Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας
Λύσεις στο πρόβλημα της υπερθέρμανσης της Γης που έχει διαφόρων ειδών αρνητικές επιπτώσεις στον πλανήτη προσπαθούν να βρουν οι επιστήμονες τις τελευταίες δεκαετίες. Στο πλαίσιο της γεωμηχανικής έχουν διατυπωθεί πολλές ιδέες άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο… προωθημένες. Τεχνητά δάση, καθρέφτες στο Διάστημα, τεχνητά νέφη, διασπορά σιδήρου στη θάλασσα, τεχνητές εκρήξεις ηφαιστείων είναι ορισμένες από αυτές.
Μετά τον αρχικό εντυπωσιασμό και τα σχέδια για το πώς θα μπορούσαν να υλοποιηθούν αυτές οι «επιστημονικής φαντασίας» προτάσεις πολλοί ειδικοί έσπευσαν να διατυπώσουν τις επιφυλάξεις τους για τις αρνητικές επιπτώσεις που θα έχουν οι συγκεκριμένες μέθοδοι.
Μια τέτοια ιδέα γεωμηχανικής αποφάσισαν να υλοποιήσουν επιστήμονες του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Θα ψεκάσουν τη στρατόσφαιρα με σωματίδια ανθρακικού ασβεστίου για να διαπιστώσουν αν μπορούν να μπλοκάρουν τις ακτίνες του Ήλιου και να αντιστρέψουν τις συνθήκες που προκαλούν τις κλιματικές αλλαγές στον πλανήτη. Η ερευνητική ομάδα ετοιμάζεται να στείλει στη στρατόσφαιρα ένα τεράστιο μπαλόνι που θα κουβαλά μέσα του 600 κιλά με το υλικό από το οποίο αποτελούνται οι κιμωλίες.
Το μπαλόνι σε ύψος άνω των 20 χλμ. θα απελευθερώσει τα σωματίδια και οι επιστήμονες θα παρατηρήσουν την αλληλεπίδρασή τους με την ατμόσφαιρα. Οι ερευνητές θα περιμένουν να δουν αν το στρώμα των σωματιδίων που θα σχηματιστεί θα ανακλά το φως του Ήλιου. Αν αυτό πράγματι συμβεί τότε θεωρητικώς τουλάχιστο η μέθοδος θα μπορεί να λειτουργήσει και σε μεγαλύτερο αν όχι πλανητικό επίπεδο. Επιθυμητό αποτέλεσμα η μείωση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη και η εκκίνηση της αντιστροφής των κλιματικών αλλαγών.
Το πείραμα έχει κόστος 20 εκατ. δολάρια τα οποία η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε από δωρεές ατόμων που βρήκαν ενδιαφέρουσα την ιδέα – με έναν από τους χρηματοδότες να είναι ο συνιδρυτής της Microsoft Μπιλ Γκέιτς. Όπως συμβαίνει με όλες τις μεθόδους γεωμηχανικής έτσι και με αυτή στο άκουσμά της πολλοί ειδικοί διατύπωσαν τις αντιρρήσεις τους. Υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη μέθοδος μπορεί απλά να… μασκαρέψει για λίγο το πρόβλημα και όχι να δώσει λύση. Αυτό γιατί η μέθοδος αυτή δεν έχει σε τίποτε να κάνει με τη βασική πηγή του προβλήματος δηλαδή τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από την ανθρώπινη δραστηριότητα.
Επιπλέον οι ειδικοί φοβούνται ότι αυτή ή κάποια άλλη μέθοδος γεωμηχανικής που τα αποτελέσματα των δοκιμών της θα είναι πετυχημένα, θα οδηγήσουν σε χαλάρωση ή ακόμη και απόσυρση των μέτρων που λαμβάνονται στο πλαίσιο των συμφωνιών για την προστασία του κλίματος.
Πηγή: Naftemporiki.gr με πληροφορίες από Euronews
Αερομεταφορές κάθετης απο/προσγείωσης
Ένα από τα κύρια προβλήματα των αεροσκαφών VTOL (Vertical Take Off and Landing – κάθετη απο/προσγείωση) είναι το ίδιο το VTOL, καθώς, με όλα τα πλεονεκτήματα που προσφέρει, απαιτεί πολλή ενέργεια, και ως εκ τούτου συνεπάγεται αυξημένο βάρος. Επίσης, κατά την κανονική/οριζόντια πτήση υπάρχει επίσης πρόβλημα, καθώς τα VTOL συστήματα επιβαρύνουν την αεροδυναμικότητα, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η μέγιστη ταχύτητα. Για αυτόν τον λόγο, πολλοί σχεδιαστές ακολουθούν διάφορες φιλοσοφίες, ωστόσο η Talyn Air προσεγγίζει το θέμα τελείως διαφορετικά.
Η εταιρεία ιδρύθηκε από πρώην μηχανικούς της SpaceX, που είχαν δουλέψει πάνω στους πυραύλους Falcon 9. Αυτό που προτείνει η Talyn είναι πρωτοποριακό για τα δεδομένα των ηλεκτρικών VTOL αεροσκαφών: Ένα απλό, υψηλών ταχυτήτων και μακράς εμβέλειας ηλεκτρικό αεροσκάφος που αποκτά δυνατότητες eVTOL χάρη σε μια αποσπώμενη πλατφόρμα κάθετης ανύψωσης.
