του Μάριου Διονέλλη
Για όλη την ΕΡΤ, για όλους τους εργαζόμενους, δημοσιογράφους, τεχνικούς, διοικητικούς, όλους όσοι σήμερα φτιάχνετε μια νέα δημόσια ραδιοτηλεόραση.
Φοβάμαι με εκείνη την ίδια αγωνία, κάθε φορά που γεννιέται κάτι καινούργιο. Φοβάμαι όχι αν θα στεριώσει αλλά αν θα είναι πραγματικά καινούριο όπως το φανταστήκαμε και όπως το βιώσαμε αυτά τα δύο χρόνια από τον δικό σας αγώνα. Επειδή μεγαλώσαμε πια και μπορούμε να ξεπερνάμε τον ενθουσιασμό που κρύβει κάτω από το χαλί τις ατέλειες. Φοβάμαι για την πιθανότητα εσείς να γίνετε μια ΕΡΤ ακριβώς σαν την παλιά και εμείς να ανεχτούμε μια ΕΡΤ ακριβώς σαν την παλιά.
Μπορεί να έρχεστε συμβολικά δύο χρόνια μετά το μαύρο, αλλά αλίμονο, δεν έχετε να αναμετρηθείτε απλώς με το μαύρο. Έχετε την υποχρέωση να τρομάζετε με τον ίδιο τρόπο όσους ασκούν εξουσία όπως το κάνατε μέχρι σήμερα από την ΕΡΤ3. Ακόμα και αν είναι αυτοί οι ίδιοι που ξανάνοιξαν την ΕΡΤ.
Φοβάμαι για τη λύσσα εκείνων που περιμένουν το πρώτο σας στραβοπάτημα, για την προσμονή όσων ελπίζουν στην ένταξή σας στη σφαίρα της επιχειρηματικής ή πολιτικής επιρροής τους. Και είναι μπόλικοι, το ξέρετε καλύτερα από μένα. Μόνο αντίδοτο στο φόβο είναι η εμπιστοσύνη μας σε σας.
Η παράλογη επιμονή μας να ελπίζουμε περισσότερο στον ηρωισμό του φαντάρου παρά στη στρατηγική του ταγματάρχη.
Καλή επιτυχία από καρδιάς!
