Δημοσιεύουμε το δεύτερο μέρος του κειμένου του Αλέξανδρου Οικονομίδη, με τίτλο «Έλλειψη Στρατηγικού Σχεδίου Ανάκτησης της Εθνικής Κυριαρχίας και Εξόδου από το σημερινό τέλμα», στο οποίο παρουσιάζονται οι προϋποθέσεις –προγραμματικές, πολιτικές, ιδεολογικές– του απαραίτητου εναλλακτικού σχεδίου, επιμένοντας στον κομβικό στρατηγικό στόχο της Ενδογενούς Ανάπτυξης. Το κείμενο αυτό είναι συνέχεια του κειμένου με τίτλο «Η σημερινή κατάσταση της Ελληνικής Κοινωνίας μετά την “έξοδο από τα μνημόνια”», που δημοσιεύθηκε στο προηγούμενο φύλλο μας. Και τα δύο μέρη, είναι διαθέσιμα και στην ιστοσελίδα του συνεδρίου για το «Υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας στην τροχιά του 21ου αιώνα».
του Αλέξανδρου Οικονομίδη*
Ανάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας, χωρίς Εγχώρια Ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει.
Όσα οπλικά συστήματα κι αν εισάγουμε χωρίς ισχυρή Εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία, ως αποτέλεσμα μιας Ενδογενούς Ανάπτυξης, θα είμαστε πλήρως εξαρτώμενοι-δούλοι των κατά καιρούς γεωπολιτικών συμφερόντων των όποιων «συμμάχων» μας.
Δηλαδή απλά «προβλέψιμοι εταίροι». Όμως «προβλέψιμος» είναι εκείνος που δεν μπορεί να αποκτήσει ποτέ την πρωτοβουλία των κινήσεων, συνεπώς ο εξ αρχής χαμένος.
Η εχθρότητα του κόσμου προς το πολιτικό σύστημα (βασικά: κυβέρνηση, κόμματα, δημόσια διοίκηση, δικαστική εξουσία) είναι μεγάλη και δεδομένη. Η πρόσφατη αποχή στις ευρωεκλογές δείχνει μια τεράστια κρίση αντιπροσώπευσης.
Το 2010-12 η ελληνική κοινωνία ήταν πάλι εξαιρετικά οργισμένη. Μόνο που τότε μαζί με την οργή, πίστεψε ότι μπορούσε να υπάρξει και προοπτική. Υπήρξε δηλαδή και ελπίδα για έξοδο από τα μνημόνια και την κρίση.
Αυτό σήμερα λείπει. Ούτε λόγος φυσικά για όραμα. Και αυτό είναι το μεγάλο έλλειμμα των πολιτικών κομμάτων ανεξαρτήτου ιδεολογικής προέλευσης Δεξιάς – Κέντρου – Αριστεράς.
Το να κάνεις απλώς πολιτικό λόγο τη διαμαρτυρία των ανθρώπων, δεν σημαίνει ότι διαμορφώνεις μια εναλλακτική προοπτική.
Αυτή προϋποθέτει συλλογική σκέψη, μελέτη, γνώση, και τελικά προτάσεις συγκεκριμένες και σύμφωνες με τις δυνατότητες αυτού του κόσμου.
Πάνω από όλα απαιτείται ένα σχέδιο για τη δημιουργία νέου πλούτου καθώς και την αναδιανομή αυτού.
Μόνο που αυτό θέλει σωστή επεξεργασία και στρατηγικό σχέδιο. Και σαφή απόδειξη ότι θα υπάρξει ένας τρόπος διακυβέρνησης που θα το κάνει πράξη.
Το σημερινό πολιτικό προσωπικό είναι πρακτικά αδύνατον να αντιληφθεί και να διατυπώσει μια συγκεκριμένη ανάλυση – αιτιολόγηση – αποσαφήνιση της σημερινής ελληνικής και διεθνούς παραγωγικής πραγματικότητας, προκειμένου να προτείνει ένα πρόγραμμα που να εδράζεται στις πραγματικές παραγωγικές δυνατότητες αυτού του τόπου.
