- Νεκρός στις 17 Σεπτεμβρίου, 42χρονος εργαζόμενος, στη Χαλυβουργική στο Βόλο, ο οποίος ανασύρθηκε νεκρός μέσα από μηχάνημα πρέσας στο οποίο εκτελούσε εργασίες συντήρησης.
- Νεκρός στις 22 Σεπτεμβρίου, 24χρονος εργαζόμενος στο Αγρίνιο, την πρώτη μέρα εργασίας τους σε τεχνική εταιρία.
- Σοβαρά τραυματίας και με ακρωτηριασμό στα δάχτυλα, στις 24 Σεπτεμβρίου, εργαζόμενος στα ναυπηγία Ελευσίνας, μετά από 10 ώρες εργασίας σε υπεργολάβο που έσπευσε να εκμεταλλευτεί τη δυνατότητα που του δίνει ο νέος νόμος Γεωργιάδη για απασχόληση πέραν του οκταώρου εργαζομένων σε 2 εταιρίες ίδιας ιδιοκτησίας.
- Νεκρή, στις 29 Σεπτεμβρίου, 50χρονη εργαζόμενη στο Μεσολόγγι, κατά την διάρκεια εργασιών καθαρισμού κρεατομηχανής, σε κρεοπωλείο όπου εργαζόταν ανασφάλιστη.
- Νεκρός, στις 2 Οκτωβρίου, 35χρονος εργαζόμενος σε αντιπλημμυρικά έργα στον Πειραιά, μετά από υποχώρηση φρεατίου της ΕΥΔΑΠ.
- Νεκρός, στις 3 Οκτωβρίου, εργαζόμενος από πτώση από σκεπή, στον Πυργετό Λάρισας, όπου εκτελούσε εργασίες επισκευής.
Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο από τα σοβαρά εργατικά ατυχήματα που πραγματοποιήθηκαν μόλις τις τελευταίες 15 μέρες στην χώρας. Δεν είναι απλά ένα νούμερο, αλλά κανονικοί άνθρωποι, με οικογένειες και φίλους, που πήγαν για το μεροκάματο και βρέθηκαν νεκροί ή τραυματισμένοι. Μια πανδημία εργατικών ατυχημάτων που αφήνουν πίσω τους σοβαρά τραυματισμένους, ακρωτηριασμένους και νεκρούς. Από την αρχή της χρονιάς, οι νεκροί σε εργατικά ατυχήματα ανήλθαν σε 57 το πρώτο τετράμηνο, 69 το δεύτερο, ανεβάζοντας τον μέχρι τώρα απολογισμό στους 140 νεκρούς και πάνω από 230 σοβαρούς τραυματίες, προδιαγράφοντας σχεδόν τον διπλασιασμό των θανάτων εν ώρα εργασίας από τους 104 που καταγράφηκαν το 2022.Η εντατικοποίηση της εργασίας, η απουσία μέτρων ασφαλείας σε εργασιακούς χώρους, η απουσία ελεγκτικών μηχανισμών, η ευνοϊκή νομοθεσία που κάνει ακόμη πιο «φθηνή» και «ευέλικτη» την εργασία είναι μερικοί μόνο από τους λόγους αυτής της κατάστασης. Έχουμε να κάνουμε δηλαδή, όχι με την «κακιά στιγμή», αλλά με ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα με τεράστιες ευθύνες εργοδοτών και κυβέρνησης.
Μάλιστα, η υποκαταγραφή των ατυχημάτων είναι εκτεταμένη, καθώς η ΕΛΣΤΑΤ, «παρακολουθεί» την εξέλιξη των εργατικών ατυχημάτων με καθυστέρηση ενός και πλέον έτους. Όπως δηλώνει μάλιστα ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΟΣΕΤΕΕ) και γραμματέας Υγιεινής και Ασφάλειας της ΓΣΕΕ, Ανδρέας Στοϊμενίδης, «η καθυστέρηση αυτή επιδρά καθοριστικά στην αύξηση των εργαζομένων που σκοτώνονται στη δουλειά τους, καθώς αφενός δεν εξετάζονται σε βάθος τα περιστατικά ώστε να εξαλειφθούν οι επικίνδυνοι παράγοντες και αφετέρου τα θύματα από άνθρωποι με ονοματεπώνυμο και οικογένειες, ύστερα από δύο χρόνια αντιμετωπίζονται ως στατιστικά στοιχεία σε έναν πίνακα». Μαζί με το παραπάνω σημαντικό ρόλο παίζουν και οι ανεπαρκείς έλεγχοι στους εργασιακούς χώρους από το ΣΕΠΕ, που λόγω υποστελέχωσης και απουσίας κεντρικής πολιτικής κατεύθυνσης, αδυνατεί να επιτελέσει τον ελεγκτικό του ρόλο, και να προστατεύσει τους εργαζόμενους.
