Μπορούμε να ακολουθήσουμε το εξής σχήμα λόγου αλλά και σκέψης: Δεν έχει νόημα η απόρριψη του Μητσοτάκη επειδή χειρότερο κακό είναι ο Ερντογάν. Δεν έχει νόημα να τα βάζεις με τον Ερντογάν επειδή από πάνω του, επιστάτης, προστάτης, σύμβουλος και καθοδηγητής, είναι η Μέρκελ. Ούτε τη Μέρκελ έχει νόημα να την κάνεις εχθρό σου αφού διορίστηκε επικεφαλής του «Ελεύθερου Κόσμου» από τον Ομπάμα. Εξυπακούεται ότι είναι άνευ νοήματος η έχθρα προς τον Ομπάμα αφού δεν έχει κανένα αξίωμα, είναι «απλός πολίτης». Στην άκρη του νήματος βρίσκεται τώρα ο Μπάιντεν. Ο Τραμπ ήταν επικίνδυνος. Ο Μπάιντεν είναι ασθενής. Ποιος θα κυβερνά αυτή την υπερδύναμη χώρα, τον πλανήτη; Ποιος δίνει εντολές στον πρεσβευτή Πάιατ να επαινεί κάθε τόσο την Ελλάδα χωρίς αντίκρισμα;
Τελικά η ομαλή λειτουργία της (δυτικής) Δημοκρατίας προϋποθέτει την παρθενορραφή της, την ανανεώσιμη ανεπίληπτη παρθενία της με οδηγό την αμνημοσύνη. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος στον δυτικό κόσμο δεν είναι ο κορωνοϊός αλλά ότι δεν έχουμε στην εξουσία έναν γυμνό βασιλιά που τον βλέπουμε και μπορούμε να τον ντύσουμε. Αλλά ότι βασιλεύει κάτι υποτίθεται αόρατο, το ασύλληπτο «βαθύ κράτος». Όταν ο (πρώην) Γάλλος πρωθυπουργός Φιγιόν κατονόμασε δημοσίως ότι μας κυβερνάνε Λέσχες, όπως η Μπίλντεμπεργκ, τον έβγαλαν κλέφτη και τον σέρνουν στα δικαστήρια μαζί με τη γυναίκα του.
Τι Αρμεναίοι τι Αθηναίοι – Οι βολές Δένδια
Λένε ότι ο πρόεδρος της Αρμενίας, ονόματι Πασινιάν, από βλακεία ή πολιτικό υπολογισμό, είναι υπεύθυνος για την ήττα από τους Αζέρους αλλά αρνείται να παραιτηθεί. Οι Αρμένηδες πήραν το Ναγκόρνο Καραμπάχ πολεμώντας τους Αζέρους, με τη βοήθεια των Ρώσων, τη δεκαετία του ’90 αλλά μετά πήγαν με τους Αμερικάνους που τους εγκατέλειψαν για χάρη των Τούρκων. Τους εγκατέλειψαν και οι Ρώσοι γιατί οι αποστάτες και αγνώμονες καμιά φορά τιμωρούνται.
Μερικοί λένε ότι έχουμε κοινή μοίρα επειδή οι Τούρκοι έσφαξαν κι εμάς κι αυτούς και τώρα οι Αμερικάνοι μας γράφουν κανονικά και τους δυο. Ίσως, όμως, κάποιοι από εμάς βλέπουμε στην Αρμενία φάρο ελπίδας, προσδοκίας και μίμησης. Αν και τελικά, ο Πασινιάν και υπονόμευσε τη χώρα του και θα παραμείνει πρόεδρος, ως φαίνεται.
