Αποκαλύπτεται η κυβέρνηση Σαμαρά κάτω από τη μάσκα της ευρω-σωτηρίας. Του Δημήτρη Υφαντή
Και στα προφορικά και στα γραπτά και στην… πρακτική εξάσκηση πάνω στο ετοιμοθάνατο πειραματόζωο, την ελληνική κοινωνία, τούτη η κυβέρνηση έχει πλέον δώσει τέτοια και τόσα δείγματα, που πλέον δεν συγχωρείται καμία σύγχυση και καμία αμφιβολία. Και προσωπικά ο ίδιος ο Α. Σαμαράς έχει κάνει τις επιλογές του. Ο «ευρωπαϊκός αστικός πόλος» θα χτιστεί με τα υλικά της εμφυλιοπολεμικής πόλωσης και με όπλο την παρακρατική επιβουλή. Ο εκφασισμός και η εκτροπή θα βρίσκονται στον πυρήνα αυτής της τακτικής που έχει εκπονηθεί και ήδη τίθεται σε δοκιμασία. Και οι συγκυβερνώντες εταίροι διαχειριστές των ερειπίων της καταρρέουσας κεντροαριστεράς, θα εμφανίζονται τώρα ως εξαπτέρυγα της ακροδεξιάς ατζέντας, που απροκάλυπτα ξετυλίγει το πρωθυπουργικό κέντρο.
Το παραληρηματικό αντι-ανακοινωθέν της Ν.Δ. για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου αποτέλεσε το απαύγασμα αυτής της διχαστικής και τρομολαγνικής πολιτικής. Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει, ούτε να αιφνιδιάζει. Ο Α. Σαμαράς έδωσε πολύ νωρίς το στίγμα του. Με την ακαριαία επέμβαση των ΜΑΤ στη Χαλυβουργία. Το θερινό ρατσιστικό πογκρόμ, όπου κάποιες χιλιάδες εξιλαστήρια θύματα στοιβάχτηκαν σε στρατόπεδα εγκλεισμού, μόνο και μόνο για να υλοποιηθεί η ναζιστικής επινόησης «ανακατάληψη των πόλεων» από τους φυλετικά «λαθραίους». Τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκαν οι αντιφασίστες διαδηλωτές στη ΓΑΔΑ και τους άγριους ξυλοδαρμούς στην Χαλκιδική με την πλήρη κάλυψη του υπουργού Δένδια. Τις πρωτοφανείς φρονηματικές διώξεις για αναρτήσεις στο Διαδίκτυο, που έθιξαν το θρησκόληπτο σκοταδισμό (η περίπτωση του Γέροντα Παστίτσιου) και αποκάλυψαν την άμεση συνεργασία των ασφαλιτών με τους χρυσαυγίτες ( η δίωξη στην Κέρκυρα).
Από τη «σιδηρά πυγμή» δεν απέκλινε ούτε χιλιοστό στο σύνολό της η άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής. Το Υπουργικό Συμβούλιο δεν συνεδριάζει, ούτε βέβαια η Βουλή, αφού οι υπουργοί υλοποιούν τα τελεσίγραφα της τρόικας με διατάγματα, που βαφτίζονται «πράξεις νομοθετικού περιεχομένου». Μία εντελώς ιδιαίτερη και κατ’ εξαίρεση μορφή άσκησης της εκτελεστικής εξουσίας έχει λάβει χαρακτήρα αποκλειστικής άσκησης του κυβερνητικού έργου, γιατί μόνο έτσι η Βουλή τίθεται στο περιθώριο. Άλλωστε, σε ορισμένα από τα ελάχιστα νομοσχέδια, που έφτασαν στο Κοινοβούλιο η κυβέρνηση δεν συγκέντρωσε ούτε καν το 151. Κι όσα απορρίφθηκαν επανήλθαν στο «ένα και μόνο άρθρο» του νέου Μνημονίου και υιοθετήθηκαν εκβιαστικά. Ο εκλεκτός του Σαμαρά αν. υπουργός Εσωτερικών, Χ. Αθανασίου, από το βήμα της Βουλής πρότεινε με κάθε επισημότητα να καταργηθεί η συνταγματική επιταγή της «κατά συνείδηση» ψήφου των βουλευτών και να επιβληθεί «νομίμως» το σιωπητήριο της κομματικής πειθαρχίας.
Η δικαστική απόφαση που καθιστά παράνομο το χαράτσι αντιμετωπίστηκε από την κυβέρνηση με το δέοντα σεβασμό στη δικαστική εξουσία: «Με κάθε τρόπο το χαράτσι θα εισπραχτεί», δηλώθηκε αρμοδίως. Ο ίδιος ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Α. Μανιτάκης, πρωτοστατεί στην εκτροπή με την έκδοση της πρωτοφανούς υπουργικής απόφασης της συλλήβδην απόλυσης των συμβασιούχων αορίστου χρόνου, επειδή οι δήμοι αντιστέκονται στο να καταδώσουν οι ίδιοι τους υπαλλήλους τους και να διαλύσουν τις υπηρεσίες τους.
Η συγκυβέρνηση Σαμαρά έχει επίγνωση του έργου της: έργο καταστροφής. Κι έτσι δεν έχει άλλη επιλογή από το να αποπειραθεί να συνθλίψει διά της βίας τις κοινωνικές αντιστάσεις. Και πολύ περισσότερο είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει το πολιτικό ρεύμα, που έστω με παλινδρομήσεις, έστω αντιφατικά, αναδεικνύεται ως απαίτηση εναλλακτικής διεξόδου. Προφανώς δεν θα πρόκειται για αντιπαράθεση ιδεολογική, ούτε… προγραμματική. Είναι τραγική ειρωνεία την ίδια στιγμή που ο Ευ. Βενιζέλος αναζητεί σανίδα σωτηρίας στην προσχηματική επίκληση ενός «αντιφασιστικού μετώπου», την ίδια στιγμή η Ν.Δ. να εξαπολύει ένα σκληροπυρηνικό εμφυλιοπολεμικό κήρυγμα υιοθετώντας την ατζέντα, έως και το λεξιλόγιο της Χρυσής Αυγής.
Για όσους αμφισβητούν και πολύ περισσότερο καταγγέλλουν την «εθνοσωτήριο» κυβέρνηση προβλέπεται η «κουκούλα» του εχθρού του έθνους, του ταραξία και του τρομοκράτη. Είναι χαρακτηριστικό πως τα κυβερνητικά αντανακλαστικά τα πυροδότησε η αποστροφή της ανακοίνωσης της νεολαίας του ΣΥΝ, που καλούσε σε εξέγερση το λαό και τη νεολαία για την ανατροπή της συγκυβέρνησης. Η αντιπαράθεση λαμβάνει τέτοιο ριζικό περιεχόμενο, ώστε οι όροι και οι απαιτήσεις της αναδεικνύονται ακόμη πιο καθαρά παρά τα προσωπεία, τις διχαστικές απειλές και τις μηχανορραφίες εκτροπής μιας ολοένα και πιο επικίνδυνης κυβέρνησης.
