46 σκίτσα μέχρι σήμερα και όχι 52 γιατί δεν κατάφερα τουλάχιστον έξι φορές να τον ενημερώσω έγκαιρα για το πρόσωπο που ταίριαζε στο επόμενο θέμα μου, επειδή ψαχνόμουν μέχρι την τελευταία στιγμή.
46 σκίτσα που αποτελούν μία από τις καλύτερες συλλογές προσωπογραφιών παγκοσμίως, φτιαγμένα από έναν από τους καλύτερους σκιτσογράφους-γελοιογράφους-κομικογράφους της Ευρώπης.
46 σκίτσα που απεικονίζουν με τον πιο ευφάνταστο και αντιπροσωπευτικό τρόπο (αν εξαιρέσεις το δικό μου!) τις προσωπικότητες που πρωταγωνιστούν στα θέματα που αναρτώνται στις προθήκες και υπογραμμίζουν το εύρος και τη βιοποικιλότητα του Περιπτέρου Ιδεών.
46 σκίτσα ανάμεσα σε 148 κείμενα (πάνω από 150 χιλιάδες λέξεις!) τα οποία, εκτός από ορισμένες μεταφράσεις και κάποιες «επισκέψεις», είναι πρωτότυπα και γράφτηκαν ειδικά για το «Δρόμο».
Περίπτερο Ιδεών στον Δρόμο της Αριστεράς
Το Περίπτερο Ιδεών, σ’ αυτό τον πρώτο χρόνο, προσπάθησε να παρουσιάσει καινούριες πολιτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές ιδέες, με τη συμβολή σημαντικών διανοητών και ακτιβιστών απ’ όλο τον κόσμο, χωρίς γεωγραφικά όρια, για μια πληρέστερη απεικόνιση του κόσμου, των αλληλεπιδράσεων και αλληλεξαρτήσεων. Προσεγγίζοντας τα πάντα -σε επίπεδο αρχής και κατά το δυνατόν- από τη σκοπιά του δρώντος προσώπου και του αγωνιζόμενου λαού, κι όχι από τη σκοπιά των αρχουσών τάξεων και του πνευματικού κατεστημένου. Πιο απλά, από κάτω προς τα πάνω κι όχι από πάνω προς τα κάτω, όπως είναι δεδομένο στην ιστοριογραφία και τη μιντιοκρατία.
Πολλές από τις καταγραφές προκύπτουν από προσωπικές, άμεσες εμπειρίες, όπως είναι τα ταξίδια στο Νεπάλ, την Ουκρανία, την Πολωνία και την Τουρκία, αλλά και προσωπικές γνωριμίες ή συνεντεύξεις, π.χ. με τον Γάλλο φιλόσοφο Αλέν Μπαντιού, τον Αμερικανό ιστορικό Χάουαρντ Ζιν, τον Ισπανό δήμαρχο Γκορντίγιο του αυτοδιαχειριζόμενου χωριού Μαριναλέντα, τον Αμερικανό πολιτικό ακτιβιστή Μάικλ Άλμπερτ, τον Έλληνα καθηγητή φιλοσοφίας στην Πολωνία Ηλία Βράζα, τον σαξοφωνίστα της τζαζ Σόνι Ρόλινς και τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Βασίλη Παπαβασιλείου.
Πολλοί συγγραφείς και ακτιβιστές, όπως η Ινδή Αρουντάτι Ρόι, η Καναδή Ναόμι Κλάιν, ο Αμερικανός Νόαμ Τσόμσκι, ο Ουρουγουανός Εντουάρντο Γκαλεάνο, ο Βέλγος Ζακ Μπρικμόν, ο Ιταλός Ντομένικο Λοζούρντο, ο Άγγλος Τζον Χόλογουεϊ, η Χιλιανή Μάρτα Χάρνεκερ, αλλά και δημοσιογράφοι διεθνούς εμβέλειας όπως ο Ρόμπερτ Φισκ (εφ. The Independent) και η Έιμι Γκούντμαν (Democracy Now!), συνεισφέρουν με τις εξελιγμένες αναλύσεις τους και τα ερευνητικά άρθρα και δοκίμιά τους.
