Δήλωση αλληλεγγύης κομμάτων για την κρίση στην Ευρώπη

Η Παγκόσμια οικονομική κρίση συνεχίζεται. Τεράστια χρηματικά ποσά έχουν χαριστεί στο χρηματοπιστωτικό σύστημα· 14 τρισ. δολάρια σε πακέτα διάσωσης στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την ευρωζώνη· 1,4 τρισ. δολάρια σε νέα τραπεζικά δάνεια στην Κίνα πέρυσι σε μια προσπάθεια να επανασταθεροποιηθεί η παγκόσμια οικονομία. Ωστόσο, παραμένει ανοιχτό το ερώτημα κατά πόσο αυτές οι προσπάθειες θα είναι επαρκείς, ώστε να δημιουργήσουν μια βιώσιμη ανάκαμψη. Οι ρυθμοί ανάπτυξης παραμένουν αργοί στις αναπτυγμένες οικονομίες, ενώ η ανεργία εξακολουθεί να αυξάνεται. Υπάρχουν φόβοι ότι μια νέα χρηματοπιστωτική φούσκα με επίκεντρο αυτή τη φορά την Κίνα βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο παρατεταμένος χαρακτήρας της κρίσης, της πιο έντονης από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης της δεκαετίας του 1930, αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι οι ρίζες της βρίσκονται στην ίδια τη φύση του καπιταλισμού ως σύστημα.

Έπειτα από ένα σκληρό κύμα απώλειας θέσεων εργασίας, η κρίση στην Ευρώπη τώρα εστιάζεται στο δημόσιο τομέα και στο σύστημα κοινωνικών παροχών. Οι χρηματοπιστωτικές αγορές, που διασώθηκαν χάρη στα πακέτα στήριξης, εμφανίζονται τώρα να εξεγείρονται κατά της αύξησης του δημόσιου χρέους, που προκάλεσαν τα ίδια τα πακέτα διάσωσης. Απαιτούν τεράστιες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες. Αυτό ισοδυναμεί με μια ταξική απόπειρα να μετατοπιστούν τα βάρη της κρίσης από αυτούς που την προκάλεσαν κύρια, τις τράπεζες στους εργαζόμενους, όχι μόνο όσους απασχολούνται στο δημόσιο τομέα αλλά και σε όσους χρησιμοποιούν τις δημόσιες υπηρεσίες. Οι απαιτήσεις για λιτότητα και μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα αποτελούν την πιο σαφή ένδειξη ότι ο νεοφιλελευθερισμός, αν και ιδεολογικά χρεοκοπημένος από την κρίση, εξακολουθεί να κυριαρχεί στη διαμόρφωση κυβερνητικής πολιτικής.

Η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο επίκεντρο της αναταραχής. Είναι μια από πολλές Ευρωπαϊκές οικονομίες που βρίσκονται ιδιαίτερα ευάλωτες, εν μέρει εξαιτίας της διόγκωσης του χρέους την περίοδο που προηγήθηκε και εν μέρει εξαιτίας των δυσκολιών του ανταγωνισμού απέναντι στη Γερμανία, αυτό το γίγαντα της ευρωζώνης. Κάτω από τις πιέσεις των χρηματαγορών, της Επιτροπής της Ε.Ε. και της γερμανικής κυβέρνησης, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου εγκατέλειψε τις εκλογικές υποσχέσεις της και ανακοίνωσε περικοπές που ισοδυναμούν με 4% του εθνικού εισοδήματος.

Ευτυχώς, η Ελλάδα έχει μια σπουδαία ιστορία κοινωνικής αντίστασης ήδη από τη δεκαετία του 1970. Συνεχίζοντας μετά την εξέγερση της νεολαίας το Δεκέμβρη του 2008, το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα έχει απαντήσει στα κυβερνητικά προγράμματα περικοπών με ένα κύμα απεργιών και διαδηλώσεων. Καλωσορίζουμε επίσης το παράδειγμα του Ισλανδικού δημοψηφίσματος, στο οποίο ο λαός απέρριψε την αναχρηματοδότηση του χρέους που ήθελαν να επιβάλουν οι τράπεζες.

Οι εργάτες της Ελλάδας χρειάζονται τη συμπαράσταση των σοσιαλιστών, των συνδικαλιστών και των αντικαπιταλιστών παντού. Η Ελλάδα είναι απλά η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα, που μπαίνει στο στόχαστρο των χρηματαγορών, αλλά έχουν πολλές ακόμα στο στόχαστρό τους, πρώτα απ’ όλα την Ισπανία και την Πορτογαλία.

Χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα από μέτρα που είναι σε θέση να βγάλουν την οικονομία από την κρίση, δίνοντας προτεραιότητα τις ανάγκες των ανθρώπων αντί για τα κέρδη και επιβάλλοντας δημοκρατικό έλεγχο πάνω στις αγορές. Πρέπει να πάρουμε θέση υπέρ μιας αντικαπιταλιστικής απάντησης: οι ζωές μας, η υγεία μας, οι δουλειές μας πάνω από τα κέρδη.

Αποφασίζουμε να προχωρήσουμε στην οργάνωση Ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων αλληλεγγύης κατά των περικοπών και των καπιταλιστικών επιθέσεων. Η νίκη των εργατών στην Ελλάδα θα ενισχύσει την αντίσταση στις περικοπές και στις άλλες χώρες.