Τι είδους δημοσιογραφία μας χρειάζεται;
Υποδέχθηκα με μεγάλη χαρά την έκδοση του Δρόμου κυρίως εξ αιτίας ενός άλλου πολιτικού ήθους που διέκρινα. Ενός ήθους που τον απομακρύνει από την αρνητική παράδοση των περισσότερων κομματικών εντύπων της Αριστεράς. Μια παράδοση που πάνω από το σεβασμό στην αλήθεια και στα γεγονότα βάζει την πολιτική σκοπιμότητα, διασύροντας έτσι την ίδια την Αριστερά. (…)
Αντίθετα μ’ αυτή την κακή παράδοση, ο Δρόμος έδωσε –και δίνει ακόμα– την εικόνα μιας εφημερίδας ανοιχτής που ερευνά, βρίσκει και σέβεται τα γεγονότα –αλλά και την άποψη του άλλου– και τα προβάλλει, ακόμα κι όταν «δεν συμφέρουν». (…) Μιας εφημερίδας, τέλος, που παραχωρεί το βήμα που διαθέτει προς κάθε κατεύθυνση ενισχύοντας έτσι το δημοκρατικό διάλογο και τον γενικά αναγνωρισμένο στόχο της κοινής. (…)
Να λοιπόν γιατί αιφνιδιάστηκα δυσάρεστα στο φύλλο του Δρόμου, στις 31/7, από ένα άρθρο που περιέχει όλα τα χαρακτηριστικά της κακής αριστερής παράδοσης που περιέγραψα πιο πάνω και όχι μόνο. Εννοώ το άρθρο της Τασίας Σταματοπούλου με τίτλο Αλαβάνος vs Σακοράφα, τρίπλες και όνειρα θερινής νυκτός. Θα γίνω συγκεκριμένος:
Αρχίζω από τον τίτλο: Αυτή η χρήση αγγλικών όρων όπως το vs (ή και το editorial που φυσικά δεν αφορά άμεσα την Τ.Σ.) με προφανή στόχο να είμαστε γλωσσικά «in», με εξεγείρει γιατί προδίδει υποταγή στον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό της αμερικάνικης αυτοκρατορίας, μια υποταγή απαράδεκτη τόσο για την Αριστερά όσο και για όλο το λαό μας. Όσο για την ουσία του τίτλου, αντί αυτού του αινιγματικού και πολεμικού «τρίπλες και όνειρα θερινής νυκτός», δε θα ‘πρεπε να μας πληροφορεί τουλάχιστον πως το θέμα του άρθρου είναι οι αυτοδιοικητικές εκλογές;
Στη δεύτερη παράγραφο διαβάζουμε: «ορισμένοι, εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντες, μηχανεύονται» κ.λπ. (…) Ποιοί, αγαπητή μου συντρόφισσα, είναι αυτοί που έχουν περιπέσει σε πολλές αμαρτίες, ποιες είναι οι αμαρτίες και τι ακριβώς «μηχανεύονται, κόβουν και ράβουν»; Τι νόημα επιτέλους έχει η απαξίωση και η καταγγελία ενός τόσο αόριστου κι ανώνυμου αντιπάλου; Εκτός κι αν πρόκειται για κρυπτογραφικούς κώδικες επικοινωνίας μιας μειοψηφίας στελεχών, οπότε βέβαια η συζήτηση δεν αφορά ούτε εμένα ούτε τον οποιονδήποτε απλό αναγνώστη του Δρόμου. (…)
Η προσωπική επίθεση κατά του Δ. Παπαδημούλη είναι επίσης ατεκμηρίωτη και άδικη. Θυμάμαι π.χ. τη συναινετική στάση με την οποία δέχτηκε την αντικατάστασή του στην ευρωβουλή, δηλώνοντας μάλιστα «να πώς διαφέρουμε εμείς οι αριστεροί.» (…) Όσο για τα υπόλοιπα, ότι δηλ. προέτρεπε σε καταψήφιση της Ε. Σωτηρίου και ότι τώρα διαχώρισε τη θέση του από την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας για προσωπικούς λόγους, θα τα θεωρώ συκοφαντικά όσο η αρθρογράφος απαξιοί να μπει στον κόπο να αποδείξει το παραμικρό. (…) Στην ίδια κατηγορία, της εύκολης και άκοπης πολεμικής, ανήκουν και οι ειρωνείες που στρέφονται κατά συντρόφων όπως ο Γ. Μπαλάφας και ο Δ. Βίτσας (…)
Και για να τελειώσω. Θεωρώ, παρόλα αυτά, εξαιρετικά σημαντική τη θέση της συντρόφισσας ότι για το επίμαχο ζήτημα, Αλαβάνος ή Σακοράφα (συγγνώμη για την κατάργηση του vs) «χρειάζεται να εκφραστεί η κοινωνία και ο κόσμος της Αριστεράς». Είμαι απόλυτα σύμφωνος, αυτό πρέπει να γίνει. Με τα ηλεκτρονικά μέσα που υπάρχουν σήμερα δεν θα έχει καν τεχνικές δυσκολίες. Γεννιέται όμως το ερώτημα: Αν το αποτέλεσμα είναι υπέρ της Σακοράφα, η Τ.Σ. θα το δεχτεί; Θέλω να πιστεύω ότι η απάντηση είναι καταφατική.
μέλος ΣΥΡΙΖΑ Ελληνικού
Μια μικρή απάντηση
Καταρχάς ευχαριστούμε τον αναγνώστη μας Ανδρέα Δάνο για τα καλά του λόγια. Είμαστε, όμως, υποχρεωμένοι να σημειώσουμε ότι καλόπιστα κάνει ένα λάθος: Ασκεί με τεχνικούς δημοσιογραφικούς όρους κριτική σε ένα άρθρο και όχι σε ένα ρεπορτάζ. Στο άρθρο κατά κανόνα ο αρθρογράφος παραθέτει τη γνώμη του. Δεν περιγράφει ή αποκαλύπτει γεγονότα, όπως γίνεται σε ένα ρεπορτάζ, τα οποία και οφείλει να τεκμηριώσει. Ο αρθρογράφος βεβαίως και μπορεί να κάνει σχόλια ή επικρίσεις, βεβαίως και μπορεί να επικαλείται πληροφορίες ή γεγονότα. Ξαναλέμε, ότι εκφράζει αποκλειστικά και μόνο τη γνώμη του για κάποιο ή κάποια θέματα και δεν κάνει ενημερωτικό ρεπορτάζ.
Άρα, οι παρατηρήσεις σας εκφράζουν τη διαφωνία σας (θεμιτή πάντα) με τη γνώμη της Τασίας Σταματοπούλου, όπως αυτή εκφράστηκε επώνυμα μέσα από το συγκεκριμένο άρθρο, και σε καμιά περίπτωση δεν έχουν να κάνουν με το «είδος της δημοσιογραφίας που μας χρειάζεται», όπως τιτλοφορείτε την επιστολή σας.
Η Συντακτική Επιτροπή
