της Κύρας Αδάμ
Η πρόσφατη ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και η σχεδόν ταυτόχρονη επίσκεψη Τσίπρα στην Άγκυρα για την άρον-άρον συμφωνία για νέα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) φέρνουν στο προσκήνιο για αλληλοσυνδεόμενους λόγους την αγριότητα και επικινδυνότητα στην κατάσταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά και στις σχέσεις Ελλάδας-ΝΑΤΟ λόγω της Τουρκίας.
Σε ότι αφορά στην έγκριση από την Ελληνική Βουλή της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, η Ελλάδα έχασε την μοναδική ευκαιρία που είχε, να ξεκαθαρίσει τις εκκρεμότητες της με την ίδια τη Συμμαχία, προτού αποφανθεί για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.
Πιο συγκεκριμένα οι 300 της Βουλής είχαν την ευκαιρία –και ουδείς απολύτως αναφέρθηκε σ’ αυτήν– να θέσουν στο ΝΑΤΟ ως προϋπόθεση για την ένταξη των Σκοπίων, την ικανοποίηση εθνικών απαιτήσεων, προκειμένου να σταματήσει η –από το 1980– νατοϊκή πολιτική κατακερματισμού της κυριαρχίας των ελληνικών νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, προκειμένου να ικανοποιήσει τις εδαφικές βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος της χώρας.
Στην πραγματικότητα, η ικανοποίηση των εθνικών προϋποθέσεων από το ΝΑΤΟ για την προοπτική ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ δεν είναι ένα εξόχως περίπλοκο θέμα. Πρόκειται για την άρση διαταγών των γενικών γραμματέων του ΝΑΤΟ, που καθιστούν, σταδιακά αλλά σταθερά από το 1980, την ελληνική κυριαρχία 19 νήσων του Αν. Αιγαίου ανύπαρκτη, τα νησιά αδέσποτα και ξένο προς την Ελλάδα κράτος, προκειμένου να ικανοποιηθεί η Άγκυρα. Στην περίπτωση που η Ελλάδα έθετε ως προϋπόθεση την άρση αυτών των διαταγών του ΝΑΤΟ (δηλαδή βέτο) για την προοπτική κύρωσης της ένταξης των Σκοπίων στη Συμμαχία, ο νυν γ.γ. ήταν υποχρεωμένος να αποσύρει αυτές τις διαταγές για να επανεξεταστούν κάποια στιγμή στο μέλλον, (δηλαδή σχεδόν ποτέ), προκαλώντας βεβαίως τη μήνιν και πιθανές άγριες αντιδράσεις της Τουρκίας μέσα στο ΝΑΤΟ. ΟΙ διαταγές αυτές, όλες αυθαίρετες και εν πολλοίς παράνομες προσωπικές διαταγές των γ.γ. του ΝΑΤΟ δεν απαιτούν σύγκλιση των οργάνων της Συμμαχίας (Σύνοδοι Κορυφής, Σύνοδοι ΥΠΕΞ και ΥΕΘΑ) και επομένως δεν αντιμετωπίζουν θέματα ομοφωνίας, βέτο κ.λπ.
Τίποτα απολύτως δεν έγινε. Έτσι τα Σκόπια, πλήρες μέλος πλέον του ΝΑΤΟ είναι υποχρεωμένα να τηρούν στο ακέραιο όλες τις αποφάσεις και διαταγές του ΝΑΤΟ, που στρέφονται εναντίον της Ελλάδας και υπέρ της Τουρκίας.
Τις ίδιες ακριβώς ημέρες ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας επισκέφθηκε βεβιασμένα και χωρίς συγκεκριμένη ατζέντα τον πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογάν στην Άγκυρα, που συμπεριφέρθηκε ως ο ατζέντης του Αιγαίου.
Ο κ. Τσίπρας αναζήτησε στην Άγκυρα μέτρα για τη μείωση της έντασης στο Αιγαίο, την οποία δημιουργεί, συντηρεί και επαυξάνει η Άγκυρα όλες τις τελευταίες δεκαετίες, με βάση τις επεκτατικές εχθρικές ενέργειές της σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας, με την σταθερή συνδρομή του ΝΑΤΟ και κυρίως με την πλήρη αδράνεια μέχρι σημείου ανικανότητας και αδιαφορίας της Αθήνας.
