…αλλά οι εργολάβοι της ενημέρωσης «μένουνε Ελλάδα». Του Δημήτρη Υφαντή
Με ομοβροντία λιβελογραφημάτων και παραπληροφόρηση αντιμετώπισαν τα ΜΜΕ της διαπλοκής την περιοδεία του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στο Παρίσι και το Βερολίνο. Αποσιώπησαν τα σημαντικά και υπερτόνισαν τα ανύπαρκτα που όμως εξυπηρετούν τη λυσσαλέα επίθεση που έχει εξαπολυθεί ενόψει των εκλογών της 17ης Ιούνη, δικαιολογώντας απόλυτα το ρόλο τους. Οι… έγκυροι αναλυτές είναι άσοι στον κιτρινισμό, ενώ εξαντλούν το βάθος των προσχηματικών «αναλύσεών» τους για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, σε έναν εξευτελιστικό ραγιαδισμό υπόκλισης και επαιτείας μπροστά στο ήδη κλυδωνιζόμενο και διχαζόμενο διευθυντήριο της Ε.Ε.
Το ταξίδι του Α. Τσίπρα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ήταν αποδοτικό και γόνιμο. Είχε, επίσης, ισχυρό συμβολισμό και οργανώθηκε καλά ώστε να υπηρετήσει το στόχο της ανάδειξης της νέας πραγματικότητας που διαμορφώνεται. Επιβεβαίωσε και βάθυνε την αντίληψη για την ευρωπαϊκή διάσταση της κρίσης και έδειξε ότι υπάρχουν δυνατότητες ουσιαστικής παρέμβασης και διαμόρφωσης μιας άλλης πολιτικής ατζέντας. Παρά τον κουρνιαχτό των ελληνικών ΜΜΕ, επιβεβαίωσε το κλίμα αλληλεγγύης που διαμορφώνεται, έτσι όπως αναδείχτηκε το προηγούμενο διάστημα και μέσα από τις κινητοποιήσεις και τα πανό «Είμαστε όλοι Έλληνες». Επίσης, βοήθησε στο να καταδειχτεί πως η Ελλάδα δεν είναι μόνο το πειραματόζωο, αλλά και το πεδίο στο οποίο θα ακολουθήσει σκληρή σύγκρουση.
Ο πρωτοφανής «συναγερμός» ενημέρωσης που σήμανε στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, απέδειξε το μεγάλο ενδιαφέρον που συγκεντρώνει η λαϊκή ετυμηγορία στην Ελλάδα, αλλά και ο πρωταγωνιστικός ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ. Η αντιπαραβολή με τον ορυμαγδό της λασπολογίας και της διαστρέβλωσης, που κατέκλυσε τις οθόνες και τις σελίδες της εγχώριας μιντιοκρατίας είναι κραυγαλέα.
Αυτό που προσπαθούν να «πνίξουν» είναι προφανές.
Το γεγονός ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει στην Ευρώπη, το γεγονός ότι τα διευθυντήρια αισθάνονται όλο και πιο κοντά τους την «ανάσα» του λαού, που τους λέει ότι δεν μπορούν, απρόσκοπτα, να αποφασίζουν και να επιβάλουν ό,τι θέλουν, δεν μπορεί πλέον να αποσιωπηθεί.
Δεν έχει αλλάξει τίποτα στον άνεμο που φυσάει στην Ευρώπη; Ή μήπως είναι «αέρας κοπανιστός», όπως -σε μία ιδιότυπη αναβίωση της «ανίερης συμμαχίας»- συγκλίνουν στις διαπιστώσεις τους ο Πρετεντέρης και ο… Ριζοσπάστης; Τι κινεί τον τροχό της Ιστορίας, ώστε να φαίνεται σήμερα ρεαλιστική δυνατότητα η αλλαγή των συσχετισμών στο άβατο ώς χτες ευρωπαϊκό επίπεδο; Προγραμματισμένοι απόλυτα ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και τα παπαγαλάκια τους, αλλάζουν ένδυμα από την γκαρνταρόμπα της ευρω-δουλείας κι απαντούν στο ερώτημα με μία φωνή: ο… Ολάντ!
