Τι έχει αλλάξει στην πολιτική ζωή της Γαλλίας μετά τις εκλογές;
Με την εκλογή Ολάντ στη Γαλλία μια νέα ελπίδα γεννήθηκε. Το Μέτωπο της Αριστεράς, με τα 4 εκατομμύρια ψήφων του επέτρεψε στη νέα προεδρία και στην Aριστερά να υπάρχουν. Μας χρειάστηκαν περίπου 30 χρόνια για να δούμε μια νέα ελπίδα να γεννιέται στη χώρα μας. Παλέψαμε για να φύγει ο Σαρκοζί. Η εναλλακτική που δημιουργούμε με το Μέτωπο της Αριστεράς είναι πραγματική, καθώς έχουμε συνείδηση ότι εκπροσωπούμε την πραγματική αριστερά. Σήμερα, αυτό που πρέπει να κάνουμε ως Μέτωπο της Αριστεράς είναι να συνεχίσουμε να παλεύουμε και να εργαζόμαστε μέσα στο λαό, καθώς χρειάζεται πολύς χρόνος ακόμα για να πείσουμε όλο και περισσότερους Γάλλους πως μια άλλη πολιτική, ενάντια σε αυτή της λιτότητας, μπορεί να υπάρξει. Αυτή η ελπίδα γεννήθηκε κυρίως με τα 4 εκ. ψήφων, καθώς επί μακρόν δεν υπήρχε τόσο μαζική αντιπολίτευση ενάντια στη σοσιαλδημοκρατία και στην υπερνεοφιλελεύθερη Δεξιά.
Τώρα, αντλούμε και διδάγματα, από ό,τι συμβαίνει γύρω από τη χώρα μας, στην Ισπανία, την Ιταλία και, κυρίως, την Ελλάδα. Η κατάσταση μπορεί να εμφανίζεται ως εκρηκτική, σύμφωνα με τα ΜΜΕ. Σήμερα, χάρη στον ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιούμε πως αυτό που αποκαλούμε ελληνικό «Μέτωπο της Αριστεράς» μπορεί να υλοποιήσει τις ελπίδες και τη δουλειά που εμείς κάνουμε εδώ και 3 χρόνια: βρισκόμασταν στο 6%, τώρα στο 11, κι εσείς ήσασταν στο 4% το 2009 και τώρα στο 16% και οι δημοσκοπήσεις σας δείχνουν ώς και στο 28% για τις εκλογές της 17ης Ιούνη. Αυτό συνιστά μια πραγματική ελπίδα αλλαγής της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης. Είναι προς την υλοποίηση αυτής της ελπίδας που εμείς, επίσης, στη Γαλλία, δουλεύουμε.
Πώς έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στην Ευρώπη μετά τις γαλλικές και ελληνικές εκλογές;
Η κατάσταση θα είναι περίπλοκη, καθώς θα πρέπει να τροποποιηθούν οι συνθήκες της Ε.Ε., αφού βρισκόμαστε σήμερα σε μια Ευρώπη που δεν έχει καθόλου κοινωνικό χαρακτήρα. Συνεπώς, η συνθήκη τη Λισσαβώνας και η λειτουργία της ΕΚΤ πρέπει να τροποποιηθούν θεμελιωδώς και να μπουν στην υπηρεσία των λαών και όχι μόνο της οικονομίας και του χρηματιστικού κεφαλαίου. Επομένως, πρέπει να ξαναδώσουμε το λόγο στους λαούς, με τη μορφή δημοψηφισμάτων, αλλά επίσης, να απαιτήσουμε η ΕΚΤ να δανείζει τους λαούς και τις χώρες με τον ίδιο τρόπο που δανείζει τις ιδιωτικές τράπεζες. Πρέπει, επίσης, να προστατέψουμε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες από το κοινωνικό ντάμπινγκ που υπάρχει μονίμως στην Ευρώπη και δρα εναντίον των μισθωτών, των εργατών και των λαών. Υπάρχει, εξάλλου, το ζήτημα του επαχθούς χρέους.
Το ’χει πει ο Μελανσόν και ξέρω πως και το ελληνικό «Μέτωπο της Αριστεράς» το λέει, δεν υπάρχει καλό ή κακό χρέος, υπάρχει ένα χρέος πλήρως άδικο. Πρέπει να ξεχωρίσουμε τους τόκους από το χρέος αυτό καθ’ εαυτό.
Ποιο δρόμο προτείνετε ώστε η Αριστερά να συσπειρώσει όλους τους πληττόμενους από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές;
Η μεγάλη ανησυχία που έχουμε είναι πως στη Γαλλία υπάρχουν τα μαντρόσκυλα, η δύναμη των ΜΜΕ και του χρηματιστικού κεφαλαίου που προσπαθούν να μονοπωλήσουν όλη τη σκέψη και να χειραγωγούν τους λαούς. Πρέπει να απελευθερώσουμε όλους τους λαούς από αυτό το φόβο και να τον κάνουμε να συνειδητοποιήσει πως μια εναλλακτική λύση είναι εφικτή.
Η Ελλάδα, επ’ αυτού, συνιστά μια ελπίδα καθώς είναι άμεση, μόλις στις 17 Ιούνη, δεν χρειάζεται να περιμένουμε 10 χρόνια, παρ’ ότι στο Μέτωπο της Αριστεράς φιλοδοξούμε σε 10 χρόνια να είμαστε σε θέση να πάρουμε την εξουσία. Και από αυτό το γεγονός, οφείλουμε εμείς στη Γαλλία, όντας 2η δύναμη στην Ε.Ε. και 5η παγκοσμίως να κάνουμε τον κόσμο να καταλάβει πως η αναδιανομή του πλούτου είναι κάτι το πλήρως εφικτό και, μάλιστα, η αναδιανομή του πλούτου προς το συμφέρον του συνόλου και όχι πρώτα η δημιουργία του πλούτου και μετά η αναδιανομή του. Αυτά πρέπει να πηγαίνουν ταυτόχρονα. Σήμερα, υπάρχει χρήμα, πλούτος, υπάρχουν επομένως τα μέσα ώστε όλοι να ζουν αξιοπρεπώς.
