«Ξέρετε ότι από την πρώτη στιγμή που ήρθαμε στα πράγματα αναλάβαμε μία δέσμευση. Να αντιμετωπίσουμε το προσφυγικό-μεταναστευτικό στη ρίζα του. Και παρά τις δυσκολίες τις οποίες αντιμετωπίσαμε τους πρώτους μήνες, πιστεύω ότι τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικά».
«Λαμβάνοντας υπόψη και τη νέα πραγματικότητα ότι δεν μπορούμε και δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψουμε σε μία λογική όπου τα νησιά μας θα επιβαρύνονται με εξαιρετικά αυξημένους αριθμούς προσφύγων και μεταναστών, λαμβάνοντας όμως υπόψη από την άλλη, ότι πρέπει να έχουμε κάποιες οργανωμένες υποδομές στα νησιά μας για να μπορούμε να υλοποιούμε όχι απλά την εθνική στρατηγική, αλλά και την Ευρωπαϊκή στρατηγική, όπως αυτή θα διαμορφωθεί με το σύμφωνο μετανάστευσης και ασύλου.»
Με τα παραπάνω λόγια υποδέχτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης τους δημάρχους των νησιών του Β.Α. Αιγαίου, στο Μέγαρο Μαξίμου, κατά την πρόσφατη σύσκεψη για το Μεταναστευτικό. Στην συνάντηση συμμετείχαν, εκτός των τριών πρόθυμων δημάρχων, Ανατολικής Λέσβου, Χίου και Ανατολικής Σάμου (απουσίαζαν οι διαφωνούντες αυτοδιοικητικοί) και οι κύριοι Γεραπετρίτης, του αξέχαστου «τα ΜΑΤ στα νησιά ολοκλήρωσαν το έργο τους» ένα χρόνο πριν, και Μηταράκης, ο υπουργός-λαγός της κυβέρνησης που «μπορεί να φέρει και 10.000 πρόσφυγες» στον Έβρο, από την πλευρά της κυβέρνησης.
ΙΣΩΣ ΑΥΤΟ το τελευταίο, η αλαζονεία που έδειξε η κυβέρνηση στον Έβρο, και η αναγκαστική υποχώρηση της –πάντα με εντολή Μητσοτάκη–, μπροστά στις αντιδράσεις σύσσωμης της τοπικής κοινωνίας, για τη επέκταση του ΚΥΤ, σχεδόν πάνω στα ελληνοτουρκικά σύνορα, να ήταν και η αφορμή για την πραγματοποίηση της εν λόγω σύσκεψης. Είναι φανερή η προσπάθεια της Κυβέρνησης να κρύψει το Βατερλό του Έβρου, που της κόστισε πολύ επικοινωνιακά, και να εμφανίσει μια επίπλαστη συναίνεση, που θα ξεμπλοκάρει τους σχεδιασμούς της στα νησιά.
Πίσω από τα μισόλογα και τους θετικούς απολογισμούς, κόντρα σε κάθε λογική, κρύβεται η μία και μοναδική επιδίωξη της κυβέρνησης, που δεν είναι άλλη από την πάση θυσία εφαρμογή του ευρωπαϊκού σχεδιασμού, που προβλέπει τη μετατροπή της χώρας μας, σε χώρο ελέγχου των μεταναστευτικών ροών, σε φράχτη και hot-spot της Ευρώπης. Ας δούμε όμως κάποια σημεία πιο συγκεκριμένα.
