Η πρώτη μέρα της Εβδομάδας των Παθών ξεκίνησε με ένα σοκ. Την απόφαση του δικαστηρίου για τους κατηγορούμενους της δίκης για το Μάτι. Η οργή και η αγανάκτηση των συγγενών ενώνονται με την πάνδημη αίσθηση ότι κάτι εντελώς σάπιο υπάρχει και στην τρίτη εξουσία, τη δικαστική – η οποία, αντί να ελέγχει και να αποδίδει δικαιοσύνη, συγκαλύπτει, απαλλάσσει, προφυλάσσει την εξουσία εν γένει, την ολιγαρχία, το πολιτικό σύστημα, τους υπεύθυνους μεγάλων εγκλημάτων ενάντια στους πολίτες, τη φύση, τη χώρα.
Σε πλήρη διάσταση με το αίσθημα ολόκληρου του λαού αλλά και μεγάλου μέρους του νομικού κόσμου, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων με ανακοίνωσή της «εκφράζει την έντονη ανησυχία της για τα λαϊκά δικαστήρια που έχουν στηθεί στη χώρα εδώ και καιρό υπό την ανοχή της Πολιτείας, και τα οποία συνοδεύονται, πλέον, με προπηλακισμούς σε βάρος των Λειτουργών της Δικαιοσύνης και με δηλώσεις πολιτικών προσώπων, οι οποίες πυροδοτούν έναν άκρατο λαϊκισμό…».
Η Δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, ούτε αμερόληπτη. Κάνει ό,τι μπορεί για εμπεδωθεί το ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ της εξουσίας, της ολιγαρχίας, του πολιτικού συστήματος, των υπεύθυνων μεγάλων εγκλημάτων. Δεν πρόκειται για εντελώς καινούριο φαινόμενο, παίρνει όμως τεράστιες διαστάσεις στη μνημονιακή και μεταμνημονιακή μισοαποικία που έχει μετατραπεί η Ελλάδα. Το σύνθημα το έχει δώσει ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης όταν λέει (αναφερόμενος στα Τέμπη) πως «όποιος μιλά για μπαζώματα είναι για τα μπάζα». Δηλαδή λέει πως η πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι για τα μπάζα.
Ξεχνάνε πως όταν μια καθαρίστρια για να πιάσει δουλειά παραποίησε ένα έγγραφο (ότι είχε απολυτήριο Δημοτικού), καταδικάστηκε 10 χρόνια φυλακή. (Ο Αγιάννης του Β. Ουγκώ, στο έργο «Οι Άθλιοι», κυνηγήθηκε σε όλη του ζωή επειδή πεινώντας έκλεψε ένα καρβέλι ψωμί). Ξεχνάνε πως η μητέρα της 12χρονης στο Κολωνό φυλακίστηκε επί 1,5 χρόνο (δηλαδή κρατήθηκε όμηρος ώστε να μην ανοίξουν στόματα) για να αθωωθεί στη συνέχεια. Ξεχνάνε πως οι εισαγγελικές αρχές ζήτησαν τις ηχογραφήσεις των συνομιλιών σταθμάρχη και οδηγών των τρένων στο έγκλημα των Τεμπών ένα χρόνο μετά!
Η ίδια η δικαστική εξουσία νομιμοποίησε όλες τις μνημονιακές διατάξεις, όπως και όλες τις βάρβαρες καταπατήσεις του Συντάγματος. Από την άλλη, όλοι έχουμε δει την ταχύτητα της Δικαιοσύνης να βγάλει κάθε απεργία παράνομη και καταχρηστική… Μέσα στην αλαζονεία οι κατέχοντες σήμερα εξουσία βλέπουν «λαϊκά δικαστήρια», προετοιμάζοντας κι άλλα τέτοια «κατορθώματα»…
Συμβολική Εβδομάδα Παθών, και κατά την παράδοση ο Ιησούς Χριστός, επαναστάτης της εποχής του, βιώσε μέσα σε λίγες μέρες τη σύλληψη, τη συστηματική παραβίαση του εβραϊκού και ρωμαϊκού δίκαιου της εποχής, και τη σταύρωση. Οι ιστορικοί καταγράφουν τουλάχιστον 32 χοντροκομμένες παραβάσεις του τότε δικαίου, αλλά η απόφαση της μαρτυρικής σταύρωσης είχε παρθεί πριν και έξω από τους τότε δικαστικούς θεσμούς. Από τον Άννα στον Καϊάφα, με απίστευτα βασανιστήρια και διαπόμπευση, με τον Πόντιο Πιλάτο να νίπτει τας χείρας του, ο Ιησούς έπρεπε να σταυρωθεί. Δοκίμασε κι αυτός την τότε «δικαιοσύνη»…
Η ανάστασή του την τρίτη ημέρα μετά την ταφή του συμβολίζει μια νίκη της ζωής, μια ανανέωση της ζωής και της φύσης. Είναι η Λαμπρή για τους ταπεινούς και καταφρονεμένους, είναι μέρα χαράς και συναδέλφωσης. Η ευχή της Καλής Λαμπρής έπαιρνε σε όλα τα χρόνια που ακολούθησαν ένα βαθύ συμβολισμό: μπορεί η Λαμπρή να αργεί, αλλά θαρθεί!
Η χώρα αντιμετωπίζει ένα μεγάλο υπαρξιακό πρόβλημα. Η Εβδομάδα των Παθών σε νέα ποιότητα κρατά κοντά 14 χρόνια (από το πρώτο μνημόνιο μέχρι τώρα). Η Λαμπρή δεν ήρθε στην ώρα της: οι Δανειστές και οι κωλοτούμπες την αλλοίωσαν, την εξέτρεψαν. Ο ορίζοντας σκοτεινιάζει, ο πόλεμος ξαναπαίρνει τη θέση της ειρήνης, στους Άγιους Τόπους γίνεται μια γενοκτονία από το σιωνιστικό κράτος-χωροφύλακα, κι εδώ σαπίζουν χώρα, θεσμοί, υποδομές, αξίες.
Δεν περιμένουμε κάποιο θαύμα. Δεν θα μας σώσει κάποια υπερφυσική οντότητα. Πρέπει εμείς οι ίδιοι να βρούμε τρόπο να οικοδομήσουμε ένα «Εμείς». Τίμιο, καθαρό, αξιοπρεπές, τέτοιο που να μπορεί να υποστηρίξει μια αξιοβίωτη ζωή. Ένα «Εμείς» που θα «καθαρίσει το ναό από τους εμπόρους», ένα «Εμείς» που θα συγκροτήσει έναν Λαό και μια Χώρα, έναν Τόπο, μια Πολιτεία με πραγματική αγορά του Δήμου – κι όχι μια δικτατορία αγορών, δανειστών, τοκογλύφων, σφετεριστών, υποτελών, μεταπρατών, ενδοτικών νεοραγιάδων, νεοκοτσαμπάσηδων.
Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί!
Καλή Λαμπρή!
