Γράφει ο Ζαχαρίας Ρουστάνης
Για την ακραία φτώχεια
Περισσότερες από 300.000 ήταν οι αιτήσεις για την ένταξη στο πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης. Από αυτές, οι 293.786 αφορούσαν επιδότηση σίτισης, οι 140.366 επανασύνδεση ρεύματος και παροχή δωρεάν ηλεκτρικής ενέργειας και οι 90.015 επίδομα ενοικίου. Οι συνολικοί ωφελούμενοι που περιλαμβάνονται σε αυτές τις αιτήσεις ανέρχονται σε 633.000 άτομα. Με εντατικούς ρυθμούς πραγματοποιείται, αυτές τις μέρες, η αξιολόγηση και η διασταύρωση των στοιχείων ώστε να προκύψουν οι τελικοί κατάλογοι και να αρχίσει και η υλοποίηση των παροχών.
Όπως ανέφερε η αν. υπουργός Εργασίας και Κοινων. Αλληλεγγύης, Θεανώ Φωτίου, «αυτοί οι αριθμοί αφορούν μόνο την ακραία φτώχεια». Παράλληλα, επισημαίνει ότι το πρόγραμμα του ν.4320/2015 αποτέλεσε τον πόλο κινητοποίησης πολλών κοινωνικών εταίρων, γεγονός που έχει ιδιαίτερη σημασία: «Γιατί περισσότερο από τα 200 εκατ. ευρώ που διατίθενται από την κυβέρνηση, σημασία έχει η δύναμη της κοινωνίας, η οποία μπορεί να πολλαπλασιάζει τα αποτελέσματα – εάν όλοι συμβάλουμε ώστε κανείς να μην είναι μόνος στην κρίση».
Απόλυτη κερδοφορία!
Επιτήδειοι μεγαλοεργολάβοι επιχειρούν να επιβάλουν απίστευτα επιχειρηματικά σχέδια στις περιφέρειες Δυτικής Μακεδονίας και Πελοποννήσου. Ως Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) προτίθενται να αναλάβουν την κατασκευή μονάδων διαχείρισης απορριμμάτων υπό τον όρο ότι θα εξασφαλίσουν την απόλυτη κερδοφορία εις βάρος των τοπικών κοινωνιών και των πολιτών, που θα δεσμευτούν να πληρώνουν στους αναδόχους ακόμα και ρήτρες εγγυημένων ποσοτήτων για τα επόμενα 28-30 χρόνια. Η συνδικαλιστική παράταξη ΜΕΤΑ ΟΤΑ, αντιδρώντας σε αυτήν την προοπτική, με ανακοίνωσή της καλεί τους εργαζόμενους και τις τοπικές κοινωνίες που θα επωμιστούν επιπλέον οικονομικά βάρη να αντιδράσουν δυναμικά, να υπερασπιστούν το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον αποκλείοντας πολιτικές που συνδέουν τη διαχείριση των απορριμμάτων με τα εργολαβικά συμφέροντα. Η παράταξη θεωρεί κοινωνικά συμφέρουσα την προώθηση των τοπικών σχεδιασμών μικρής κλίμακας, που δεν καταργούν το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της διαχείρισης απορριμμάτων, που δεν θα λειτουργούν σε βάρος των εργαζομένων, των πολιτών, της οικονομίας και του περιβάλλοντος.
