Φίλε Ανάργυρε,
Αν ήταν δυνατό να διαβάσεις την επιστολή μου, θα σε παραξένευε η προσφώνηση. Μάθε, όμως, ότι από το θάνατό σου μέχρι σήμερα πέρασαν κιόλας 27 χρόνια. Είμαι πλέον ασπρομάλλης σαν κι εσένα, οπότε ελπίζω να μου επιτρέπεις την καινοτομία.
Η περιορισμένη μόρφωσή σου δεν σου επέτρεψε να μου μάθεις πολλά πράγματα. Με δίδαξες λίγα, αλλά καίρια: Να μάθω όσα δεν μπόρεσες να μάθεις εσύ, να κάνω το γέλιο βασικό κομμάτι της ζωής μου, να ‘χω το κούτελο καθαρό. Μου ’μαθες, ακόμα, να στηρίζομαι στα δικά μου πόδια, να μη χρωστάω σε κανέναν. Νομίζω ότι όλα τα ενστερνίστηκα και τα ’κανα -στον βαθμό που μπόρεσα- συστατικά της ύπαρξής μου.
Ως προς το τελευταίο, μπορείς να είσαι απολύτως βέβαιος· δεν δανείστηκα ποτέ, πέρα από αστεία μικροποσά. Ούτε πιστωτική κάρτα έχω πιάσει ποτέ στα χέρια μου.
Δεν δανείστηκα, Ανάργυρε, τουτέστιν δεν χρωστάω, αυτό δεν έλεγε η στέρεα κοινή λογική σου; Αμ δε! Είμαι χρεωμένος μέχρι το λαιμό φίλε, και πρέπει να πληρώσω επειγόντως. Το βεβαιώνουν βλοσυροί επίτροποι και υπουργοί, κορδωμένοι αξιολογητές και τραπεζίτες, παχύδερμοι αναλυτές και επιτηρητές. Το καθρεφτίζουν τα swaps, το spread και τα λογιών-λογιών επενδυτικά προϊόντα των hedge funds.
Δεν καταλαβαίνεις γρυ, ε; Τι να καταλάβεις, Ανάργυρε, τα καινούργια φρούτα του Γενναίου Νέου Κόσμου μας είναι τόσο πολλά και περίπλοκα που όσο και να προσπαθούσα θα ήταν δύσκολο να σε κάνω να πιάσεις το νόημα. Εκεί, άλλωστε, βασίζεται σημαντικό μέρος της δύναμής τους: Στο ότι οι πολλοί τα πληρώνουν ακριβώς επειδή αδυνατούν να τα καταλάβουν.
Με αφορμή το απροσδόκητο χρέος, εμού και πολλών εκατομμυρίων κατοίκων αυτής της χώρας, είπα να επικοινωνήσω συμβολικώς μαζί σου και να σου θυμίσω μια παλιά μας αντιδικία. Τα κούτελα, σου έλεγα κάνα δυο χρόνια πριν σε χάσω, δεν αρκεί να ’ναι καθαρά, πρέπει να ξέρουν και να κουτουλάνε. Σήμερα, στον ανελέητο κοινωνικό πόλεμο που κήρυξαν οι επάργυροι και οι αργυρώνητοι, οι ανάργυροι των καιρών μας δεν έχουν άλλη επιλογή από την αντίσταση. Για να συνεχίσει να υπάρχει ζωή πριν απ’ το θάνατο.
Σε φιλώ
Ν. Κουνενής