Έτσι ο κ Τσίπρας μετέβη στην Άγκυρα για να συμφωνήσει τη δημιουργία ΜΟΕ, την στιγμή που η Άγκυρα έχει ανακοινώσει διεθνώς μέσω των σχετικών ΝΟΤΑΜ και υλοποιεί σταθερά «το ετήσιο πρόγραμμα ασκήσεων της στο Αιγαίο», παραβιάζοντας το σύνολο της διεθνούς νομιμότητας, με μόνιμες παραβιάσεις και παρανομίες σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας. Για παράδειγμα, σε τρείς μόνιμες περιοχές τουρκικών ασκήσεων, στο Βόρειο, Κεντρικό και Νότιο Αιγαίο ανατολικά του 25ου μεσημβρινού, που χωρίζει το Αιγαίο στη μέση, η Άγκυρα παραβιάζει συστηματικά ακόμα και τα 6 ν.μ. των ελληνικών χωρικών υδάτων. Επικαλείται ακόμα ως περιοχή «τουρκικής κυριαρχίας» την βραχονησίδα Τζουράφα, στο Β. Αιγαίο, το ίδιο πράττει στην περιοχή Ρόδου-Καστελόριζου, αλλά και στο Κεντρικό Αιγαίο, υποστηρίζοντας ότι η περιοχή μέχρι 6 ν.μ. από τις ακτές του Αη Στράτη είναι τουρκική κυριαρχία. Παραλλήλως …κηρύσσει διεθνώς παράνομες και …καταργεί ελληνικές ασκήσεις σε 10 περιοχές του Αιγαίου κ.λπ.
Η επεκτατική και εχθρική πολιτική της Τουρκίας σε βάρος των κυριαρχικών και άλλων συμφερόντων της Ελλάδας στο Αιγαίο έχει χτιστεί σε βάθος δεκαετιών. Βασίστηκε στην αδράνεια, αδιαφορία, ίσως και ανικανότητα διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων να ανακόψουν, διορθώσουν και εξαλείψουν κινήσεις, πρακτικές και αποφάσεις που συνεχώς επιδείνωναν τη θέση της χώρας, προς όφελος και τέρψη της Αγκύρας
Εν ολίγοις, ο κόμπος στα εθνικά θέματα έχει φτάσει στο χτένι, ή αλλιώς όλα τα προβλήματα έχουν φρακάρει στο στόμιο της μποτίλιας.
Η επεκτατική και εχθρική πολιτική της Τουρκίας σε βάρος των κυριαρχικών και άλλων συμφερόντων της Ελλάδας στο Αιγαίο έχει χτιστεί σε βάθος δεκαετιών. Βασίστηκε στην αδράνεια, αδιαφορία, ίσως και ανικανότητα διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων να ανακόψουν, διορθώσουν και εξαλείψουν κινήσεις, πρακτικές και αποφάσεις που συνεχώς επιδείνωναν τη θέση της χώρας, προς όφελος και τέρψη της Αγκύρας, ύστερα από την αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ το 1974 και την επανένταξη της το 1980, χωρίς την πλήρη επαναφορά του προηγούμενου καθεστώτος, που ουδέποτε μέχρι το 1974 είχε αμφισβητηθεί από την Άγκυρα.
45 χρόνια αμφισβητήσεων
Η Ελλάδα επανήλθε στο ΝΑΤΟ «κουτσή» και έκτοτε άρχισαν τα άλυτα προβλήματα που συνοδεύουν τη χώρα μέχρι σήμερα.
Με την επανένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, ο τότε γ.γ. του ΝΑΤΟ κ. Λούνς εξέδωσε εντελώς αναρμοδίως, παράνομη και αυθαίρετη διαταγή με την οποία απαγόρευε σε 19 ελληνικά νησιά, ως αποστρατιωτικοποιημένα, τη συμμετοχή τους σε νατοϊκές ασκήσεις και χρηματοδότηση υποδομών τους. Ο κ. Λούνς υιοθέτησε πλήρως το αυθαίρετο τουρκικό αιτιολογικό ότι τα νησιά αυτά τελούν υπό καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης και Παρισίων αλλά και της Σύμβασης της Λωζάννης για τα Στενά. Η διαταγή Λούνς βρίσκεται ακόμα εν ισχύ διότι η Ελλάδα έθεσε απλώς επιφύλαξη –reservation– και δεν απαίτησε με την κατάλληλη ευκαιρία την απόσυρση της παράνομης διαταγής. Με άλλα λόγια η Ελλάδα …εξαίρεσε τον εαυτόν της από την εφαρμογή της διαταγής Λούνς την οποία όμως τηρούν τα άλλα μέλη της Συμμαχίας και πρωτίστως η Τουρκία που την προκάλεσε.
Την επόμενη δεκαετία, το 1995 ο τότε γ.γ., φίλος και σοσιαλιστής Ισπανός, Ξαβιέ Σολάνα εξέδωσε και αυτός παράνομη και αυθαίρετη διαταγή με την οποία έθετε 20 ελληνικά νησιά σε καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης, επικαλούμενος παρανόμως και ψευδώς τις Συνθήκες. Προς στιγμήν η Αθήνα πέτυχε την ανάκληση της διαταγής Σολάνα, η οποία όμως επανήλθε το 2004 για την αποστρατιωτικοποίηση των έξι νησιών που κατονομάζονται στη Συνθήκη της Λωζάννης.
