του Κώστα Βενιζέλου
Ψηλά στην ατζέντα του Ερντογάν είναι πλέον η προσάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία. Αυτό το σενάριο υπήρχε πάντα στην τουρκική ατζέντα, ωστόσο, θεωρείτο κομμάτι του σχεδίου Β της Άγκυρας και ένα ενδεχόμενο, που καταγραφόταν ως το τελευταίο, εάν όλα τα άλλα δεν επιτυγχάνονταν.
Είναι προφανές πως την τελευταία περίοδο το σενάριο αυτό έχει αναβαθμιστεί, τυγχάνει συνεχούς επεξεργασίας και προωθούνται βήματα. Η κατοχική Τουρκία πλέον συζητά τις εξής επιλογές: Λύση δυο κρατών, εξίσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας με το ψευδοκράτος σε δυο οντότητες ενώ αποτελεί πλέον επιλογή και η ντε φάκτο προσάρτηση. Να καταστήσει, δηλαδή, την κατεχόμενη περιοχή, επαρχία της Τουρκίας. Στα πλαίσια αυτά αξιοποιεί και τις εξελίξεις στο Ουκρανικό.
Πρώτο, αξιοποιεί την ανοχή που υπάρχει έναντί της από διεθνείς παίκτες, λόγω του μεσολαβητικού ρόλου της στο Ουκρανικό, αλλά και του γεγονότος ότι είναι η μόνη χώρα έτοιμη να στείλει στρατό σε ανοικτά μέτωπα στην ευρύτερη περιοχή.
Δεύτερο, η προσάρτηση της Κριμαίας, αλλά μελλοντικά και των νέων κατεχόμενων ουκρανικών περιοχών από τη Ρωσία, θα θεωρούνται προηγούμενο για την Άγκυρα. Τούτο θα γίνει είτε με δημοψήφισμα στην κατεχόμενη Κύπρο με προδιαγραμμένο το αποτέλεσμα είτε με απόφαση της ψευδοβουλής, που θα καλέσει την Τουρκία να προσαρτήσει τα κατεχόμενα. Τα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση γίνονται σταδιακά και προετοιμάζονται κι άλλα.
Η διαχρονική αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της χώρας με τη μεταφορά εποίκων αποτελεί έναν σχεδιασμό που υλοποιείται από παλιά. Τούτο γίνεται από το 1975 και εντεύθεν σε μια προσπάθεια της κατοχικής Τουρκίας να ενισχύει τον πληθυσμό, προσφέροντάς τους (ελληνικές) περιουσίες και θέσεις εργασίας. Τα τελευταία χρόνια το καθεστώς Ερντογάν ζητά πιεστικά να «πολιτογραφηθούν» Τούρκοι έποικοι σε «πολίτες» του ψευδοκράτους. Τούτο συνδέεται ενδεχομένως με μια μελλοντική συμφωνία στο Κυπριακό και την αναλογία πληθυσμού, που θα διαμορφωθεί με τη συνεχή ροή εποίκων. Αφορά, όμως, προδήλως την προσπάθεια ελέγχου των κατεχομένων και συρρίκνωσης της παρουσίας της τουρκοκυπριακής κοινότητας στο νησί.
Η Άγκυρα εξάγει το κρατικό της μοντέλο στα κατεχόμενα και επιβάλλει την εφαρμογή του. Η εναρμόνιση των θεσμών, της δομής του ψευδοκράτους με το τουρκικό κράτος, διευκολύνει το σενάριο προσάρτησης και ενσωμάτωσης των κατεχομένων. Σύμφωνα με τον τουρκολόγο Νίκο Μούδουρο πρόκειται για μια πολύπλοκη και δύσκολη εξαγωγή του «εαυτού της Τουρκίας του Ερντογάν» με στόχο την ανατροπή σχεδόν όλων των βασικών δομών που εμφανίστηκαν μετά την εισβολή του 1974. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα οικονομικά και δημοσιονομικά πρωτόκολλα, ως μορφή ελέγχου και πειθάρχησης των Τουρκοκυπρίων, δεν είναι επινόηση της κυβέρνησης Ερντογάν. Όμως είναι γεγονός, αναφέρει ο κ. Μούδουρος σε άρθρο του στην εφημερίδα Φιλελεύθερος, ότι τα πρωτόκολλα της εποχής του Ερντογάν, ιδιαίτερα από ένα σημείο και μετά, δηλώνουν πιο ξεκάθαρα το εύρος του κοινωνικού μετασχηματισμού που επιδιώκεται.
Στο πλαίσιο αυτό είναι και οι περιορισμοί που τίθενται ως προς τη δράση του συνδικαλιστικού κινήματος. Τίθεται θέμα ποινικοποίησης της πολιτικής δραστηριότητας των συντεχνιών. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι συντεχνίες στα κατεχόμενα, όπως αυτή των δασκάλων, θέτει και θέματα Κυπριακού και επιβίωσης των Τουρκοκυπρίων. Πολλές φορές οι οργανωμένοι δάσκαλοι στάθηκαν απέναντι στο κατοχικό καθεστώς και στον Τούρκο «πρέσβη», που έχει ρόλο νομάρχη στα κατεχόμενα. Αυτός, βασικά, κυβερνά.
Περαιτέρω, είναι σαφές πως αλλάζει το οικονομικό μοντέλο, μεθοδεύονται ιδιωτικοποιήσεις και προετοιμάζεται το έδαφος για νέα «εισβολή» επιχειρηματιών από την Τουρκία, από εκείνη τη γνωστή ομάδα των φίλων του Ερντογάν. Συντονιστής της ομάδας είναι ο γαμπρός Ερντογάν.