Όπως γράφει το New Atlas, η ιδέα είναι απλή στην ουσία της: Ένα σύστημα VTOL που είναι εκεί μόνο όταν ο χρήστης το χρειάζεται. Το αεροσκάφος Lift της Talyn, με τα οκτώ μεγάλα στροφεία του, συνδέεται στο άνω τμήμα του αεροσκάφους Cruise για την απογείωση, το σηκώνει στον αέρα με τη δική του ενέργεια και το φτάνει σε μια ταχύτητα όπου το Cruise είναι σε θέση να πετάξει μόνο του. Εκεί τα δύο αεροσκάφη αποσυνδέονται και το Cruise πετάει μόνο του στον προορισμό του ενώ το Lift επιστρέφει στη βάση του, όπου επαναφορτίζεται.
Το Cruise, από πλευράς του, συνεχίζει το ταξίδι του, μεταφέροντας πέντε επιβάτες σε απόσταση 480 χλμ, σε ταχύτητα 322 χλμ/ ώρα. Όταν φτάνει στον προορισμό του είτε προσγειώνεται κανονικά, ως συμβατικό αεροσκάφος, ή συναντάται με ένα άλλο Lift που το κατεβάζει στο έδαφος.
Η συγκεκριμένη προσέγγιση έχει και αυτή τις προκλήσεις της – όπως η σύνδεση εν πτήσει. Επίσης, αναμένεται να είναι πιο δύσκολη και η πιστοποίηση, δεδομένου ότι θα πρέπει να πιστοποιηθούν δύο αεροσκάφη αντί για ένα, χρησιμοποιώντας πρωτότυπες τεχνολογίες, ενώ επίσης το Lift θα πρέπει να είναι αυτόνομο. Ωστόσο τα πλεονεκτήματα είναι πολύ μεγάλα, και αναμένεται να γίνουν περισσότερα – όπως π.χ. η χρήση του συστήματος για μεταφορές φορτίων.
Διαστημικό σκουπιδιάρικο
Τις πρώτες του δοκιμές για να «συλλαμβάνει» και να καταστρέφει αντικείμενα που κυκλοφορούν ελεύθερα γύρω από τη Γη πραγματοποιεί ένα διαστημικό… απορριμματοφόρο.
Είναι γνωστό ότι μια από τις παρενέργειες της διαστημικής δραστηριότητας του ανθρώπου είναι η παραγωγή διαφόρων ειδών σκουπιδιών. Δορυφόροι που δεν λειτουργούν πλέον, κομμάτια από διαστημόπλοια και πυραύλους και διάφορα άλλα αντικείμενα (εργαλεία ή άλλα πράγματα αστροναυτών που πραγματοποιούν διαστημικούς περιπάτους) κινούνται με μεγάλες ταχύτητες γύρω από τη Γη.
Τα αντικείμενα αυτά συχνά συγκρούονται μεταξύ τους παράγοντας έτσι νέα σκουπίδια. Όπως είναι ευνόητο αν ένα τέτοιο αντικείμενο πέσει πάνω σε ένα σκάφος ή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό οι κίνδυνοι πρόκλησης σοβαρών ζημιών είναι μεγάλοι. Ο αριθμός των διαστημικών σκουπιδιών αυξάνεται συνεχώς ακολουθώντας τον ρυθμό της συνεχώς αυξανόμενης διαστημικής δραστηριότητας της ανθρωπότητας. Με απλά λόγια αρχίζει να σχηματίζεται γύρω από την Γη μια ολοένα και μεγαλύτερη διαστημική… χωματερή.
Οι διαστημικές υπηρεσίες εδώ και αρκετά χρόνια αναζητούν τρόπους για να λυθεί ή τουλάχιστον να περιοριστεί η έκταση του προβλήματος. Ιδέες υπάρχουν πολλές αλλά λίγες είναι πραγματικά εφαρμόσιμες. Επίσης καμία εξ αυτών δεν σχετίζεται με μαζική απομάκρυνση ή καταστροφή των διαστημικών σκουπιδιών, τουλάχιστον των πιο μεγάλων και επικίνδυνων. Παρ’ όλα αυτά η προσπάθεια έχει ξεκινήσει.
Από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν εκτοξεύτηκε ένας πύραυλος που μετέφερε ένα φορτίο με 38 δορυφόρους. Εκτός από τους δορυφόρους ο πύραυλος μετέφερε και το Elsa-D: Πρόκειται για ένα σκάφος 175 κιλών που διαθέτει όργανα εντοπισμού διαστημικών σκουπιδιών. Το σκάφος αφού εντοπίσει ένα περιπλανώμενο αντικείμενο θα το πλησιάζει και θα προσπαθεί να το «συλλάβει» με τους μαγνήτες του. Αφού πιάσει το σκουπίδι το σκάφος θα κάνει μια βουτιά θανάτου πέφτοντας με ταχύτητα στην γήινη ατμόσφαιρα για να καταστραφεί.
Το Elsa-D αποτελεί δημιουργία της ιαπωνικής εταιρείας Astroscale η οποία ιδρύθηκε πριν από οκτώ χρόνια με αντικείμενο την ανάπτυξη τεχνολογιών καταστροφής διαστημικών σκουπιδιών. Μαζί με το Elsa-D ταξιδεύει ένα δεύτερο μικρό σκάφος βάρους 17 κιλών το οποίο θα παίξει στις δοκιμές τον ρόλο του σκουπιδιού.
Το Elsa-D θα κυνηγά το μικρό σκάφος το οποίο κάθε φορά θα κινείται με διαφορετική ταχύτητα, θα περιστρέφεται και γενικά θα «συμπεριφέρεται» όπως τα διαστημικά σκουπίδια ώστε να διαπιστωθούν οι ικανότητες αλλά και αδυναμίες του Elsa-D στον εντοπισμό και την αρπαγή αντικειμένων.