Η Ν.Δ. παλινδρομεί, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοκτονεί και όλοι έχουν πέσει πάνω στον κόσμο πότε με τους Τούρκους, πότε με τους κορωνοϊούς ενώ μαίνονται οι λυσσαλέες κονταρομαχίες των εταιριών να επιβάλλουν το εμβόλιό τους
Ο υπουργός Εξωτερικών κ. Δένδιας, μιλώντας στη Βουλή, έκανε μερικές σκληρές επισημάνσεις για τον αντιευρωπαϊκό και φιλο-ισλαμιστικό προσανατολισμό της Τουρκίας, αντίθετο με τις Αρχές που διακηρύσσει η φιλελεύθερη Ε.Ε. Η (γερμανική) Ευρώπη με προϊσταμένη τη Μέρκελ αδιαφορεί και, ως υφισταμένη των Αμερικανών, περιμένει το σήμα από την Ουάσιγκτον. Ποιον κοροϊδεύουμε μιλώντας για ανεξαρτησία της Ε.Ε.; Οι ΗΠΑ του Τραμπ επέβαλαν κυρώσεις. Ο Ερντογάν θύμωσε. Και λοιπόν;
Ο κ. Δένδιας έριξε μερικές άμεσες, έμμεσες και ευθύβολες σαϊτιές ενάντια στις πολιτικές που ασκεί όχι μόνο η Ε.Ε. αλλά και η Ελλάδα, δηλαδή ο πρωθυπουργός, ως προς την Τουρκία. Σχολιάστηκε, με εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ του Στ. Λυγερού, ότι άλλα, πιο μαχητικά, λέει ο Δένδιας και άλλα, συγκαταβατικά, ο Μητσοτάκης. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Έτσι κι αλλιώς αυτά καταλήγουν στην κατηγορία «συντροφικά μαχαιρώματα», συνήθη, πλέον στην κυβέρνηση της Ν.Δ. όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ. Η Ν.Δ. παλινδρομεί, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοκτονεί και όλοι έχουν πέσει πάνω στον κόσμο πότε με τους Τούρκους, πότε με τους κορωνοϊούς ενώ μαίνονται οι λυσσαλέες κονταρομαχίες των εταιριών να επιβάλλουν το εμβόλιό τους.
Ξεμυτίζουν οι εκλογές
Οι διεργασίες για το επόμενο πολιτικό σκηνικό έχουν πολλές εκδοχές. Μία λύση, μετεκλογικά, είναι η συνεργασία των δυο «μεγάλων» κομμάτων. Άλλη είναι η συνεργασία της Ν.Δ., ως ενιαίου πρώτου κόμματος, με ένα ή περισσότερα μικρά κόμματα. Τρίτη εκδοχή είναι να προβληθεί η βάσιμη ή προσχηματική δικαιολογία για εθνικό θέμα, με ρήξη στο σημερινό ενιαίο κυβερνητικό σχήμα και ακολούθως πολυκομματική συνεργασία στη βάση «οι Έλληνες καταφέρνουμε τα πάντα». Λύση-απομίμηση στο πρότυπο της Αρμενίας με Πασινιάν. Μια τέτοια λύση απότυχε με την Αποστασία το 1965 και ήρθε η Χούντα.
Η Ευρώπη προτεκτοράτο
Τριάντα χρόνια πριν ο Μπρζεζίνσκι υποστήριζε (Μεγάλη Σκακιέρα) ότι η Ευρώπη είναι προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Αν ισχύει για τη Γερμανία και τη Γαλλία τι να λέμε για την Ελλάδα; Μετά την τετραετία Τραμπ, ο Σ. Μισέλ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου διακήρυξε, πολύ ανακουφισμένος, ότι αναφαίνονται «νέες ευκαιρίες για φιλόδοξη επανασύνδεση της Ε.Ε. με τις ΗΠΑ». Ο Τραμπ είχε απειλήσει με διάλυση το ΝΑΤΟ και ο Μακρόν διαλαλούσε ότι η Συμμαχία είχε πάθει εγκεφαλικό. Τώρα ο Μπάιντεν υπόσχεται αγαστή συνεργασία με τους Ευρωπαίους, δηλαδή με τους Γερμανούς. Αμνημοσύνη. Πάντως μόνο αν βλέπουμε τα διαδραματιζόμενα στην πατρίδα μας με τα μάτια ενός κατοίκου σε ένα μικρό και αδύναμο προτεκτοράτο μπορούμε να υποψιαστούμε, ακροθιγώς, τα τεκταινόμενα «εν κρυπτώ και παραβύστω», δηλαδή στα κρυφά, θα λέγαμε στα ύπουλα. Λέω «ύπουλα» επειδή π.χ. το σχέδιο για μια Ενωμένη Ευρώπη, υποταγμένη στις ΗΠΑ, είχε σχεδιαστεί από τους Αμερικανούς από τις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σε συνεργασία με τους μετέπειτα «πατέρες της (ενωμένης) Ευρώπης». Ο επιφανέστερος «πατέρας», ο Ζ. Μονέ, κάρφωσε, το 1942, στον Ρούσβελτ ότι ο Ντε Γκωλ δεν ήθελε την Ευρώπη ενωμένη και υποταγμένη, όπως τη σχεδίαζαν οι Αμερικάνοι. Ως γνωστόν ο Ντε Γκωλ είχε όραμα μια Ευρώπη ανεξάρτητη. Όπως είναι, επίσης, γνωστό ο Ντε Γκωλ έχει πεθάνει.