Την επόμενη δεκαετία, το 2006 το Στρατηγείο του ΝΑΤΟ (SHAPE) εξέδωσε προς όλες τις μονάδες του την διαταγή του Αυγούστου 2006 με την οποία απαγορεύει σε όλα τα στρατιωτικά αεροσκάφη να προσεγγίζουν εγγύτερα των 6 ν.μ. από τα 20 προαναφερθέντα νησιά, συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών αεροσκαφών. Δι’ αυτού του τρόπου, προς όφελος της Τουρκίας, το ΝΑΤΟ και γραπτώς έκανε τον ελληνικό εναέριο χώρο 6 ν.μ. από 10 ν.μ. , ενώ επι της ουσίας τα 20 ελληνικά νησιά του Αν. Αιγαίου έγιναν ξαφνικά αδιευκρίνιστης κυριαρχίας, δηλαδή …αδέσποτα και ξένο κράτος.
Τρεις ολόκληρες δεκαετίες, με πενήντα περίπου Συνόδους Κορυφής, άλλες τόσες Συνόδους υπουργών ΥΠΕΞ και ΥΕΘΑ για σοβαρά θέματα, που απαιτούσαν ομοφωνία, όπως Νέες Δομές ΝΑΤΟ, Νέο Δόγμα, εντάξεις νέων χωρών κ.λπ. καμιά ελληνική κυβέρνηση, πρωθυπουργός, ή υπουργός δεν έθεσαν καμιά προϋπόθεση, δηλαδή βέτο προκειμένου να συμφωνήσουν, την άρση των διαταγών των γ.γ. του ΝΑΤΟ. Μια πρακτική που είναι συνηθισμένη ανάμεσα στα κράτη μέλη και την έχουν χρησιμοποιήσει πολλές φορές, όπως π.χ. η Τουρκία, η Ισπανία η Πορτογαλία κ.ά.
Αλλά κατά τη διάρκεια αυτών των δεκαετιών, η Τουρκία προχώρησε σε δικές της κινήσεις που δεν αντιμετωπίστηκαν από τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Το 1992, στη Σύνοδο Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, με θέμα τη Νέα Δομή του ΝΑΤΟ η Ελλάδα δέχθηκε να ιδρυθούν πρώτα τα αεροπορικά στρατηγεία Ελλάδας και Τουρκίας και μετά να καθοριστεί η περιοχή ευθύνης του κάθε Στρατηγείου. Μέχρι τότε, η περιοχή ευθύνης του Στρατηγείου Λάρισας ήταν το FIR Αθηνών και για την Τουρκία το FIR KΚωνσταντινούπολης. Με τη νέα συμφωνία , οι περιοχές ευθύνης δεν καθορίστηκαν ποτέ, με αποτέλεσμα το Αιγαίο να είναι ακόμα και σήμερα ένα ξέφραγο αμπέλι στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ (σ.σ.: οι επιπτώσεις αυτής της ολέθριας συμφωνίας θα φανεί στα κυοφορούμενα ΜΟΕ Τσίπρα-Ερντογάν για τη μείωση της έντασης στο Αιγαίο).
Το 1999 η Άγκυρα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ προσπάθησε να θέσει το μισό Αιγαίο υπό τον έλεγχό της ως περιοχή Αεροπορικής Αστυνόμευσης.
Το μεγάλο βήμα όμως το έκανε το 2001 όταν εξέδωσε τον τουρκικό νόμο 24611/Δεκεμβρίου 2001, με τον οποίο έθεσε το μισό Αιγαίο από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά υπό τον έλεγχο της για σκοπούς θαλάσσιας έρευνας και διάσωσης (SAR). Η Τουρκία πέτυχε να γίνει αποδεκτός ο νόμος της από τον ΙΜΟ (Διεθνής Οργανισμό Ναυσιπλοΐας) χωρίς η Ελλάδα να κουνήσει ούτε το δακτυλάκι της…, αλλά ούτε και να εκδώσει η ίδια δικό της σχετικό νόμο.
