«Από τις 7 Ιουλίου που πήραμε τα τελευταία χρήματα από την εταιρία, ξαναπληρωθήκαμε πριν από λίγες μέρες το επίδομα επίσχεσης από τον ΟΑΕΔ. Καταλαβαίνετε ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση εξαθλίωσης και όσοι εργαζόμενοι έχουμε απομείνει κινούμαστε για να κηρύξουμε την εταιρία σε πτώχευση, ώστε να δούμε τι θα κάνουμε». Ο πρόεδρος του εργοστασιακού σωματείου της ΒΕΚ, Βαγγέλης Ιωαννίδης, εξιστορεί στον Δρόμο μια ιστορία απόλυτης αυθαιρεσίας και αντεργατικής τακτικής από τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης και του Ομίλου Λεμονιάς.
Πριν από τρία χρόνια στο συγκεκριμένο εργοστάσιο του Βόλου εργάζονταν 32 άτομα. Σήμερα έχουν απομείνει 12. Από το 2008 η εργοδοσία επιβάλλει συνεχώς διαθεσιμότητα για όλο το προσωπικό: τρεις μήνες το 2008, τρεις το 2009 και εφαρμόζοντας το νόμο Λοβέρδου, το 2010 επέβαλε εξάμηνη διαθεσιμότητα. Οι μνημονιακοί νόμοι διευκόλυναν τον εργοδότη να ξεκινήσει εφαρμογή της περίφημης εκ περιτροπής εργασίας: στην αρχή εφάρμοσε εργασία δύο ημερών και από τις 20 Αυγούστου τη μετέτρεψε σε εργασία μιας ημέρας την εβδομάδα. Όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, η συγκεκριμένη εργοδοσία απολαμβάνει μιας ιδιότυπης ασυλίας από τις αρμόδιες Αρχές. «Η Επιθεώρηση Εργασίας παραμένει παρατηρητής», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Ιωαννίδης.
Ιστορικό κινητοποιήσεων
Στον ίδιο εργοδότη ανήκουν μια σειρά επιχειρήσεις στο Βόλο. Το εργοστάσιο της ΒΕΚ, συνορεύει με τη ΜΕΚ και τη ΜΕΚ ΜΑΡ του ιδίου Ομίλου. Κι εκεί η ίδια ιστορία. Η ΜΕΚ βρίσκεται μάλιστα στα γρανάζια του άρθρου 99.
Πριν από ένα χρόνο, τον Αύγουστο 2011 οι εργαζόμενοι σε όλο τον Όμιλο ξεκίνησαν μεγάλες κινητοποιήσεις, διεκδικώντας την πληρωμή επιδομάτων και δεδουλευμένων. Τότε οι εργαζόμενοι στη ΒΕΚ κατόρθωσαν να πάρουν όλα τα χρεωστούμενα. Τον Νοέμβριο 2011 ξεκίνησε νέος γύρος κινητοποιήσεων από τις άλλες επιχειρήσεις, όπου οι εργαζόμενοι παρέμεναν απλήρωτοι. Οι εργαζόμενοι της ΒΕΚ συμμετείχαν για συμπαράσταση. Μέσα Νοεμβρίου ο εργοδότης σταμάτησε να πληρώνει σε όλα τα εργοστάσια. Τον Δεκέμβριο ξεκίνησε η πρώτη επίσχεση εργασίας. Ο εργοδότης προχωρούσε σε συνεχείς αντεργατικές ρυθμίσεις. Οι απολύσεις δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν τις κινητοποιήσεις, μάλιστα οι εργαζόμενοι κατόρθωσαν να κερδίσουν την επαναπρόσληψη των απολυμένων. Τον Μάιο η εργοδοσία υπέγραψε ότι θα καταβάλει τα χρεωστούμενα. Ιούνιο οι εργαζόμενοι μπήκαν για δουλειά αντιμετωπίζοντας τη μονομερή μετατροπή του πενθημέρου σε διήμερο. Στο μεταξύ το εργοστάσιο βρίσκεται με κομμένο ρεύμα από τον Μάρτιο, αφού οι λογαριασμοί είναι απλήρωτοι πολλούς μήνες, αποδεικνύοντας έτσι και τις πραγματικές προθέσεις του εργοδότη να μη λειτουργήσει το εργοστάσιο.
«Η πλειονότητα των εργαζομένων σε όλα τα εργοστάσια του Ομίλου βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας ή έχουν αποχωρήσει εξαντλημένοι από την εξαθλίωση», σημειώνει ο πρόεδρος του σωματείου της ΒΕΚ. Η δραστηριότητα έχει ουσιαστικά παγώσει από τον Νοέμβριο 2011 και περίπου 100 εργαζόμενοι προσπαθούν με διάφορους τρόπους να διεκδικήσουν τα χρήματά τους.
Και επίθεση στο σωματείο
Σαν να μην φθάνουν όλα αυτά, ο ιδιοκτήτης προσπαθεί να πλήξει και το σωματείο. Με μια τυπική μετακίνηση τριών εργαζομένων σε άλλη επιχείρηση, εμφανίζει την ΒΕΚ Α.Ε. να έχει πλέον 9 εργαζόμενους, αριθμός μη ικανός για τη λειτουργία σωματείου. Έτσι προσπαθεί να απαλλαγεί από τη μοναδική συλλογική μορφή δράσης στο εργοστάσιο, αλλά και σε ολόκληρο τον Όμιλο, μιας και είναι το μοναδικό επιχειρησιακό σωματείο.
Σημειώνουμε ότι για το θέμα έχει κατατεθεί ερώτηση στη Βουλή από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Β. Μεϊκόπουλο και Δ. Στρατούλη.