Ακόμη, η Άγκυρα θέλει να ισλαμοποιήσει τα κατεχόμενα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι στα κατεχόμενα υπολογίζεται ότι υπάρχουν 162 σχολεία και 212 τζαμιά. Την ίδια ώρα στο πρωτόκολλο του 2022 αναφέρεται η συγκέντρωση όλων των θρησκευτικών υπηρεσιών κάτω από μία στέγη. Η Άγκυρα θα ελέγχει ευθέως τη Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων του τουρκικού κράτους στην αντίστοιχη των κατεχομένων.
Το 2023, γιορτάζονται τα 100 χρόνια από την ίδρυση του τουρκικού κράτους και όπως έχει εξαγγελθεί η Τουρκία θα είναι μεγαλύτερη εδαφικά. Τούτο αφορά την Κύπρο, τη Συρία, περιοχές του ιρακινού Κουρδιστάν; Αυτό θα φανεί προσεχώς
Πότε θα γίνει προσάρτηση;
Το ζητούμενο είναι πότε η κατοχική Τουρκία θα κάνει το επόμενο βήμα και πώς. Η πολιτική συγκυρία συνηγορεί ότι αυτή η νέα παράνομη ενέργεια της Άγκυρας πιθανόν να γίνει αυτή την περίοδο. Ενόψει των εκλογών στην Τουρκία στα μέσα του 2023, ο Ερντογάν θέλει μια «επιτυχία» που να αφορά το «εθνικό» θέμα και να ξυπνά τα εθνικιστικά αντανακλαστικά της τουρκικής κοινωνίας. Την ίδια ώρα, το 2023, γιορτάζονται –ως γνωστό– τα 100 χρόνια από την ίδρυση του τουρκικού κράτους και όπως έχει εξαγγελθεί η Τουρκία θα είναι μεγαλύτερη εδαφικά. Τούτο αφορά την Κύπρο, τη Συρία, περιοχές του ιρακινού Κουρδιστάν; Αυτό θα φανεί προσεχώς.
Στόχος του Ερντογάν είναι να καταστεί κυρίαρχος στην περιοχή και ηγέτης των μουσουλμάνων. Πρόκειται για μια επιδίωξη που εντάσσεται σε ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο, το οποίο εμπεριέχει και το στοιχείο της προσωπικής αλαζονείας και μεγαλομανίας του. Σε αυτό τον σχεδιασμό εντάσσεται η Κύπρος, η Συρία, η Αίγυπτος, η Λιβύη και η Ελλάδα (Αιγαίο), Βαλκάνια, όπως κι άλλες χώρες στις οποίες ενισχύει την επιρροή της η Άγκυρα.
Στη Λευκωσία εκφράζεται ανησυχία για τις κινήσεις αυτές, πλην όμως δεν φαίνεται να προβαίνει σε κινήσεις αποτροπής. Αναλώνονται στο να παρακαλούν τους εταίρους τους στην Ε.Ε. και τους Αμερικανούς να παρέμβουν προς την κατοχική Τουρκία. Και γιατί να το κάνουν τη στιγμή που έχουν ανάγκη την Τουρκία;
Το μείζον σε αυτή τη φάση, λόγω και της απουσίας διαδικασίας, είναι τα επόμενα βήματα της κατοχικής δύναμης. Στη θάλασσα, στο έδαφος (Αμμόχωστο, νεκρή ζώνη) αλλά και οι απώτεροι στόχοι. Το θέμα της προσάρτησης συνήθως θεωρείται απομακρυσμένο σενάριο, λόγω των αντιδράσεων που θα προκληθούν. Τώρα, όμως, φαίνεται να είναι ορατός ο κίνδυνος. Ο Ερντογάν δεν λαμβάνει υπόψη τις αντιδράσεις, ενίοτε τις εντάσσει σε γεωπολιτικά παιχνίδια και προχωρεί.
Πλήρης εξάρτηση: Μετά το νερό τώρα θα μεταφέρουν και ηλεκτρισμό από την Τουρκία
Μετά τη μεταφορά νερού από την Τουρκία στα κατεχόμενα, τώρα σχεδιάζουν και για τον ηλεκτρισμό. Τη μεταφορά, δηλαδή, ηλεκτρισμού με καλώδια στα κατεχόμενα. Την ίδια ώρα έχει ανακοινωθεί πως οι πτήσεις από και προς την Τουρκία από τα κατεχόμενα, από το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου, θα θεωρούνται «εσωτερικές». Τούτο, όπως προβλήθηκε ο ισχυρισμός, γίνεται για να καταστούν «φθηνότερα τα εισιτήρια». Επί της ουσίας καθιστούν τα κατεχόμενα «νομό» της Τουρκίας.
Η πλήρης εξάρτηση των κατεχομένων από την Τουρκία δεν είναι κάτι σημερινό. Ενισχύεται, ωστόσο, και γίνεται πιο ασφυκτική και πλήρης. Η Τουρκία αναλαμβάνει από το 1974 και εντεύθεν να πληρώνει τον λογαριασμό για τη συντήρηση του παράνομου καθεστώτος. Παράλληλα, πληρώνει για σχέδια υποδομής. Στα πλαίσια αυτά προχωρεί και στην πλήρη εξάρτηση των κατεχομένων. Το νερό και ο ηλεκτρισμός αποτελούν δύο βασικές ανάγκες, που χωρίς αυτές δεν μπορεί να επιβιώσει το παράνομο καθεστώς, ούτε και ο πληθυσμός.