Στόχος αυτής της τουρκικής «βιομηχανικής παραγωγής» ΝΟΤΑΜ είναι να στοιχειοθετήσει νομικά –με σύμμαχο το ΝΑΤΟ και χρήση όλων των προαναφερθέντων αποφάσεων του ΝΑΤO αλλά και του ICAO– ότι η Ελλάδα παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάννης. Αυτό είναι το κλειδί για να μπει σε εφαρμογή το τελικό στάδιο της τουρκικής επεκτατικής και εχθρικής πολιτικής σε βάρος της Ελλάδας, που είναι η «επικαιροποίηση» των Συνθηκών, δηλαδή η αναθεώρησή τους
Στόχος η αναθεώρηση των συνθηκών
Η Τουρκία παραλλήλως έχει στήσει μια ολόκληρη βιομηχανία έκδοσης διεθνών αγγελιών ΝΟΤΑΜ για στρατιωτικές αεροναυτικές ασκήσεις της στο Αιγαίο, παραβαίνοντας όλους τους διεθνείς κανονισμούς και παραβιάζοντας κατά κόρον ελληνική εθνική κυριαρχία σε όλο το μήκος και πλάτος του Αν. Αιγαίου. Στόχος των ΝΟΤΑΜ αυτών είναι να ενημερώνει ψευδώς τη διεθνή κοινότητα ότι η Ελλάδα παραβιάζει τις Συνθήκες της Λωζάννης και των Παρισίων που αποστρατιωτικοποιούν τα νησιά του Αν. Αιγαίου, διότι εκτελεί ασκήσεις σε αποστρατιωτικοποιημένα νησιά. Μόνον τα τελευταία τρία χρόνια η τουρκική ΥΠΑ έχει εκδώσει περίπου 1.500 τέτοιες ΝΟΤΑΜ που αφορούν σε Συνθήκες και αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νήσων.
Στόχος αυτής της τουρκικής «βιομηχανικής παραγωγής» ΝΟΤΑΜ είναι να στοιχειοθετήσει νομικά –με σύμμαχο το ΝΑΤΟ και χρήση όλων των προαναφερθέντων αποφάσεων του ΝΑΤO αλλά και του ICAO– ότι η Ελλάδα παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάννης. Αυτό είναι το κλειδί για να μπει σε εφαρμογή το τελικό στάδιο της τουρκικής επεκτατικής και εχθρικής πολιτικής σε βάρος της Ελλάδας, που είναι η «επικαιροποίηση» των Συνθηκών, δηλαδή η αναθεώρησή τους όπως ξεκάθαρα και σταθερά λέει ο Ερντογάν από πέρσι τον Δεκέμβριο όταν ήρθε στην Αθήνα.
Δεν είναι τυχαίο παραλλήλως ότι η Άγκυρα με τις πολλαπλές, μόνιμες και πολύχρονες τουρκικές ασκήσεις στο σύνολο του Αν. Αιγαίου, κάνει πρακτική εφαρμογή του επιθετικού σχεδίου της σε βάρος της Ελλάδας. Σε καθημερινή βάση η Άγκυρα μετρά τα ανακλαστικά της ελληνικής αντίδρασης, που με τον καιρό έχουν μετεξελιχθεί σε μια σταθερή αναποτελεσματική «ρουτίνα», αφήνοντας το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού στην τουρκική πλευρά για τη δημιουργία τυχόν επεισοδίου κάποιας κλίμακας.
Ο Τούρκος πρόεδρος είναι και σ’ αυτό το σημείο σαφής. Η Ελλάδα θα εξαναγκαστεί να συμφωνήσει με την Τουρκία για την προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης για το σύνολο των προβλημάτων. Προβλημάτων, που δημιουργεί κατά κόρον η Τουρκία, αλλά χρεώνει τον λογαριασμό στην Αθήνα, όσο καιρό οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν κάνουν τις μόνες αποτελεσματικές κινήσεις για τη μείωση της έντασης, που είναι η προσφυγή της Ελλάδας σε όλους τους Διεθνείς Οργανισμούς ΟΗΕ, ICΑO, IMO κ.λπ. εναντίον της Τουρκίας.
Υπάρχει βεβαίως και ένα ρητορικό ερώτημα. Γιατί η κυβέρνηση «της πρώτης φοράς αριστερά», δεν έκοψε τον ομφάλιο λώρο με το αδρανοποιημένο και επικίνδυνο παλαιό σύστημα στα εθνικά θέματα.
Η απάντηση δυστυχώς είναι ομοίως απλή. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (της μεταλλαγμένης αριστεράς) έμαθε πολύ καλά το μάθημά της από την «σύγκρουση» με την Ε.Ε. Και γι’ αυτό μια ενδεχόμενη «αντιπαράθεση» με το ΝΑΤΟ και επομένως και με την Ουάσιγκτων για την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων είναι εκ των προτέρων εκτός πραγματικότητας. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο χειρισμό των εθνικών θεμάτων ακολουθεί κατά πόδας την κυβέρνηση Σημίτη στα εθνικά θεμάτων (π.χ. μερική επέκταση χωρικών υδάτων, αποτυχημένα ΜΟΕ στο Αιγαίο της ίδιας περιόδου κ.λπ.).
