Για να ωραιοποιήσουν, τάχα, τις απολύσεις και στο δημόσιο τομέα βρήκαν την λέξη «εφεδρεία». Δεν σκέφτηκαν ότι πάλι χρησιμοποιούν έναν όρο δανεισμένο από στρατιωτικό λεξιλόγιο, από τη γλώσσα του πολέμου.
Να τους θυμίσουμε πως 150 χρόνια πριν, ο Μαρξ αναφερόμενος στο εργατικό δυναμικό που πετιέται από τους χώρους παραγωγής μιλούσε ακριβώς για τον «εφεδρικό βιομηχανικό στρατό».
Με την «εφεδρεία» και υπό τις διαταγές της τρόικας, δίνεται το σύνθημα για ένα νέο κανιβαλικό χορό και μια νέα ανθρωποφαγία μέσα στο Δημόσιο. Στην ουσία θέλουν να τελειώνουν με οτιδήποτε θυμίζει την εργασιακή σχέση που είχε κατακτηθεί με αγώνες, εκτινάσσοντας παράλληλα την ανεργία -τον εφεδρικό στρατό εργασίας- στα ύψη (για 26% μέσα στο 2012 μίλησε την Τρίτη το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ).
Ποιοι και πώς θα επιλεγούν να περάσουν στην «εφεδρεία»; Με ποια κριτήρια; Αν για τους τοκογλύφους είναι αδιάφορο, για τους διαχειριστές είναι πονοκέφαλος αλλά και χειριστικός μηχανισμός. Με την εφεδρεία υπολόγισαν να στήσουν μια νέα μορφή πελατειακής σχέσης, να επιβάλλουν το φόβο, να σπρώξουν σε παρακάλια και εξευτελισμούς τους εργαζόμενους. Ο γενικός στόχος είναι να απλωθεί η ανασφάλεια και η φτώχεια μέσα στο δημόσιο τομέα, να μην ξεμείνει πουθενά κάποιος θύλακας «ασφάλειας», συνδικαλισμού και δικαιωμάτων.
Θέλουν μια εξαθλιωμένη εργατική τάξη παντού και σε όλα τα επίπεδα (ασφάλιση, μισθός, συνθήκες, δικαιώματα). Ταυτόχρονα, βέβαια, θα επιδιωχτεί να αλλάξει και ο κομματικός χάρτης, αφού έχουμε σύγκρουση του ΠΑΣΟΚ με μια ισχυρή μερίδα του και ξεκαθάρισμα με κάθε λογής «ενοχλητικά στοιχεία» ή απλά κομματικούς αντιπάλους.
Όλα αυτά, όμως, σχεδιάζονται από μια κυβέρνηση ανδρείκελων, απομονωμένων από την κοινωνία. Αυτό σημαίνει ότι τα σχέδιά τους συγκρούονται διαρκώς με την πραγματικότητα και μπερδεύονται όλο και πιο πολύ, γιατί συναντάνε παντού αντιθέσεις. Δεκάδες διοικήσεις δεν έδωσαν καν λίστες. Άλλοι απέστειλαν, αντί για λίστες εφέδρων, τα τεράστια κενά που έχουν. Αλλού τα στοιχεία που δόθηκαν δεν ικανοποίησαν τους κυβερνητικούς Προκρούστες. Ενώ η εφαρμογή της εφεδρείας θα οδηγήσει σε βιομηχανία ενστάσεων και δικαστικών αποφάσεων που θα δυναμιτίσει τα πράγματα.
Έτσι, η τρόικα πιέζει να τελειώνουν με τα «ημίμετρα» και να περάσουμε σε «καθαρές λύσεις»: Απολύσεις δεκάδων χιλιάδων, εδώ και τώρα.
Μπορεί κανείς να περιμένει κάτι από τις διαπραγματεύσεις τους; Όποτε οι κυβερνητικοί πήγαν να κάνουν κάποιο λεονταρισμό απέναντι στην τρόικα, επέστρεψαν με τα αφτιά κατεβασμένα. Δεν υπάρχει διαπραγμάτευση, όταν η μια μεριά έχει κάτσει στο τραπέζι, δηλώνοντας από την πρώτη στιγμή ότι «ο ισχυρός βάζει τις κόκκινες γραμμές».
Μόνη λύση είναι να στείλουν οι εργαζόμενοι στον αγύριστο την τρόικα, μαζί με την κυβέρνηση. Ήδη υπάρχουν πολύμορφες κινητοποιήσεις στους οργανισμούς. Το βασικό είναι να μην περάσει η αντιπαράθεση μέσα στους εργαζόμενους, αλλά να ενισχυθεί το πνεύμα αλληλεγγύης, ενότητας, συσπείρωσης και υπεράσπισης όλων των θέσεων εργασίας. Ή όλοι ή κανείς: Αυτός είναι ο μόνος ρεαλισμός.
Είναι απαραίτητος ο ευρύτερος συντονισμός και η συνάντηση όλων των αγώνων. Είναι απαραίτητο ένα συντονιστικό, ένα κέντρο αγώνων και πρωτοβουλιών όπου να εκπροσωπούνται όλες οι αγωνιστικές καταστάσεις (σωματεία, επιτροπές, ομοσπονδίες, ενώσεις, μέτωπα, παρεμβάσεις, συνελεύσεις, πλατείες, τοπικά σχήματα και κινήσεις κ.λπ.).