Για ενθαρρυντικά αποτελέσματα μίλησε ο πρωθυπουργός, ενώ πανηγυρικός ήταν πριν μερικές εβδομάδες και ο απολογισμός του κ. Μηταράκη για το έργο του υπουργείου του. Ας δούμε όμως τι έχουμε μόλις μέσα σε ενάμιση χρόνο. Απόβαση των ΜΑΤ στα νησιά, κρίση στον Έβρο, καταστροφή της Μόριας. Όταν παρέλαβε τη διακυβέρνηση η Ν.Δ. στα νησιά υπήρχαν περίπου 17 χιλιάδες μετανάστες. Ενάμιση χρόνο μετά, ο πληθυσμός μένει ο ίδιος παρά τους πανηγυρισμούς για τις μειωμένες ροές, με τις μετεγκαταστάσεις προς την Ευρώπη να μετριούνται σε μερικές εκατοντάδες. Αυτό που μένει, είναι ο εγκλωβισμός όσων εισέρχονται στη χώρα μας, η μόνιμη εγκατάσταση μεταναστευτικών πληθυσμών σε δομές-κωμοπόλεις, και η μετατροπή της χώρας μας σε χώρο διαχείρισης του προβλήματος για την Ε.Ε. Και εάν σήμερα, ο κορωνοϊός και τα παζάρια του Ερντογάν με την Ε.Ε., έχουν μειώσει τις ροές, κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει στα επόμενα επεισόδια.
Όταν παρέλαβε τη διακυβέρνηση η Ν.Δ. στα νησιά υπήρχαν περίπου 17 χιλιάδες μετανάστες. Ενάμιση χρόνο μετά, ο πληθυσμός μένει ο ίδιος παρά τους πανηγυρισμούς για τις μειωμένες ροές, με τις μετεγκαταστάσεις προς την Ευρώπη να μετριούνται σε μερικές εκατοντάδες
«Με τις νέες δομές στα νησιά υλοποιούμε και την εθνική και την ευρωπαϊκή στρατηγική», επιμένει ο Πρωθυπουργός. Τα ίδια έλεγαν και για τον Έβρο, για να φτάσουν μετά τις αντιδράσεις των κατοίκων, να τα πάρουν πίσω, και να αποδεχτούν ότι δεν γίνεται να φτιαχτεί μεγάλη και μόνιμη δομή σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή για λόγους εθνικού συμφέροντος. Σε τι διαφέρουν τα νησιά από τον Έβρο άραγε;
Βασιλικότεροι του βασιλέως, εφαρμόζουν πιστά την ευρωπαϊκή στρατηγική, που σύμφωνα με τον κ. Μητσοτάκη «θα διαμορφωθεί». Η χώρα μας παραιτείται του δικαιώματος να συνδιαμορφώσει τη στρατηγική της Ε.Ε., δεν διαπραγματεύεται και δεν απαιτεί τίποτα, από τους «εταίρους». Σπεύδει προκαταβολικά, να υλοποιήσει δεσμεύσεις, κόντρα στα εθνικά μας συμφέροντα. Η χώρα μας με τον τρόπο αυτό πέφτει για ακόμη μια φορά κατηγορία. Για την Ε.Ε., είμαστε κάτι σαν το Μαρόκο, εξωτερικό σύνορο, στο οποίο φτιάχνονται δομές για να συγκρατήσουν τις ροές προς την ευρωπαϊκή ενδοχώρα. Είμαστε μια λεπτομέρεια προς διευθέτηση, στην εν εξελίξει διαπραγμάτευση με τον Ερντογάν, για την επικαιροποίηση της συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκία, με την Ελλάδα για ακόμη μια φορά, να συμπιέζεται ασφυκτικά, χωρίς αυτόνομη στρατηγική με ευθύνη των πολιτικών της ελίτ.
ΜΟΝΑΔΙΚΗ ελπίδα αντιστροφής της κατάστασης, όπως φάνηκε και με τη ματαίωση των σχεδιασμών στον Έβρο, δεν είναι άλλη, από τον αγώνα των τοπικών κοινωνιών, που αρνούνται να αυτοκαταργηθούν, που αρνούνται να μετατραπεί ο τόπος τους σε αβίωτη γη. Παραμένει η ανάγκη αλλαγής πορείας, καθολικά εναλλακτικής, στην σημερινή στρατηγική των ελίτ της χώρας μας, που μετατρέπει τη χώρα σε χώρο γεωπολιτικών πειραματισμών.
