Δημήτρης Γληνός (1882-1943): Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας. Ανθολόγος ο Λουκάς Αξελός
Μέσα στη σκληρότατη και απάνθρωπη σκλαβιά, την πείνα, την αρρώστια και την εξαθλίωση, όπου έρριξαν τον ελληνικό λαό οι βάρβαροι καταχτητές του, υπάρχει κ’ ένας ακόμα εχθρός, ίσως ο πιο επικίνδυνος απ’ όλους. Ο εχθρός αυτός είναι κείνος, που καλλιεργεί τη μοιρολατρεία και την ψυχική νάρκωση, όπου έχουνε συμφέρο να μας ρίξουν οι καταχτητές μας και οι κάθε λογής σύμμαχοί τους, φανεροί και κρυφοί. Η μια μορφή της μοιρολατρείας είνε κείνη, που ψιθυρίζει στον καθένα μας πως είμαστε πολύ μικροί και αδύνατοι για ν’ αντισταθούμε στην κολοσσιαία υπεροχή της δύναμης, που έχουν απέναντί μας οι εχθροί οπλισμένοι με φοβερά όπλα, οργανωμένοι, σκληροί και ανελέητοι. Ό,τι έγινε λοιπόν, έγινε. Νικηθήκαμε, χάσαμε τα πάντα. Ας υποταχθούμε στη μοίρα μας και ας κοιτάζει ο καθένας να βολέψει τον εαυτούλη του, καταφέρνοντάς τα όπως μπορεί, πιάνοντας σχέσεις, λυγίζοντας τη ράχη του μπροστά στον καταχτητή, προσφέροντάς του υπηρεσίες διάφορες, δίνοντας ακόμα και τη γυναίκα ή την κόρη του ή την αδελφή του στα λάγνα χάδια της ακολασίας, ή κλείνοντας τα μάτια του απέναντι στην αγοραπωλησία της σάρκας. Άλλοι προχωρούν ακόμα πιο πέρα. Έρχονται σε θετική συναλλαγή με τον εχθρό, υποβοηθούνε να ρουφάει το αίμα των αδελφών τους, ρουφώντας και οι ίδιοι, κάνοντας μεσιτείες, μαύρη αγορά και χορταίνοντας από τις σάρκες των πεινασμένων παιδιών, που πεθαίνουν μέσα στους δρόμους, συσσωρεύοντας άνομα κέρδη από τη δυστυχία των συμπατριωτών τους. Το παράδειγμα σ’ αυτή την αισχρότατη προδοσία το δίνουν οι προδότες κυβερνήτες και οι ληστοσυμμορίες, που τους περιτριγυρίζουν, οι μεγαλόσχημοι μαυραγορίτες και σπεκουλάντηδες, που ευωχούνται πάνω στο πτώμα της Ελλάδας.
[…] Η έννοια της λευτεριάς είναι μία και ενιαία. Και μόνο ένας λαός, που αγωνίζεται για να βγάλει από πάνω του τον ξένο καταχτητή, μόνο αυτός μπορεί να καταχτήσει και την εσωτερική του λευτεριά. Αλλιώς πρόκειται ν’ αλλάξει μόνο αφέντη.
[…] Σήμερα, που συνειδητοποιούνται όλα τα στρώματα του λαού, έθνος και λαός τείνει και πρέπει να συμπέσουν. Δε μπορεί να είνε εθνικό ό,τι δεν είνε παλλαϊκό. Και εθνικό απελευθερωτικό μέτωπο σημαίνει παλλαϊκό απελευθερωτικό μέτωπο. Και εθνικός αγώνας για τη λευτεριά σημαίνει παλλαϊκός αγώνας για τη λευτεριά και για σήμερα και για αύριο και για πάντα.
Απάνω σ’ αυτή τη βάση διαφωτίζονται τώρα και τα μέσα του αγώνα, ο τρόπος που πρέπει ν’ αγωνιστεί ο λαός για τη λευτεριά του. Και το μέσο αυτό είνε η μαζική πάλη. Τώρα κατανοούμε πως ένας λαός δε μπορεί ν’ αγωνιστεί για τη λευτεριά του, αναθέτοντας το έργο αυτό σε λίγα άτομα ή σε μερικές ομάδες ή σε μερικά μπουλούκια ή σε λίγους τρομοκράτες ή σε λίγους επαγγελματίες των αγώνων.
