Η υποχρηματοδότηση των οργανισμών Tοπικής Aυτοδιοίκησης και η υποβάθμιση κάθε κοινωνικής υπηρεσίας, στερεί χιλιάδες οικογένειες από στοιχειώδεις παροχές που τα τελευταία χρόνια αποτελούσαν κάποια διέξοδο. Προγράμματα όπως η Βοήθεια στο Σπίτι καθίστανται, ανενεργά λόγω της απαγόρευσης των προσλήψεων και της έλλειψης πόρων. Στοιχειώδεις λειτουργίες της Tοπικής Aυτοδιοίκησης, όπως η συντήρηση του πρασίνου, ουσιαστικά τείνουν να καταργηθούν μετά τη λήξη των συμβάσεων εργαζομένων σε αυτές.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις το υπουργείο Εργασίας προβάλλει τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας. Με μια τεράστια προπαγανδιστική επιχείρηση, η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Εργασίας έστησε μια απίστευτη μηχανή, η οποία ακούει στον τίτλο «Mνημόνια συνεργασίας με Μη Κυβερνητικές και λοιπές οργανώσεις», αρχίζοντας από την Ανατολική Μακεδονία.
Το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής αποδείχτηκε πρωτοπόρο, αφού εκμεταλλεύτηκε το πρόγραμμα για να αναθέσει στη ΜΚΟ να της παράσχει 113 νοσηλευτές, κοινωνικούς λειτουργούς κ.λπ. Ο Δήμος Νέας Ιωνίας σκέφτηκε να αξιοποιήσει το πρόγραμμα και να αναλάβει την ενισχυτική διδασκαλία στα σχολεία της πόλης, προσλαμβάνοντας μέσω ΜΚΟ εκπαιδευτικούς. Παρτέρια, μονοπάτια και άλλες εργασίες σε μικρούς νησιωτικούς δήμους έγιναν, επίσης, αντικείμενο αντίστοιχων μνημονίων με ΜΚΟ. Στην Κρήτη, αρκετά πιο οργανωμένοι οι «παραγωγικοί» φορείς (όπως η Ένωση Εξαγωγέων Κρήτης) συνέπραξαν και χρίστηκαν μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί για να προμηθεύσουν τους δήμους του νησιού με εργαζόμενους για σχεδόν όλες τις δημοτικές υπηρεσίες. Δημοσιογράφοι, δημοτικοί σύμβουλοι, αεριτζήδες, αλλά και συνδικαλιστές βρέθηκαν στο επίκεντρο της εκμετάλλευσης αυτού του προγράμματος. Το ΙΝΕ ΓΣΕΒΕΕ έσπευσε να αλλάξει το καταστατικό του τον Μάιο, λίγο πριν αρχίσει η υλοποίηση του προγράμματος, ώστε να μπορεί να λάβει μέρος.
Η αποδοχή των απαράδεκτων δουλεμπορικών σχέσεων που επιβάλλει αυτό το πρόγραμμα, λίγους φάνηκε να απασχολεί. Η αρχή απασχόλησης ενοικιαζόμενων εργαζομένων, που χωρίς συμβάσεις, με μισθούς 625 ευρώ μεικτά και ανακυκλούμενοι ανά 5 μήνες θα εργάζονται δίπλα στους ήδη εργαζόμενους στους ΟΤΑ ή άλλους φορείς, δυναμιτίζοντας το υπάρχον εργασιακό καθεστώς και προετοιμάζοντας το αμφισβητούμενο μέλλον, πέρασε στα ψιλά.
Πριν από αρκετά χρόνια οι συμβάσεις με ιδιωτικές εταιρίες καθαριότητας και φύλαξης στους δημόσιους φορείς και τις ΔΕΚΟ έγινε η κερκόπορτα για να περάσει η επισφάλεια. Η αδράνεια των συνδικαλιστικών οργανώσεων και η υποτίμηση του επερχόμενου κινδύνου προετοίμαζε τη σημερινή γενικευμένη εργασιακή ανασφάλεια. Σήμερα, ακόμα χειρότερα, συνδικαλιστικοί φορείς εμφανίζονται να συμμετέχουν στη διαχείριση αυτής της δουλεμπορικής απασχόλησης, προσφέροντας πλήρη κάλυψη στην πολιτική αποσάθρωσης του εργασιακού κλίματος.
Το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής αποδείχτηκε πρωτοπόρο, αφού εκμεταλλεύτηκε το πρόγραμμα για να αναθέσει στη ΜΚΟ να της παράσχει 113 νοσηλευτές, κοινωνικούς λειτουργούς κ.λπ. Ο Δήμος Νέας Ιωνίας σκέφτηκε να αξιοποιήσει το πρόγραμμα και να αναλάβει την ενισχυτική διδασκαλία στα σχολεία της πόλης, προσλαμβάνοντας μέσω ΜΚΟ εκπαιδευτικούς. Παρτέρια, μονοπάτια και άλλες εργασίες σε μικρούς νησιωτικούς δήμους έγιναν, επίσης, αντικείμενο αντίστοιχων μνημονίων με ΜΚΟ. Στην Κρήτη, αρκετά πιο οργανωμένοι οι «παραγωγικοί» φορείς (όπως η Ένωση Εξαγωγέων Κρήτης) συνέπραξαν και χρίστηκαν μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί για να προμηθεύσουν τους δήμους του νησιού με εργαζόμενους για σχεδόν όλες τις δημοτικές υπηρεσίες. Δημοσιογράφοι, δημοτικοί σύμβουλοι, αεριτζήδες, αλλά και συνδικαλιστές βρέθηκαν στο επίκεντρο της εκμετάλλευσης αυτού του προγράμματος. Το ΙΝΕ ΓΣΕΒΕΕ έσπευσε να αλλάξει το καταστατικό του τον Μάιο, λίγο πριν αρχίσει η υλοποίηση του προγράμματος, ώστε να μπορεί να λάβει μέρος.
Η αποδοχή των απαράδεκτων δουλεμπορικών σχέσεων που επιβάλλει αυτό το πρόγραμμα, λίγους φάνηκε να απασχολεί. Η αρχή απασχόλησης ενοικιαζόμενων εργαζομένων, που χωρίς συμβάσεις, με μισθούς 625 ευρώ μεικτά και ανακυκλούμενοι ανά 5 μήνες θα εργάζονται δίπλα στους ήδη εργαζόμενους στους ΟΤΑ ή άλλους φορείς, δυναμιτίζοντας το υπάρχον εργασιακό καθεστώς και προετοιμάζοντας το αμφισβητούμενο μέλλον, πέρασε στα ψιλά.
Πριν από αρκετά χρόνια οι συμβάσεις με ιδιωτικές εταιρίες καθαριότητας και φύλαξης στους δημόσιους φορείς και τις ΔΕΚΟ έγινε η κερκόπορτα για να περάσει η επισφάλεια. Η αδράνεια των συνδικαλιστικών οργανώσεων και η υποτίμηση του επερχόμενου κινδύνου προετοίμαζε τη σημερινή γενικευμένη εργασιακή ανασφάλεια. Σήμερα, ακόμα χειρότερα, συνδικαλιστικοί φορείς εμφανίζονται να συμμετέχουν στη διαχείριση αυτής της δουλεμπορικής απασχόλησης, προσφέροντας πλήρη κάλυψη στην πολιτική αποσάθρωσης του εργασιακού κλίματος.
Γ.Κ.
Σχόλια