Ο ευρωπαϊσμός συνιστούσε μέχρι πρόσφατα ένα πολύ αποδοτικό ιδεολογικό μέσο χειραγώγησης των λαών. Η στόχευση είναι σήμερα ευκρινέστερη όσο ποτέ: η συγκάλυψη της ιμπεριαλιστικής επιβολής του διευθυντηρίου της Ε.Ε. και της απομύζησης του ευρωπαϊκού Νότου. Πώς εμβάθυνε το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» ο άξονας των Μερκοζί, στη διάρκεια της εφιαλτικής διετίας των μνημονίων; Η προτεκτορατοποίηση είναι η θεσμοθετημένη, μέσω του νέου συμφώνου σταθερότητας, κατάληξη για τις χώρες-πειραματόζωα της τρόικας.
Το οικοδόμημα της λυκοσυμμαχίας των γερμανικών και γαλλικών μονοπωλίων και της τραπεζοκρατίας, κλονίζουν πλέον όχι μόνο οι σεισμικές δονήσεις της αξεπέραστης κρίσης χρέους της Ευρωζώνης και οι ανταγωνισμοί, αλλά και η απειλή της αφύπνισης των λαών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Τροποποιείται η κλίμακα του εφικτού, ιδεοληψίες αμφισβητούνται, ψηλαφώνται αλληλέγγυες δομές, ενώ -κι εδώ βρίσκεται ο καταλύτης των ανατροπών- οι συντακτικές αρχές της Δημοκρατίας, της Ισότητας και της Ανεξαρτησίας τίθενται στο επίκεντρο της αναζήτησης. Οι πλατείες και οι δρόμοι των ευρωπαϊκών πόλεων, βεβαίως της Αθήνας κι όλης της Ελλάδας, φωταγώγησαν αυτή τη δυνατότητα ενός ριζοσπαστισμού χειραφέτησης.
Η περιοδεία του κλιμακίου του ΣΥΡΙΖΑ και του Α. Τσίπρα στη γαλλική και τη γερμανική πρωτεύουσα μετέφερε αυτόν τον άνεμο αλλαγής. Ο Α. Τσίπρας αξιοποίησε «όλα τα φώτα» που συγκεντρώνει η ελληνική ελπίδα για τους λαούς της Ευρώπης, που στενάζουν κάτω από τη γερμανική μπότα των αγορών. Κατήγγειλε την κόλαση των μνημονίων και έθεσε ευθέως την απαίτηση για σύγκρουση με την ευρωκρατία.
Το ελλαδικό «προχωράμε χωρίς αυτούς» απέναντι στο σάπιο εγχώριο πολιτικό σύστημα, είναι δυνατόν να πάρει άλλη διάσταση απέναντι στο ιερατείο του αμαρτωλού τριγώνου Βρυξέλλες-Βερολίνο-Φραγκφούρτη. Έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για ρήξεις και ανατροπές. Το πολιτικό πεδίο πλέον δεν ορίζεται μόνο από τους κάθε λογής τεχνοκράτες, αλλά και από την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, γεγονός που δημιουργεί βάσιμη ελπίδα για ένα ευρωπαϊκό πεδίο αγώνων για ανεξαρτησία, αλληλεγγύη και δημοκρατία.
Ήδη οι ελληνικές και οι γαλλικές εκλογές παράγουν πολιτικά αποτελέσματα, ενώ επίκεινται το ιρλανδικό δημοψήφισμα για το Ευρωσύμφωνο στις 31 Μάη και η νέα εκλογική αναμέτρηση στις 17 Ιούνη.
Ο «αλαζόνας» Τσίπρας ξεσήκωσε την ιερή οργή της εγχώριας διαπλοκής, με πρόσχημα το «Ολαντρέου», κάτι που δεν απασχόλησε καθόλου τα διεθνή ΜΜΕ. Το πολιτικό σκέλος του ταξιδιού, όμως, το αντιλήφθηκε πολύ καλά ο νέος «σύμμαχος» Ολάντ, ο οποίος με επιδέξιες κινήσεις γαλλικής διπλωματίας, αναγόρευσε τον δοκιμασμένο Βενιζέλο σε …μοναδικό και αξιόπιστο συνομιλητή.