Όσον αφορά τους ανθρώπους που απαρτίζουν το σημερινό μας πολιτικό σύστημα δεν τους ενδιαφέρει καν. Ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Έχουν εκπαιδευθεί να μιλάνε μια άλλη γλώσσα.
Αφού έχουν αποβάλλει κάθε ηθική αρχή, ούτε λόγος βέβαια για αξιοπρέπεια, απλά έχουν επαναπαυτεί στα εξωφρενικά τους προνόμια και το μόνο τους ενδιαφέρον είναι η διαιώνιση αυτών. Όλοι τους τελικά στην ουσία έχουν κοινό λόγο και αρχές κι αν κάποιος από αυτούς τυχόν τύχει να διαφοροποιηθεί, έστω στα λόγια, τότε τον αποβάλλουν μετά βδελυγμίας, αφού τον εξοντώσουν τουλάχιστον ηθικά και οικονομικά.
Δυστυχώς ακόμα και στον χώρο της Αριστεράς, ειδικά τα τελευταία έτη, επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή σχετικά με την οιαδήποτε πρόταση διεξόδου.
- Κάποιοι αρκούνται απλά να τα ρίχνουν στους έξω από δω παράγοντες (Ευρώπη, ΗΠΑ, Κίνα, Τουρκία κ.λπ.), οι οποίοι, στο κάτω-κάτω της γραφής, τη δουλειά τους κάνουνε και κοιτούν τα δικά τους συμφέροντα. Το πρόβλημα δεν είναι αυτοί αλλά εμείς τι κάνουμε.
- Άλλοι προβάλλουν ως κυρίαρχο το ζήτημα της ανόδου της όποιας Ακρο-Δεξιάς. Ίσως για να κρύψουν την γύμνια τους.
- Στην καλύτερη των περιπτώσεων άλλοι επισημαίνουν αποσπασματικά και κατ’ άτομο τις επιπτώσεις των πολιτικών σε επιμέρους τομείς, αναπαράγοντας συνεχώς την προσωπική τους αυθεντία πέρα όμως και προπαντός πάνω από την κοινωνία.
Οι λόγοι θα μπορούσαν να είναι:
- Ίσως λόγω της αδυναμίας τους να αντιληφθούν τις αληθινές δυνατότητες αυτού του λαού.
- Ίσως διότι δεν επιθυμούν να μπουν σε μια αληθινή συζήτηση ισότιμα με την ίδια την κοινωνία, μια και στην πραγματικότητα δεν της έχουν καμιά εμπιστοσύνη και εκτίμηση.
- Ίσως τελικά απλά λόγω της πρόσφατης κατραπακιάς που έπεσε πάνω μας από την πρώτη φορά Κυβερνώσα Αριστερά.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ στην Ελλάδα συνιστά το φυσικό αποτέλεσμα, του ότι η χώρα μας σταμάτησε να παράγει πλούτο και ζει έκτοτε με δανεικά.
Η εθνική κυριαρχία και η διέξοδος της χώρας από τη συνεχιζόμενη οικονομική, πολιτιστική και ταυτοτική φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, απαιτεί τη δημιουργία ενός σαφούς Στρατηγικού Σχεδίου για την Έξοδο της χώρας μας από την κρίση.
Φυσικά η επίτευξη αυτού του σχεδίου απαιτεί:
- Την αναγνώριση της ιδιαίτερης Ταυτότητας αυτής της χώρας.
- Την κατανόηση των πραγματικών αιτίων που μας οδήγησαν στη σημερινή μας φτωχοποίηση.
- Την εκ νέου ανάλυση και κατανόηση της σημερινής γεωπολιτικής θέσης της χώρας μας.