Τώρα, για να μπορούμε να πείσουμε και να χτίσουμε μια τέτοια Ευρώπη, πρέπει να θεσπιστεί ένας πανευρωπαϊκός κατώτατος μισθός ώστε, αφενός, όλοι να ζουν αξιοπρεπώς και, αφετέρου, να εξαλειφθεί διά παντός το κοινωνικό ντάμπινγκ μεταξύ των χωρών. Έπειτα, θα είναι εφικτή η δημιουργία ενός προστατευτισμού πανευρωπαϊκά. Αυτό θα επιτρέψει επίσης να αμυνθούμε καλύτερα από τα αρπακτικά και όλους εκείνους που αντιλαμβάνονται την παγκοσμιοποίηση ως μέσο για τη συνέχιση της λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος προς το συμφέρον του κεφαλαίου αντί για των ανθρώπων.
Συμπερασματικά, πρέπει να υπάρξει μια συνέργεια όλων των δημοκρατιών ώστε να δημιουργηθεί μια Ευρώπη των λαών και όχι των τραπεζιτών.
Τι μήνυμα θέλετε να στείλετε στον ελληνικό λαό;
Ένα μήνυμα ελπίδας. Είστε για εμάς η περηφάνια που ξαναβρήκαμε, γιατί μπορέσαμε να δούμε, παρά τα βάσανα των τελευταίων ετών, ότι είχατε το κουράγιο να σηκωθείτε και να υλοποιήσετε αυτό που στη Γαλλία λέμε «Επανάσταση των πολιτών». Μια επανάσταση μέσω κάλπης τείνει να πραγματοποιηθεί.
Χρειάστηκε αγώνας για να πειστεί ο ελληνικός λαός, παρά τις ασκούμενες πιέσεις, να θέλει και να αγωνίζεται για να βρει διέξοδο και να αποδεικνύει πως μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή. Τέλος, μας βοηθά στη Γαλλία να πιστέψουμε πως υπάρχει μια εναλλακτική, μετά από δεκαετίες. Το Μέτωπο της Αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, συσπειρώνει πολλά αριστερά κόμματα, και επιτρέπει σήμερα, να εμφανίζεται ως η μια φωνή του λαού, αλλά και τη Δευτέρα, στη συνάντηση ΣΥΡΙΖΑ με Μελανσόν, να ενώνεται αυτή η φωνή με εκείνη του ελληνικού λαού, και να λέμε «Είμαστε όλοι Έλληνες».
Μια νίκη του ελληνικού λαού στις 17 Ιούνη θα επιτρέψει και θα υποχρεώσει όλη την Ευρώπη να τροποποιήσει τους συσχετισμούς, καθίζοντας τους υπεύθυνους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και τότε, ο ελληνικός λαός θα συσπειρώνει όλους τους λαούς της Ευρώπης. Εξ αυτού, θα γεννηθεί κάτι το καινούργιο που θα υποχρεώσει τους υπευθύνους αυτής της πολιτικής σε όλη την Ευρώπη να λάβουν υπ’ όψιν τους αυτή την τροποποίηση και να ασχοληθούν μόνο με την ανάπτυξη. Με αυτή τη νίκη μια νέα ελπίδα θα γεννηθεί και θα βάλει κάθε χώρα προ των ευθυνών της, ανοίγοντας το δρόμο σε μια νέα Ευρώπη.
Μιλήστε μας για εσάς και την ανάμειξή σας με την πολιτική.
Ήρθα καθυστερημένα στην πολιτική, αλλά ασχολιόμουν επί μακρόν με το συνδικαλισμό. Όμως, ο συνδικαλισμός με έφερε να ασχοληθώ με την πολιτική. Περιόριζα τη δράση μου στο να επεκτείνω τη νομοθεσία που θα μας επιτρέπουν να αμυνόμαστε καλύτερα. Όμως τώρα βλέπουμε τους νόμους να καταστρέφουν τη συνδικαλιστική δράση. Όχι μόνο περιόρισαν το συνδικαλισμό αλλά, κυρίως, έκαναν τους Γάλλους να πιστέψουν πως τα συνδικάτα ήταν αδύναμα και υπεύθυνα για την κακοδαιμονία της οικονομίας. Για αυτό το λόγο έπρεπε εμείς οι συνδικαλιστές να κάνουμε το βήμα και να ασχοληθούμε με την πολιτική, ένα βήμα που προσωπικά έκανα πριν από 3 χρόνια εντασσόμενος στο Κόμμα της Αριστεράς (σ.μετ. του Ζ-Λ Μελανσόν). Σχεδόν αμέσως συμμετείχα στις Ευρωεκλογές και τώρα στις βουλευτικές. Το Κόμμα της Αριστεράς και το Μέτωπο της Αριστεράς μας δίνουν θάρρος, με κάνουν να νιώθω χρήσιμος καθώς μπορώ να δώσω στον κόσμο όλη μου την εμπειρία από το συνδικαλισμό, και βεβαίως και να πάρω. Όλο αυτό μου δίνει μια θέληση για μια ριζοσπαστική αλλαγή, για ένα καλύτερο μέλλον για τους νέους.
(Μετάφραση: Πέτρος Αλ Αχμάρ)
