Ένα φαινόμενο κατ’ επανάληψη…
Όπως τόνισε ένας σύντροφος στην πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτική Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, «συχνά και κατ’ επανάληψη δηλώνουμε ότι συζητάμε εκ των υστέρων». Η διαπίστωση αυτή και πολύ περισσότερο η συγκεκριμένη πρακτική τείνουν να γίνουν συνήθεια, παρ’ όλο που γίνεται λόγος για «την μεγάλη ιστορική σημασία του κόμματος».
Η κατάσταση είναι πολύ κρίσιμη και η ακύρωση του κόμματος, με την έννοια της λειτουργίας, της συζήτησης των πολιτικών ζητημάτων, της απόφασης σε κρίσιμα θέματα, έχει πολλαπλή σημασία.
Η διολίσθηση σε θέσεις και οι σημαντικές επιλογές που γίνονται σε κυβερνητικό επίπεδο, χωρίς καμιά κομματική διαδικασία και συζήτηση, τείνει να γίνει μόνιμη κατάσταση, συνήθεια, βολικός τρόπος προχωρήματος.
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι δημιουργούνται προβλήματα, κάτι που φάνηκε σε δύο περιπτώσεις: Στην Κεντρική Επιτροπή πριν από το Διαρκές Συνέδριο, όπου άρον-άρον αποφασίστηκε να είναι στα ψηφοδέλτια και όσοι μας βοήθησαν στην υπόθεση της μη εκλογής του Στ. Δήμα στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Τότε αποφασίσαμε να είναι μεν στα ψηφοδέλτια αλλά όχι σε θέσεις ευθύνης στη νέα κυβέρνηση. Και πρόσφατα, στην κοινή συνεδρίαση Κ.Ο. και Π.Γ., όπου αποφασίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες η επιλογή του Π. Παυλόπουλου.
Η πρόταση έγινε δημόσια, παρουσία των τηλεοπτικών συνεργείων, πράγμα που καθιστούσε προβληματική την όλη διαδικασία. Ποιος θα έθετε θέμα ανατροπής μιας πρότασης που κάνει ο πρόεδρος μιας νέας κυβέρνησης και μάλιστα 24 ώρες πριν από την εκλογή του Προέδρου; Λες και δεν υπήρχε δυνατότητα άλλων διαδικασιών.
Στη μεν πρώτη περίπτωση το κόμμα να έχει ξεκαθαρίσει το θέμα των συνεργασιών και συμμαχιών, στη δε δεύτερη, να μην σερνόταν ως φαβορί η υποψηφιότητα Αβραμόπουλου μέχρι την Τρίτη το μεσημέρι (δηλαδή, λίγο πριν τη συνεδρίαση) και να μη γίνεται πουθενά, σε κανένα όργανο καμιά συζήτηση, και να ακούγεται κατευθείαν στην Κ.Ο. το όνομα του Π. Παυλόπουλου καθώς και η επιχειρηματολογία για πρόεδρο από τον κεντροδεξιό χώρο. Δεν μπορούσε η πολιτική επιλογή (κεντροδεξιό πρόεδρο) να έχει συζητηθεί, πριν, σε κάποιο κομματικό όργανο; Αυτό το «συζητάμε εκ των υστέρων» μοιάζει με τεχνική απόσπασης μιας συγκατάθεσης από ένα σώμα που μπορεί να έχει άλλη γνώμη.
Έτσι, όμως, και από την στιγμή που αυτή η ελλειμματική διαδικασία γίνεται μέθοδος, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα λειτουργίας και δημοκρατίας. Λεπτομέρεια; Ίσως, αλλά «λεπτομέρεια» με τεράστια σημασία.
Γι’ αυτό ακριβώς μέσα στην Κ.Ο. υπήρξαν μεγάλες αντιδράσεις από πολλούς βουλευτές για τον τρόπο και τις διαδικασίες που ακολουθούνται.
Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση προκάλεσαν οι προειδοποιήσεις και οι απειλητικές συστάσεις («θα βρεθείς αυτόματα εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας») σε βουλευτίνα που δήλωσε ότι θα ψηφίσει «παρών».
Δεν γίνεται ένα κανονικό ξεκίνημα. Αρχίζουμε λίγο ανορθόδοξα και με προβλήματα. Ή μήπως πάμε με τον «κανονικό τρόπο»; Μάλλον αυτό γίνεται. Σαράντα χρόνια τώρα, οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες των κομμάτων αντιμετωπίζονταν σαν λόχος, στον οποίο λίγο πριν από τη μάχη δίνονται παραγγέλματα και μετά, χωρίς πολλή συζήτηση, επιβάλλεται η εφαρμογή τους με παράλληλη χρήση της απειλής με τις συνταγματικές προνομίες που δίνει το σύστημα στις ηγεσίες.
Αντιληπτό ότι υπάρχει και ο κυνισμός όταν κάνεις πολιτική, αλλά, όχι να ξεχνάς ότι σε κάτι ξεχωρίζεις από όσους κάνουν πολιτική και ασκούν εξουσία μέχρι σήμερα. Διαφέρεις ή πρέπει να διαφέρεις, ως αριστερός πολιτικός οργανισμός ακόμα και στον τρόπο που «κάνεις πολιτική».
«Μη μοιάσετε με τους άλλους», μας τόνιζαν προεκλογικά οι άνθρωποι που είχαν ζεσταθεί από το λόγο και το μήνυμά μας. Το θυμόμαστε αυτό; Γιατί αν το ξεχνάμε…
T.T.