Δύο Γάλλοι διανοούμενοι με άρθρο τους στη Liberation, παραλλήλισαν την έμπνευση, που μεταδίδει η ελληνική Αριστερά σε όλη την Ευρώπη, με το ’68, όταν η αλληλεγγύη στο Βιετνάμ, πυροδότησε το παγκόσμιο κύμα των εξεγέρσεων. Υπερβάλλουν κι αυτοί; Είναι, τελικά, τόσο μεταδοτικός αυτός ο ιός του… ΣΥΡΙΖΑ;
Το ταξίδι του Α. Τσίπρα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ήταν αποδοτικό και γόνιμο. Είχε, επίσης, ισχυρό συμβολισμό και οργανώθηκε καλά ώστε να υπηρετήσει το στόχο της ανάδειξης της νέας πραγματικότητας που διαμορφώνεται. Επιβεβαίωσε και βάθυνε την αντίληψη για την ευρωπαϊκή διάσταση της κρίσης και έδειξε ότι υπάρχουν δυνατότητες ουσιαστικής παρέμβασης και διαμόρφωσης μιας άλλης πολιτικής ατζέντας. Παρά τον κουρνιαχτό των ελληνικών ΜΜΕ, επιβεβαίωσε το κλίμα αλληλεγγύης που διαμορφώνεται, έτσι όπως αναδείχτηκε το προηγούμενο διάστημα και μέσα από τις κινητοποιήσεις και τα πανό «Είμαστε όλοι Έλληνες». Επίσης, βοήθησε στο να καταδειχτεί πως η Ελλάδα δεν είναι μόνο το πειραματόζωο, αλλά και το πεδίο στο οποίο θα ακολουθήσει σκληρή σύγκρουση.
Ο πρωτοφανής «συναγερμός» ενημέρωσης που σήμανε στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, απέδειξε το μεγάλο ενδιαφέρον που συγκεντρώνει η λαϊκή ετυμηγορία στην Ελλάδα, αλλά και ο πρωταγωνιστικός ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ. Η αντιπαραβολή με τον ορυμαγδό της λασπολογίας και της διαστρέβλωσης, που κατέκλυσε τις οθόνες και τις σελίδες της εγχώριας μιντιοκρατίας είναι κραυγαλέα.
Αυτό που προσπαθούν να «πνίξουν» είναι προφανές.
Το γεγονός ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει στην Ευρώπη, το γεγονός ότι τα διευθυντήρια αισθάνονται όλο και πιο κοντά τους την «ανάσα» του λαού, που τους λέει ότι δεν μπορούν, απρόσκοπτα, να αποφασίζουν και να επιβάλουν ό,τι θέλουν, δεν μπορεί πλέον να αποσιωπηθεί.
Δεν έχει αλλάξει τίποτα στον άνεμο που φυσάει στην Ευρώπη; Ή μήπως είναι «αέρας κοπανιστός», όπως -σε μία ιδιότυπη αναβίωση της «ανίερης συμμαχίας»- συγκλίνουν στις διαπιστώσεις τους ο Πρετεντέρης και ο… Ριζοσπάστης; Τι κινεί τον τροχό της Ιστορίας, ώστε να φαίνεται σήμερα ρεαλιστική δυνατότητα η αλλαγή των συσχετισμών στο άβατο ώς χτες ευρωπαϊκό επίπεδο; Προγραμματισμένοι απόλυτα ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και τα παπαγαλάκια τους, αλλάζουν ένδυμα από την γκαρνταρόμπα της ευρω-δουλείας κι απαντούν στο ερώτημα με μία φωνή: ο… Ολάντ!
Ο ευρωπαϊσμός συνιστούσε μέχρι πρόσφατα ένα πολύ αποδοτικό ιδεολογικό μέσο χειραγώγησης των λαών. Η στόχευση είναι σήμερα ευκρινέστερη όσο ποτέ: η συγκάλυψη της ιμπεριαλιστικής επιβολής του διευθυντηρίου της Ε.Ε. και της απομύζησης του ευρωπαϊκού Νότου. Πώς εμβάθυνε το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» ο άξονας των Μερκοζί, στη διάρκεια της εφιαλτικής διετίας των μνημονίων; Η προτεκτορατοποίηση είναι η θεσμοθετημένη, μέσω του νέου συμφώνου σταθερότητας, κατάληξη για τις χώρες-πειραματόζωα της τρόικας.