- Την ειλικρινή παρουσίαση των προβλημάτων στην κοινωνία χωρίς λειάνσεις, υπεκφυγές και ανέξοδες υποσχέσεις.
Σχετικά με τις οικονομικές- παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας
- Την αναγνώριση των παραγωγικών ιδιαιτεροτήτων-δυνατοτήτων αυτού του λαού.
- Ποιοι είναι αυτοί που θα δημιουργήσουν ανάπτυξη στη χώρα μας;
- Ποιες είναι οι ανάγκες τους σήμερα;
- Ποια είναι αυτά που μέχρι σήμερα τους εμποδίζουν να παράγουν;
- Τι τελικά μπορούμε να παράγουμε καλά σε ένα τέτοιο διεθνοποιημένο περιβάλλον;
- Πως μπορούμε να ενισχύουμε ενεργά και συνεχώς την επιτευχθείσα Εγχώρια Προστιθέμενη Αξία (ΕΠΑ);
Σχετικά με τις σημερινές διεθνείς οικονομικές και εμπορικές συνθήκες
Ποια θα μπορούσε να είναι η οικονομική και παραγωγική θέση της Ελλάδας σχετικά με:
- την συνεχιζόμενη από-βιομηχανοποίηση της Δύσης,
- τις μεγάλες αλλαγές που συμβαίνουν σήμερα σε συνθήκες από-παγκοσμιοποίησης,
- την επανα-τοπικοποίηση των διεθνών αλυσίδων εφοδιασμού,
- τις Αναδυόμενες Οικονομίες.
Όλα τα ανωτέρω θα επέτρεπαν τελικά στην δημιουργία των:
- Αναγκαίων θεσμικών μέτρων για την συγκρότηση ενός σαφούς εθνικού ενδογενούς στρατηγικού παραγωγικού οράματος.
- Αναγκαίων πολιτικών μέτρων ως προϋπόθεση για την επίτευξη μιας νέας Ενδογενούς Ανάπτυξης.
ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ διεξόδου από το σημερινό τέλμα δεν μπορεί να υλοποιηθεί αλλά ούτε καν να διαμορφωθεί, χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή του ίδιου του λαού. Όχι απλά για να λέει τη γνώμη του αλλά να συμμετέχει ο ίδιος στη διαμόρφωση των αποφάσεων που τον αφορά σαν ενεργό πλέον κοινωνικό και παραγωγικό υποκείμενο.
Ένα τέτοιο σχέδιο διεξόδου μπορεί να υλοποιηθεί μόνον όταν ο ίδιος ο λαός αυτής της χώρας ανακτήσει την αυτό-εκτίμησή του. Η δε αυτό-εκτίμηση αυτού μπορεί να ανακτηθεί στην πράξη μόνον όταν το σχέδιο διεξόδου γίνει πραγματικά προσωπικό του ζήτημα.
Τότε και μόνον τότε αυτός ο λαός μπορεί να σηκώσει κυριολεκτικά στην πλάτη του το τιτάνιο αυτό έργο.
Ένα τέτοιο σχέδιο για την χώρα μας δεν μπορεί να είναι άλλο από την Ενδογενή Ανάπτυξη.
* Ο Αλέξανδρος Οικονομίδης, μέλος της Επιτροπής Στήριξης του συνεδρίου, είναι Μαθηματικός – Μηχανουργός, συνιδρυτικό μέλος του Ινστιτούτου για την Ενδογενή Παραγωγική Ανασυγκρότηση – ΙΝΕΠΑ. Έχει συμμετάσχει σε πλήθος εκδηλώσεων με θέμα την Ενδογενή Παραγωγική Ανασυγκρότηση στην Ελλάδα, την Αμυντική Βιομηχανία καθώς και την ανάδειξη της σπουδαιότητας των μικρών παραγωγικών επιχειρήσεων για την οικονομική, και όχι μόνον, ανάπτυξη της Ελλάδας και του λαού της.
