Αγώνας για την υπεράσπιση των Παλαιστινίων πολιτικών κρατουμένων
του Λέιθ Αμπού Ζεγιάντ*
Πολλές είναι οι επέτειοι που συμπληρώνονται το 2017:
– 100 χρόνια από τη Διακήρυξη Μπάλφουρ, με την οποία οι Βρετανοί δήλωσαν ότι «θα έβλεπαν με συμπάθεια» την ίδρυση εβραϊκού κράτους στα εδάφη της Παλαιστίνης, κι αυτό ενώ εξελισσόταν νικηφόρα η εξέγερση των Αράβων κατά των Οθωμανών κατακτητών. Οι Βρετανοί τελικά αντικατέστησαν τους Οθωμανούς, μετατρέποντας την Παλαιστίνη σε αποικία τους και δημιουργώντας τους όρους για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.
– 70 χρόνια από τη Νάκμπα, την Παλαιστινιακή Καταστροφή, που σήμανε τη βίαιη εκδίωξη των Παλαιστίνιων από τα πατρογονικά τους και την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από τους απανταχού εβραίους.
– 50 χρόνια από την ισραηλινή εισβολή και κατοχή στα εναπομείναντα παλαιστινιακά εδάφη (τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα).
Έκτοτε, πάνω από 800.000 Παλαιστίνιοι (δηλαδή το 20% του συνολικού παλαιστινιακού πληθυσμού, και το 40% των ανδρών) έχουν βιώσει την «εμπειρία» της φυλάκισης στα κελιά της ισραηλινής κατοχής. Μεταξύ αυτών, περίπου 10.000 γυναίκες από το 1967 μέχρι σήμερα, καθώς και 8.000 παιδιά μόνο στο διάστημα 2000-2016. Τα τελευταία στοιχεία, του Φεβρουαρίου του 2017, κάνουν λόγο για 6.800 κρατούμενους σε δεκαεπτά φυλακές, τέσσερα ανακριτικά κέντρα και τέσσερα «κέντρα κράτησης». Σε αντίθεση με τη διεθνή νομοθεσία, όλες οι φυλακές εκτός από μία βρίσκονται εντός του κράτους του Ισραήλ, το οποίο σημαίνει ότι οι φυλακισμένοι δεν μπορούν να δεχτούν επισκέψεις από τους οικείους τους. Από το συνολικό αριθμό των φυλακισμένων, 300 είναι παιδιά. Επιπλέον, 650 Παλαιστίνιοι βρίσκονται υπό το καθεστώς της «διοικητικής κράτησης», είναι δηλαδή φυλακισμένοι χωρίς να τους έχει απαγγελθεί καμία κατηγορία…
Ένας Παλαιστίνιος κρατούμενος μπορεί, σύμφωνα με την ισραηλινή «δικαιοσύνη», να ανακρίνεται χωρίς πρόσβαση σε δικηγόρο επί 60 μέρες. Αυτή η περίοδος μπορεί να παραταθεί για άλλες 75 ημέρες, αλλά δεν υπάρχει ανώτατο όριο για τη διαδικασία της ανάκρισης. Δηλαδή ένας άνθρωπος μπορεί να ανακρίνεται επ’ αόριστον! Οι ανακρίσεις περιλαμβάνουν και σκληρή, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση, σωματική και ψυχολογική. Οι απάνθρωπες μορφές βασανισμού περιλαμβάνουν ξυλοδαρμούς, δέσιμο των φυλακισμένων σε «θέσεις άγχους», ανακρίσεις που μπορεί να διαρκέσουν έως και 20 συνεχόμενες ώρες, στερήσεις ύπνου και άλλων βασικών αναγκών, απομόνωση και απειλές για τη ζωή της οικογένειας του κρατούμενου. Το «δημοκρατικό» Ισραήλ υπερασπίζεται, ωστόσο, αυτές τις μεθόδους ανάκρισης ως μέρος της μάχης ενάντια στην τρομοκρατία. Παρότι το 1999 το Ανώτατο Δικαστήριο απαγόρευσε τους βασανισμούς κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων, στην πράξη αυτή η απόφαση δεν αφορά τους Παλαιστίνιους κρατούμενους…
* Ο Λέιθ Αμπού Ζεγιάντ είναι διεθνής εκπρόσωπος της Ένωσης Υποστήριξης Φυλακισμένων και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Addameer στη Ραμάλα (www.addameer.org)
