Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί στις 17 Ιουλίου
Γράφαμε στο editorial του Δρόμου της Αριστεράς αμέσως μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου:
«Και τώρα; Θα υπάρξει ρήξη με τη διαδικασία μετατροπής της χώρας σε αποικία χρέους, για το άνοιγμα ενός δρόμου ελευθερίας και χειραφέτησης; Ή θα παραμείνει το καθεστώς ομηρίας που με εκβιασμούς και πιέσεις εξυφαίνουν οι ευρωκράτες και οι ελίτ των “αγορών”; Θα υπάρξει μια πραγματική δημοκρατική μεταπολίτευση του λαού ή θα οδηγηθούμε, μέσα από συμβιβασμούς, στην παλινόρθωση του λαβωμένου πολιτικού συστήματος; Αυτά τα διλήμματα, ορίζουν και το ρόλο του Δρόμου στις νέες συνθήκες».
Και συνεχίζαμε:
«Οι προσδοκίες δεν μπορούν να ψαλιδιστούν, δεν χωρούν σε έναν “έντιμο συμβιβασμό” ούτε με τη χρεοκρατία, ούτε με το εγχώριο διαπλεκόμενο σύστημα. Δεν μπορούν να δικαιωθούν μόνο μέσω της κυβερνητικής πολιτικής και διαπραγμάτευσης. Αναζητείται νέος, ουσιαστικός και ενεργητικός ρόλος για το λαό στις νέες συνθήκες. Αυτόν θα προσπαθήσει να υπηρετήσει ο Δρόμος της Αριστεράς, υποστηρίζοντας οτιδήποτε τον υποβοηθά αλλά και απορρίπτοντας, ανοιχτά, κάθε τι που τον υπονομεύει».
Αυτά που τον υπονόμευαν, λοιπόν, σιγά-σιγά κυριάρχησαν. Η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου ήρθε να ενισχύσει τους φόβους. Η κυβέρνηση, ακολουθώντας τη γραμμή του «έντιμου συμβιβασμού», ξόδευε τη λαϊκή διαθεσιμότητα και τα αποθεματικά της χώρας σε έναν πασιφανώς μάταιο αγώνα να πείσει τους δανειστές να φερθούν σαν κληρονόμοι του διαφωτισμού και όχι σαν ιμπεριαλιστικά γεράκια. Ο Δρόμος ενέτεινε την κριτική του και ταυτόχρονα προσπάθησε να αναδείξει τις ιδέες εκείνες που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν την εναλλακτική οδό: τη δυνατότητα της χώρας να υπάρξει και να πορευθεί αλλιώς, πέρα από το πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο της αποικίας χρέους. Τα πρόσφατα γεγονότα αποδείχθηκαν, δυστυχώς, η μοιραία κατάληξη αυτής της πορείας.
Ο Δρόμος της Αριστεράς οφείλει και σήμερα μια σαφή τοποθέτηση. Απέναντι όχι μόνο στο καταστροφικό τρίτο Μνημόνιο που έφερε η κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα, αλλά και στη σκληρή χρεοκοπία που αυτό συνεπάγεται. Εκφράσεις πολιτικού καθωσπρεπισμού, όπως «λιτότητα» ή «υφεσιακά μέτρα», που κυκλοφορούν στο Κοινοβούλιο και στα τηλεοπτικά πάνελ, δεν αντανακλούν στο παραμικρό τη συμφορά που απειλεί τον λαό και τη χώρα σαν συνέπεια της συμφωνίας.
Στην κοινωνία επανέρχεται η θλίψη. Κλέβουν το χαμόγελο της Κυριακής του δημοψηφίσματος από τον λαό και το κολλάνε ξανά στο πρόσωπο του Πρετεντέρη, του Θεοδωράκη, του Μεϊμαράκη… Ξέρουμε όμως ότι ο λαϊκός ριζοσπαστισμός θα βρει αργά ή γρήγορα νέες διεξόδους. Ότι το πολιτικό σύστημα δεν θα σταθεροποιηθεί ό,τι και να κάνει.
Ο Δρόμος θα είναι εδώ· για να συμβάλει στην αντίσταση στα μνημόνια, για την επιβίωση του λαού και την ανόρθωση της χώρας. Αυτός ήταν και παραμένει ο ρόλος του, πέρα από κόμματα και κυβερνήσεις.