Το οικοδόμημα της λυκοσυμμαχίας των γερμανικών και γαλλικών μονοπωλίων και της τραπεζοκρατίας, κλονίζουν πλέον όχι μόνο οι σεισμικές δονήσεις της αξεπέραστης κρίσης χρέους της Ευρωζώνης και οι ανταγωνισμοί, αλλά και η απειλή της αφύπνισης των λαών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Τροποποιείται η κλίμακα του εφικτού, ιδεοληψίες αμφισβητούνται, ψηλαφώνται αλληλέγγυες δομές, ενώ -κι εδώ βρίσκεται ο καταλύτης των ανατροπών- οι συντακτικές αρχές της Δημοκρατίας, της Ισότητας και της Ανεξαρτησίας τίθενται στο επίκεντρο της αναζήτησης. Οι πλατείες και οι δρόμοι των ευρωπαϊκών πόλεων, βεβαίως της Αθήνας κι όλης της Ελλάδας, φωταγώγησαν αυτή τη δυνατότητα ενός ριζοσπαστισμού χειραφέτησης.
Η περιοδεία του κλιμακίου του ΣΥΡΙΖΑ και του Α. Τσίπρα στη γαλλική και τη γερμανική πρωτεύουσα μετέφερε αυτόν τον άνεμο αλλαγής. Ο Α. Τσίπρας αξιοποίησε «όλα τα φώτα» που συγκεντρώνει η ελληνική ελπίδα για τους λαούς της Ευρώπης, που στενάζουν κάτω από τη γερμανική μπότα των αγορών. Κατήγγειλε την κόλαση των μνημονίων και έθεσε ευθέως την απαίτηση για σύγκρουση με την ευρωκρατία.
Το ελλαδικό «προχωράμε χωρίς αυτούς» απέναντι στο σάπιο εγχώριο πολιτικό σύστημα, είναι δυνατόν να πάρει άλλη διάσταση απέναντι στο ιερατείο του αμαρτωλού τριγώνου Βρυξέλλες-Βερολίνο-Φραγκφούρτη. Έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για ρήξεις και ανατροπές. Το πολιτικό πεδίο πλέον δεν ορίζεται μόνο από τους κάθε λογής τεχνοκράτες, αλλά και από την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, γεγονός που δημιουργεί βάσιμη ελπίδα για ένα ευρωπαϊκό πεδίο αγώνων για ανεξαρτησία, αλληλεγγύη και δημοκρατία.
Ήδη οι ελληνικές και οι γαλλικές εκλογές παράγουν πολιτικά αποτελέσματα, ενώ επίκεινται το ιρλανδικό δημοψήφισμα για το Ευρωσύμφωνο στις 31 Μάη και η νέα εκλογική αναμέτρηση στις 17 Ιούνη.
Ο «αλαζόνας» Τσίπρας ξεσήκωσε την ιερή οργή της εγχώριας διαπλοκής, με πρόσχημα το «Ολαντρέου», κάτι που δεν απασχόλησε καθόλου τα διεθνή ΜΜΕ. Το πολιτικό σκέλος του ταξιδιού, όμως, το αντιλήφθηκε πολύ καλά ο νέος «σύμμαχος» Ολάντ, ο οποίος με επιδέξιες κινήσεις γαλλικής διπλωματίας, αναγόρευσε τον δοκιμασμένο Βενιζέλο σε …μοναδικό και αξιόπιστο συνομιλητή.
Δύο Γάλλοι διανοούμενοι με άρθρο τους στη Liberation, παραλλήλισαν την έμπνευση, που μεταδίδει η ελληνική Αριστερά σε όλη την Ευρώπη, με το ’68, όταν η αλληλεγγύη στο Βιετνάμ, πυροδότησε το παγκόσμιο κύμα των εξεγέρσεων. Υπερβάλλουν κι αυτοί; Είναι, τελικά, τόσο μεταδοτικός αυτός ο ιός του… ΣΥΡΙΖΑ;
Σχόλια
