέλος, και οι ΗΠΑ διαχώρισαν τη θέση τους από τις δηλώσεις του Μακρόν: η εκπρόσωπος και του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, Αν. Γουάτσον, ξεκαθάρισε ότι «οι ΗΠΑ δεν θα στείλουν στρατεύματα για να πολεμήσουν στην Ουκρανία», προσθέτοντας ότι «ο δρόμος της νίκης» απαιτεί στρατιωτική βοήθεια (την οποία αυτή τη στιγμή μπλοκάρει το Κογκρέσο!).
Ούτε οι «καθησυχαστικές» δηλώσεις της Δύσης, ούτε οι πυρηνικές απειλές της Ανατολής, ούτε και οι ψευδαισθήσεις μιας υποτιθέμενης πυρηνικής ισορροπίας του τρόμου, μπορούν να απαλλάξουν την ανθρωπότητα από τον εφιάλτη ενός πυρηνικού πολέμου
Η πιθανή κλιμάκωση
Η αντιφατική στάση των χωρών της Δύσης υποδηλώνει ότι η κοινή αναγόρευση της Ρωσίας ως βασικού αντιπάλου διαπερνιέται ταυτόχρονα από διαφορετικά σχέδια «αξιοποίησης» της υπό διαμόρφωσης κατάστασης. Έτσι στις ΗΠΑ, και υπό το βάρος των επερχόμενων προεδρικών εκλογών, προς το παρόν αρκούνται στη μετακύλιση της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη, ανατινάζοντας έτσι κάθε δυνατότητα ενδυνάμωσής της. Οι μέχρι τώρα επιτυχίες του αμερικανικού σχεδίου δεν αποκλείουν κλιμάκωση της επιθετικότητάς τους στο προσεχές μέλλον. Όχι τυχαία ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Λ. Όστιν, με νέες δηλώσεις υποσημειώνει ότι «ειλικρινά, εάν πέσει η Ουκρανία, πιστεύω ότι το ΝΑΤΟ θα βρεθεί σε πόλεμο με τη Ρωσία», αποκαλύπτοντας τις πραγματικές προθέσεις της χώρας του.
Από την πλευρά της η Γερμανία απορρίπτει την πρόταση της Γαλλίας, έχοντας ως κεντρική επιλογή την ενδυνάμωση του δικού της στρατού και όχι την ένταξη της χώρας στην πυρηνική ομπρέλα του Παρισιού. Ο Σολτς έχει ήδη εξαγγείλει τη δημιουργία ενός ειδικού ταμείου 100 δισεκατομμυρίων ευρώ «για τις απαραίτητες επενδύσεις στην Άμυνα». Την ίδια στιγμή πάντως που βασικοί ευρωπαϊκοί πυλώνες αρνούνται τη γαλλική πρόταση, είναι γνωστό ότι στελέχη των στρατών τους, υπό την κάλυψη του «εθελοντή», προσφέρουν σοβαρές υπηρεσίες στον ουκρανικό στρατό –πέρα από τις στρατιωτικές συμβουλές και πληροφορίες– ως χειριστές των υψηλής τεχνολογίας οπλικών συστημάτων που η Δύση προμηθεύει το Κίεβο.
Σφοδρή αντίδραση Ρωσίας-Κίνας
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι δηλώσεις Μακρόν προκάλεσαν άμεση απάντηση από την πλευρά της Ρωσίας. Ο Πούτιν δεν άφησε περιθώρια παρανοήσεων: «Εάν η Ουκρανία ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και προσπαθήσει να επαναφέρει την Κριμαία χρησιμοποιώντας στρατιωτική δύναμη, σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές χώρες θα συρθούν αυτόματα σε μια πολεμική σύγκρουση με τη Ρωσία. Οι δυνατότητες του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας είναι ασύγκριτες. Το καταλαβαίνουμε. Αλλά καταλαβαίνουμε επίσης ότι η Ρωσία είναι ένα από τα κορυφαία πυρηνικά κράτη. Και, από ορισμένες σύγχρονες συνιστώσες, υπερτερεί ακόμη και πολλών. Δεν θα υπάρχουν νικητές. Και θα είστε εσείς που μπήκατε σε αυτή τη σύγκρουση παρά τη θέλησή σας. Δεν θα έχετε καν χρόνο να ανοιγοκλείσετε τα μάτια σας»! Πιο συγκρατημένες διπλωματικά, αλλά το ίδιο σκληρές ήταν και οι δηλώσεις εκπροσώπου του κινεζικού Υπουργείου Εξωτερικών. Χωρίς να αναφερθεί στις δηλώσεις Μακρόν έστρεψε τα πυρά του κατά των ΗΠΑ δηλώνοντας ότι «έχουν ξεκινήσει περίπου το 80% των ένοπλων συγκρούσεων σε όλο τον πλανήτη από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά».
Ούτε οι «καθησυχαστικές» δηλώσεις της Δύσης, ούτε οι πυρηνικές απειλές της Ανατολής, ούτε και οι ψευδαισθήσεις μιας υποτιθέμενης πυρηνικής ισορροπίας του τρόμου, μπορούν να απαλλάξουν την ανθρωπότητα από τον εφιάλτη ενός πυρηνικού πολέμου. Η αλήθεια είναι ότι τόσο η Δύση όσο και η Ανατολή επιδίδονται σε ένα ανελέητο διαγωνισμό υπερ-εξοπλισμών για να «αποτρέψουν» την απειλή που συνιστά το ένα μπλοκ απέναντι στο άλλο. Η απειλή αυτή όμως είναι γέννημα του ασίγαστου ανταγωνισμού τους. Και η επιλογή του υπέρμετρου επανεξοπλισμού ως άμυνα σε υποτιθέμενους κινδύνους μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή μιας πραγματικής απειλής, και σε έναν πραγματικό πόλεμο. Πολύ περισσότερο όταν σήμερα δρουν κύκλοι που βλέπουν αυτό το ενδεχόμενο ως μοναδική «ασφαλή» επιλογή για τα παντοκρατορικά τους σχέδια.