[…] Απαραίτητη λοιπόν και πρώτη προϋπόθεση της μαζικής πάλης είναι η οργάνωση ολόκληρου του λαού μέσα στα οργανωτικά πλαίσια, που δίνει η ίδια η ζωή του λαού. Το σύνθημά μας λοιπόν το γενικότερο πρέπει να είνε τώρα: «κανένας Έλληνας ανοργάνωτος».
[…] Η παλλαϊκή λοιπόν οργάνωση είνε η πρώτη και απαραίτητη προϋπόθεση για τον παλλαϊκό μαζικό αγώνα.
Και μόνο σε μια τέτοια παλλαϊκή οργάνωση μπορεί να πετύχει ο γενικός φρονηματισμός του λαού, το χτύπημα της μοιρολατρείας, της αδιαφορίας, του ατομικισμού, της προδοσίας κάθε μορφής. Γιατί όλοι θα πρέπει να καταλάβουμε, πως η προδοσία αρχίζει από την αδιαφορία.
[…] Η έννοια της λευτεριάς είναι μία και ενιαία. Και μόνο ένας λαός, που αγωνίζεται για να βγάλει από πάνω του τον ξένο καταχτητή, μόνο αυτός μπορεί να καταχτήσει και την εσωτερική του λευτεριά. Αλλιώς πρόκειται ν’ αλλάξει μόνο αφέντη.
[…] Σήμερα, που συνειδητοποιούνται όλα τα στρώματα του λαού, έθνος και λαός τείνει και πρέπει να συμπέσουν. Δε μπορεί να είνε εθνικό ό,τι δεν είνε παλλαϊκό. Και εθνικό απελευθερωτικό μέτωπο σημαίνει παλλαϊκό απελευθερωτικό μέτωπο. Και εθνικός αγώνας για τη λευτεριά σημαίνει παλλαϊκός αγώνας για τη λευτεριά και για σήμερα και για αύριο και για πάντα.
Απάνω σ’ αυτή τη βάση διαφωτίζονται τώρα και τα μέσα του αγώνα, ο τρόπος που πρέπει ν’ αγωνιστεί ο λαός για τη λευτεριά του. Και το μέσο αυτό είνε η μαζική πάλη. Τώρα κατανοούμε πως ένας λαός δε μπορεί ν’ αγωνιστεί για τη λευτεριά του, αναθέτοντας το έργο αυτό σε λίγα άτομα ή σε μερικές ομάδες ή σε μερικά μπουλούκια ή σε λίγους τρομοκράτες ή σε λίγους επαγγελματίες των αγώνων.
[…] Απαραίτητη λοιπόν και πρώτη προϋπόθεση της μαζικής πάλης είναι η οργάνωση ολόκληρου του λαού μέσα στα οργανωτικά πλαίσια, που δίνει η ίδια η ζωή του λαού. Το σύνθημά μας λοιπόν το γενικότερο πρέπει να είνε τώρα: «κανένας Έλληνας ανοργάνωτος».
[…] Η παλλαϊκή λοιπόν οργάνωση είνε η πρώτη και απαραίτητη προϋπόθεση για τον παλλαϊκό μαζικό αγώνα.
Και μόνο σε μια τέτοια παλλαϊκή οργάνωση μπορεί να πετύχει ο γενικός φρονηματισμός του λαού, το χτύπημα της μοιρολατρείας, της αδιαφορίας, του ατομικισμού, της προδοσίας κάθε μορφής. Γιατί όλοι θα πρέπει να καταλάβουμε, πως η προδοσία αρχίζει από την αδιαφορία.
Δημήτρης Γληνός, «Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας» στο Εκλεκτές Σελίδες, τόμ. Δ΄, επιμ. Λουκάς Αξελός, εκδ. «Στοχαστής», Αθήνα 1975.
Σχόλια
