ΕπιΚοινωνία: Ελλιπής και λίγη

Είναι μερικά πράγματα που άμα στα μάθουν λάθος από το σχολείο μετά φτύνεις αίμα να τα δεις αλλιώς και να πάρει στροφές το μυαλό. Είναι που σε βρίσκουν σε τρυφερή ηλικία και δεν υπάρχει κανείς, συνήθως, να σου ανατρέψει αυτά που λέει το βιβλίο: Οι Τούρκοι είναι κακοί, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν «εκπολιτιστής» των λαών, το «Όχι» το είπε ο Μεταξάς και η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα που υπάρχει.
Για τα τρία πρώτα ρώτησα κι έμαθα την αλήθεια, για το τέταρτο αλλάζω γνώμη διά ζώσης. Δυστυχώς.

Μου έρχονται ερωτήσεις που θα έκανε ένας πιτσιρικάς εκεί γύρω στο Γυμνάσιο, στο δάσκαλο ή μετά, στο σπίτι, στο μπαμπά του:
– Γιατί μπαμπά χρειάζονται 180 ψήφοι για το διακοσμητικό θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας και όχι για νόμους που αλλάζουν τόσο βίαια σε μια νύχτα τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων;
– Γιατί ένας βουλευτής ακούει περισσότερο τι λέει ο αρχηγός και όχι τι κραυγάζει η κοινωνία που τον έστειλε εκεί;
– Τι ευκαιρία έχει να κριθεί από τον λαό για την επιλογή του, αφού αν πει «όχι» θα τον διαγράψει ο αρχηγός από τις λίστες και δεν θα ξαναείναι υποψήφιος;
– Πώς γίνεται το Κοινοβούλιο να είναι εκτός από ναός της Δημοκρατίας και χώρος ασύλου ακροδεξιών, κουκουλοφόρων, παρακρατικών και μπάτσων;
Δυστυχώς, η κοινοβουλευτική δημοκρατία, αυτή τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, έχει διαπιστωθεί εδώ και χρόνια ότι δεν απαντά σε όλα τα παραπάνω. Και αφού δεν άλλαξε τα χούγια της ούτε στην ψήφιση του Μνημονίου, ούτε τώρα με το Μεσοπρόθεσμο, ε λοιπόν πάει, δεν θα αλλάξει ποτέ. Θα μείνει ελλιπής και λίγη η Δημοκρατία σας. Και μη μου αρχίσετε τα περί προγόνων που έχυσαν το αίμα τους για αυτήν, γιατί άμα σας έβλεπαν οι πρόγονοι θα σας έφτυναν κατάμουτρα, έτσι που την καταντήσατε.

Υ.Γ.: Έχω κι άλλα ερωτήματα, αλλά δεν φτάνει ο χώρος εδώ.
Άλλο ένα: Ποια είναι πιο βαριά στρέβλωση της Δημοκρατίας, ο διαδηλωτής που δεν αφήνει τον βουλευτή να μπει στη Βουλή να ψηφίσει ή ο βουλευτής που ψηφίζει υπό τον φόβο της κομματικής πειθαρχίας;
Ελλιπής η Δημοκρατία σας και λίγη. Δυστυχώς.

Σχόλια