Editorial
Ο Δρόμος της Αριστεράς κυκλοφόρησε το 2010, δυο μήνες πριν ο Γ. Παπανδρέου εξαγγείλει την είσοδο στο καθεστώς των μνημονίων, από το Καστελόριζο. Ακολούθησαν πέντε πέτρινα χρόνια για τη χώρα. Αλλά και χρόνια μεγάλων αλλαγών στον τρόπο ζωής και σκέψης των ανθρώπων, στο κομματικό και πολιτικό σύστημα. Κανείς δεν μπορούσε πριν από το 2010 να φανταστεί το κοινωνικό αλλά και το πολιτικό τοπίο που υπάρχει σήμερα.
Έτσι, ενώ ο Δρόμος σχεδιάστηκε σε άλλες συνθήκες και με σκοπό να αποτελέσει κυρίως μια φωνή ενότητας στο χώρο της Αριστεράς, γρήγορα βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον και αντίστοιχα καθήκοντα.
Το πιο δύσκολο από αυτά δεν ήταν να καταδικάσει κανείς τα μνημόνια. Αυτό οι περισσότεροι από τους αριστερούς και τις αριστερές πολιτικές δυνάμεις, το έπραξαν. Το πιο δύσκολο ήταν να απαλλαγεί από στερεότυπα και «αλήθειες» της προηγούμενης περιόδου. Να κατανοήσει το νέο καθεστώς που οικοδομούνταν. Να συνδεθεί με τις ριζοσπαστικές διεργασίες μέσα στην ελληνική κοινωνία, χωρίς παραμορφωτικούς φακούς. Αλλά και να αναζητήσει τις βάσεις για μια Αριστερά αντίστοιχη όχι μόνο με τις νέες συνθήκες, αλλά και με τις απελευθερωτικές ιδέες και πρακτικές που γεννά ο 21ος αιώνας.
Ο Δρόμος της Αριστεράς καταγράφηκε ως μια εφημερίδα που αναζήτησε έναν… δρόμο σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες, ασκώντας κριτική σε αντιλήψεις που κρατούσαν τη σκέψη και τις διαθέσεις καθηλωμένες στα προηγούμενα «γνωστά» δεδομένα. Επίσης, καταγράφηκε και ως μια ανοιχτή προσπάθεια ολόπλευρης στήριξης του λαϊκού παράγοντα και της «εισβολής» του στις πολιτικές εξελίξεις, προβάλλοντας την άποψη ότι η δική του παρέμβαση και χειραφέτηση θα είναι η καθοριστική.
Δεν ήταν λίγες οι «στιγμές» αυτής της εισβολής. Τόσο οι πολύμορφες κινητοποιήσεις του λαού, ειδικά το δίχρονο 2010-2012, όσο και η παρέμβασή του στις εκλογικές αναμετρήσεις, χρωμάτισαν τις εξελίξεις. Στις πρόσφατες εκλογές, η λαϊκή ψήφος οδήγησε στην κατάρρευση της μνημονιακής κυβέρνησης και ανέδειξε σχεδόν αυτοδύναμο και σε πρωταγωνιστικό ρόλο τον ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγοντας ένα νέο κύκλο στις πολιτικές εξελίξεις.
Και τώρα; Θα υπάρξει ρήξη με τη διαδικασία μετατροπής της χώρας σε αποικία χρέους, για το άνοιγμα ενός δρόμου ελευθερίας και χειραφέτησης; Ή θα παραμείνει το καθεστώς ομηρίας που με εκβιασμούς και πιέσεις εξυφαίνουν οι ευρωκράτες και οι ελίτ των «αγορών»; Θα υπάρξει μια πραγματική δημοκρατική μεταπολίτευση του λαού ή θα οδηγηθούμε, μέσα από συμβιβασμούς, στην παλινόρθωση του λαβωμένου πολιτικού συστήματος;
Αυτά τα διλήμματα, ορίζουν και το ρόλο του Δρόμου στις νέες συνθήκες. Θα συνεχίσουμε στο δρόμο της υποστήριξης των προταγμάτων του ελληνικού λαού για πραγματική δημοκρατία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Οι προσδοκίες δεν μπορούν να ψαλιδιστούν, δεν χωρούν σε έναν «έντιμο συμβιβασμό» ούτε με τη χρεοκρατία, ούτε με το εγχώριο διαπλεκόμενο σύστημα. Δεν μπορούν να δικαιωθούν μόνο μέσω της κυβερνητικής πολιτικής και διαπραγμάτευσης. Αναζητείται νέος, ουσιαστικός και ενεργητικός ρόλος για το λαό στις νέες συνθήκες. Αυτόν θα προσπαθήσει να υπηρετήσει ο Δρόμος της Αριστεράς, υποστηρίζοντας οτιδήποτε τον υποβοηθά αλλά και απορρίπτοντας, ανοιχτά, κάθε τι που τον υπονομεύει.
φωτο: Μάριος Λώλος