Μπορούμε να τους βάλουμε σε εφεδρεία; Αυτή είναι η απαρχή μιας θετικής εναλλακτικής λύσης!
Με την «εφεδρεία» και υπό τις διαταγές της τρόικας, δίνεται το σύνθημα για ένα νέο κανιβαλικό χορό και μια νέα ανθρωποφαγία μέσα στο Δημόσιο. Στην ουσία θέλουν να τελειώνουν με οτιδήποτε θυμίζει την εργασιακή σχέση που είχε κατακτηθεί με αγώνες, εκτινάσσοντας παράλληλα την ανεργία -τον εφεδρικό στρατό εργασίας- στα ύψη (για 26% μέσα στο 2012 μίλησε την Τρίτη το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ).
Ποιοι και πώς θα επιλεγούν να περάσουν στην «εφεδρεία»; Με ποια κριτήρια; Αν για τους τοκογλύφους είναι αδιάφορο, για τους διαχειριστές είναι πονοκέφαλος αλλά και χειριστικός μηχανισμός. Με την εφεδρεία υπολόγισαν να στήσουν μια νέα μορφή πελατειακής σχέσης, να επιβάλλουν το φόβο, να σπρώξουν σε παρακάλια και εξευτελισμούς τους εργαζόμενους. Ο γενικός στόχος είναι να απλωθεί η ανασφάλεια και η φτώχεια μέσα στο δημόσιο τομέα, να μην ξεμείνει πουθενά κάποιος θύλακας «ασφάλειας», συνδικαλισμού και δικαιωμάτων.
Θέλουν μια εξαθλιωμένη εργατική τάξη παντού και σε όλα τα επίπεδα (ασφάλιση, μισθός, συνθήκες, δικαιώματα). Ταυτόχρονα, βέβαια, θα επιδιωχτεί να αλλάξει και ο κομματικός χάρτης, αφού έχουμε σύγκρουση του ΠΑΣΟΚ με μια ισχυρή μερίδα του και ξεκαθάρισμα με κάθε λογής «ενοχλητικά στοιχεία» ή απλά κομματικούς αντιπάλους.
Όλα αυτά, όμως, σχεδιάζονται από μια κυβέρνηση ανδρείκελων, απομονωμένων από την κοινωνία. Αυτό σημαίνει ότι τα σχέδιά τους συγκρούονται διαρκώς με την πραγματικότητα και μπερδεύονται όλο και πιο πολύ, γιατί συναντάνε παντού αντιθέσεις. Δεκάδες διοικήσεις δεν έδωσαν καν λίστες. Άλλοι απέστειλαν, αντί για λίστες εφέδρων, τα τεράστια κενά που έχουν. Αλλού τα στοιχεία που δόθηκαν δεν ικανοποίησαν τους κυβερνητικούς Προκρούστες. Ενώ η εφαρμογή της εφεδρείας θα οδηγήσει σε βιομηχανία ενστάσεων και δικαστικών αποφάσεων που θα δυναμιτίσει τα πράγματα.
Έτσι, η τρόικα πιέζει να τελειώνουν με τα «ημίμετρα» και να περάσουμε σε «καθαρές λύσεις»: Απολύσεις δεκάδων χιλιάδων, εδώ και τώρα.
Μπορεί κανείς να περιμένει κάτι από τις διαπραγματεύσεις τους; Όποτε οι κυβερνητικοί πήγαν να κάνουν κάποιο λεονταρισμό απέναντι στην τρόικα, επέστρεψαν με τα αφτιά κατεβασμένα. Δεν υπάρχει διαπραγμάτευση, όταν η μια μεριά έχει κάτσει στο τραπέζι, δηλώνοντας από την πρώτη στιγμή ότι «ο ισχυρός βάζει τις κόκκινες γραμμές».
Μόνη λύση είναι να στείλουν οι εργαζόμενοι στον αγύριστο την τρόικα, μαζί με την κυβέρνηση. Ήδη υπάρχουν πολύμορφες κινητοποιήσεις στους οργανισμούς. Το βασικό είναι να μην περάσει η αντιπαράθεση μέσα στους εργαζόμενους, αλλά να ενισχυθεί το πνεύμα αλληλεγγύης, ενότητας, συσπείρωσης και υπεράσπισης όλων των θέσεων εργασίας. Ή όλοι ή κανείς: Αυτός είναι ο μόνος ρεαλισμός.
Είναι απαραίτητος ο ευρύτερος συντονισμός και η συνάντηση όλων των αγώνων. Είναι απαραίτητο ένα συντονιστικό, ένα κέντρο αγώνων και πρωτοβουλιών όπου να εκπροσωπούνται όλες οι αγωνιστικές καταστάσεις (σωματεία, επιτροπές, ομοσπονδίες, ενώσεις, μέτωπα, παρεμβάσεις, συνελεύσεις, πλατείες, τοπικά σχήματα και κινήσεις κ.λπ.).
Μπορούμε να τους βάλουμε σε εφεδρεία; Αυτή είναι η απαρχή μιας θετικής εναλλακτικής λύσης!
Σχόλια
