Όσοι πίστεψαν ότι το ραντεβού στις… κάλτσες το οποίο υποσχέθηκε από ευρωπροεκλογικού άμβωνος ο πρωθυπουργός, ήταν ένα από τα συνηθισμένα του σαρδάμ, οφείλουν να ομολογήσουν ότι πλανήθηκαν πλάνην οικτράν. Όπως εκ των υστέρων αποδεικνύεται, ο πρύτανης της μεταρητορικής τέχνης, ο Γοργίας των αρχών του αιώνα μας, χρησιμοποίησε σκοπίμως την ως άνω περίτεχνη διατύπωση: μέσω αυτής μας προειδοποίησε σημειολογικώς για την εσπευσμένη επιστροφή στην παράδοση, την οποία τόσοι εξύμνησαν και άλλοι τόσοι- μεταξύ αυτών ο θεόπνευστος κήρυξ κ. Χρήστος Γιανναράς- επιμόνως απαιτούν.
Όσοι έχουν μια κάποια ηλικία θυμούνται, ασφαλώς, τις ξεχασμένες τέχνες στις οποίες το γιωργοπαπανδρεϊκό όραμα, από κοινού με τις ευρωπαϊκές προτροπές, μας επαναπροσανατολίζει: το μαντάρισμα της κάλτσας και των λοιπών ειδών ρουχισμού και εσωρουχισμού, το διαρκές σέρβις των αείζωων υποδημάτων, τα επαναλαμβανόμενα ξεδιπλώματα των στριφωμάτων (ώστε το παντελόνι να ψηλώνει ανεμπόδιστα, μαζί με το παιδί).
Δεδομένης της εν εξελίξει εξαέρωσης χιλιάδων εμπορικών επιχειρήσεων, η νοσταλγική αυτή επιστροφή στο παρελθόν αναδιατάσσει ριζικά τα κοινωνικά στρώματα της χώρας. Πλήθος λαϊκών επιτηδευματιών, ειδικευμένων στη διαιώνιση (διά της διαρκούς και ακαταπόνητης επιδιόρθωσης) εκατοντάδων ειδών ενδυματολογικής και οικιακής χρήσης και χαμένοι, μέχρι πρότινος, στην αχλύ του χρόνου, προετοιμάζονται ήδη πυρετωδώς για την κοινωνική τους αναβάθμιση, στοχεύοντας στην κατάληψη του πυρήνα της δοξασμένης, άλλοτε, κοινωνικής κατηγορίας των μικρομεσαίων που ήδη χηρεύει ένεκα των προαναφερθεισών μαζικών -και επ’ ουδενί εθελουσίων- αποχωρήσεων.
Το γεγονός ότι οι σύγχρονοι κάτοικοι αυτής της χώρας αγνοούν πλέον αυτές τις τέχνες, μέρος των οποίων υπηρετείτο παλαιότερα εντός της οικίας, από εμπειρικώς εκπαιδευμένους οικείους, ενισχύει περαιτέρω τις βλέψεις των ανερχόμενων αυτών στρωμάτων. Τουτέστιν, η προσφυγή στις υπηρεσίες των τελευταίων καθίσταται πλέον απολύτως απαραίτητη για τους περισσότερους από μας: η θριαμβευτική επάνοδος της μανταρίστρας, του τσαγκάρη, του παλιατζή, του μπαλωματή, του καρεκλά, του γανωτή (γιατί όχι και της μαμής) θεωρείται πλέον επείγουσα και άκρως επιτακτική, ένεκα των εκτάκτων οικονομικών φαινομένων.
Ούτως ειπείν, το ραντεβού με τις κάλτσες καθίσταται, πλέον, για τους περισσότερους από εμάς νομοτελειακή ιστορική προοπτική, σχεδόν τόσο σημαντική όσο και η πτώση του καταραμένου σπρεντ. Ταυτοχρόνως, αναδεικνύεται σε εμβληματικό συνώνυμο του τόσο αναγκαίου εκμοντερνισμού της χώρας, τον οποίο προ μηνός η βλοσυρή Αγγέλα απαίτησε από τον αμνοπρεπή ομόλογό της Γεώργιο και τους (ασυμφώνως σταθεροποιουμένους) υπηκόους του.
Ν. Κουνενής