Ιδιαίτερη θέση στην καρδιά και το νου του Περιπτέρου έχει η παλαιστινιακή υπόθεση μέσα από τολμηρές παρεμβάσεις σπουδαίων Εβραίων διανοητών/ακτιβιστών, όπως ο Γιούρι Αβνέρι και ο Γκιντεόν Λεβί από το Τελ Αβίβ, δυνατά δοκίμια του αείμνηστου Τόνι Τζουντ και βιβλία και ομιλίες (πρόσφατα στην Αθήνα) του καθηγητή Νόρμαν Φίνκελσταϊν από τη Νέα Υόρκη.
Οι πολιτικοί ηγέτες συνήθως συνεισφέρουν με τις αρνητικές επιλογές και ενέργειές τους, όπως οι Άνγκελα Μέρκελ, Νικολά Σαρκοζί, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, Μπαράκ Ομπάμα ή και ο Πάπας Βενέδικτος, αρνητής των μεθόδων προφύλαξης για την αντιμετώπιση του aids στην Αφρική, ενώ οι ιστορικές αναδρομές από τον Χριστόφορο Κολόμβο ώς τον Αδόλφο Χίτλερ αποκαλύπτουν την αδιάκοπη συνέχεια της βαρβαρότητας του δυτικού μοντέλου κυριαρχίας και ανάπτυξης. Σε αντίθεση με σημαντικές μορφές της κουλτούρας κάθε λαού που προάγουν με απολύτως ειρηνικό τρόπο τόσο την αισθητική απόλαυση όσο και την ανθρώπινη συνύπαρξη, όπως οι μουσικοί Μάρκος Βαμβακάρης, Βασίλης Τσιτσάνης, Στέλιος Καζαντζίδης και Κιθ Ρίτσαρντς των Ρόλινγκ Στόουνς, ο σκηνοθέτης Ζαν-Λικ Γκοντάρ και ο πλέον καταγγελτικός συνάδελφός του Μάικλ Μουρ, αλλά και ο Τάρας Σεβτσένκο, εθνικός ποιητής της Ουκρανίας. Μιας χώρας βορείως του Εύξεινου Πόντου όπου ακμάζει ένα υπέροχο κομμάτι του Ελληνισμού της Διασποράς, χάρη στην κουλτούρα του, αλλά και την προσωπικότητα της Αλεξάνδρας Προτσένκο-Πιτσατζή. Ενώ στη νότια πλευρά της Μαύρης Θάλασσας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αξιοποιεί με αξιοθαύμαστη διαύγεια τα ανοίγματα του Ταγίπ Ερντογάν, μισό αιώνα μετά την καταστροφική πολιτική του Αντνάν Μεντερές σε βάρος του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης.
Και ασφαλώς, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από ένα ενημερωμένο Περίπτερο μεγάλες φυσιογνωμίες που άλλαξαν ή αλλάζουν τον κόσμο μέσα από επαναστάσεις και ανατροπές, όπως ο Λένιν και ο Στάλιν στη Σοβιετική Ένωση, ο Μάο στην Κίνα, ο Πρατσάντα στο Νεπάλ και ο Τσάβες στη Βενεζουέλα.
Διαβάζοντας τα πρωτοσέλιδα που κρέμονται στο Περίπτερο μπορεί να αντιληφθεί κανείς τους βασικούς άξονες της θεματολογίας του: η βαθύτερη ουσία του μοντέλου της δυτικής δημοκρατίας, η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού, η σύμφυτη με τον καπιταλισμό ανισότητα και βαρβαρότητα, οι πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί Αμερικανών και Ευρωπαίων, η διαστρέβλωση της ιστορίας, η συκοφάντηση του σοσιαλισμού, η κρίση της Αριστεράς, τα επαναστατικά κινήματα, η επιστροφή του φασισμού, ο σχολιασμός της εσωτερικής και εξωτερικής επικαιρότητας, το μεταναστευτικό, η κοινωνική αλληλεγγύη και ο νέος ακτιβισμός των Διοδίων και της Κερατέας, αλλά και ο πολιτισμός μέσα από κείμενα για τα σύγχρονα ρεύματα και εκδηλώσεις στο Νοσότρος, την Κοκκινοσκουφίτσα, το @Ρουφ κι αλλού.
Σταθερές, αν και άτακτες, συνιστώσες του Περιπτέρου ιδεών είναι η ρεαλιστική στήλη «Το θαύμα του καπιταλισμού», η φανταστική στήλη για την «Αριστερά του μέλλοντος» και ο θρυλικός Γκαούρ, ο Έλληνας Ταρζάν!
Άντε, και με τη νίκη!
Στέλιος Ελληνιάδης
