Ένα βιβλίο που δεν θα καταλάβει κανείς από το νέο «Κόμμα της Τάξης».
«…Οι πρυτανικές αρχές επικαλούνται λόγους υγιεινής, αλλά και ασφάλειας του κτιρίου…».
Ο βουλευτής της Ν.Δ. Θανάσης Νάκος καταθέτοντας ερώτηση στη Βουλή σημείωσε πως «η χώρα μας είναι ξέφραγο αμπέλι, όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει», ενώ ο εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ, Κώστας Αϊβαλιώτης σχολίασε: «Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ’ ανέβει στο κρεβάτι… Τι άλλο, άραγε, θα δούμε… Ας καταλάβουν, επιτέλους, οι προστάτες όλων αυτών, ότι ήδη έχουν δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στη χώρα μας».
Η κυβερνητική ΠΑΣΠ έσπευσε να καταγγείλει όσους βοήθησαν τους μετανάστες να μπουν στο κτίριο της Νομικής… Η ΔΑΠ σε αγαστή σύμπνοια μαζί της…
«Έκπληξη» κι από το ΚΚΕ: «Αυτοί που οδήγησαν τους μετανάστες στο υπό ανακαίνιση παλιό κτίριο της Νομικής, με αυτή την ενέργεια δεν υπηρετούν τα δίκαια αιτήματα των μεταναστών-προσφύγων»(!)
Κι άλλη… έκπληξη(;) από τη Δημοκρατική Αριστερά που σε ανακοίνωσή της μιλά για «μια εντελώς αδιέξοδη και ανώφελη ενέργεια, η οποία το μόνο που καταφέρνει είναι να εγείρει συντηρητικά ανακλαστικά και να επαναφέρει με αρνητικό τρόπο το θέμα του ασύλου»…
Καμία έκπληξη που ο κατοχικός πρωθυπουργός βγαίνοντας από… δεξίωση έσπευσε να δηλώσει ότι «πρέπει να εφαρμοστούν οι νόμοι και να προστατευτεί το κράτος δικαίου και όλοι οι αρμόδιοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους».
Πλήρη κατάργηση του ασύλου, ζήτησε ο πρόεδρος της Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς. Από κοντά και η Ντόρα Μπακογιάννη…
Τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης βρήκαν την ευκαιρία να κραυγάσουν και πάλι για το πανεπιστημιακό άσυλο.
Η υπουργός Παρα-Παιδείας Άννα ΔΝΤπούλου, κουνά απειλητικά το δάχτυλό της και επί της ουσίας ζητά αστυνομική επέμβαση:
«…Η μετατροπή της Νομικής σε καταυλισμό μεταναστών είναι πέρα από τα όρια κάθε ανοχής. Οι πρυτανικές Αρχές οφείλουν ως έχουν, εκ του νόμου, να πάρουν την πρωτοβουλία, να υπερασπιστούν την ακαδημαϊκή λειτουργία. Οι νόμοι πρέπει να εφαρμοστούν με τη συνδρομή όλων των οργάνων της πολιτείας, ώστε να σταματήσει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση…». Μέρες χούντας ξανά…
…Και θα θυμηθώ εκείνο το πρωινό του 1979 που μπήκαμε στη Νομική και την καταλάβαμε… Τη Νομική-σύμβολο του αγώνα εναντίον της δικτατορίας. Προπύργιο του κινήματος των καταλήψεων…
…Όλοι αυτοί που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κρύβουν το γεγονός ότι το κτίριο αυτή τη στιγμή είναι άδειο και δεν γίνεται κανένα μάθημα. Καμιά «ακαδημαϊκή λειτουργία» δεν σταματά. Όμως, ούτε εδώ είναι το θέμα!
Διαβάζω το Ελντοράντο του Λοράν Γκοντέ… Εκεί όπου ο ήρωάς του, κυβερνήτης σκάφους του Λιμενικού κυνηγά «λαθρομετανάστες» στη θάλασσα της Νότιας Ιταλίας. Έρχεται, όμως, μια στιγμή που ο κόσμος του καταρρέει… Όταν έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με μία από τις βασανισμένες γυναίκες που οι σύγχρονοι δουλέμποροι έχουν στοιβάξει στα άθλια καράβια τους. Κρατά στην αγκαλιά της το νεκρό, πνιγμένο παιδί της και αρνείται να το αποχωριστεί.
Αργότερα θα ζητήσει από τον κυβερνήτη Πιράτσι ένα όπλο για να σκοτώσει τον δουλέμπορο. Θα της το δώσει…. Ο κυβερνήτης, σταδιακά, καταρρέει. Δεν αντέχει πια τη «βρόμικη» δουλειά. Απομονώνεται απ’ όλους. Αποφασίζει, τελικά, να κάνει ένα ταξίδι κάθαρσης. Πουλάει όλα του τα υπάρχοντα. Παίρνει μια βάρκα και ακολουθεί αντίστροφα το δρόμο των «λαθρομεταναστών».
Σιγά-σιγά θα βυθιστεί στην κόλαση, αφού ποτέ δεν αποκαλύπτει την ταυτότητά του. Θα βρεθεί εξαθλιωμένος σε κάποια χώρα της Βόρειας Αφρικής. Θα ζήσει μαζί με της Γης τους κολασμένους, θα μοιραστεί τη ζωή και την απελπισία τους… Στο τέλος θα βρει το θάνατο. Δεν μπορεί να μοιραστεί με τους νέους του συντρόφους το όνειρο του Ελντοράντο… Ξέρει πως δεν υπάρχει πουθενά αυτή η Γη όπου όλα είναι γλυκά, το χορτάρι άφθονο και τα δέντρα φορτωμένα φρούτα… όπου η ζωή κυλά σαν χάδι… Αυτός έχει ζήσει και την άλλη πλευρά. Γνωρίζει τι τους περιμένει…
Παράλληλα με το αντίστροφο ταξίδι του Κυβερνήτη, παρακολουθούμε και το πραγματικό ταξίδι προς τη «Γη της Επαγγελίας» ενός νεαρού μετανάστη, του Σουλεϊμάν, που ξεκινά από μια γειτονική χώρα της Λιβύης με σκοπό να φτάσει στις ακτές της Ευρώπης. Τίποτα δεν πάει καλά από την αρχή. Οι δουλέμποροι τον εκμεταλλεύονται, εξαθλιώνεται, καταφεύγει στη ζητιανιά και τις ληστείες για να επιβιώσει. Ζει το ανελέητο κυνηγητό των Αρχών. Οι ελπίδες του διαψεύδονται, όλη του η αισιοδοξία χάνεται μαζί με την ανθρωπιά του…
…Διαβάζω το Ελντοράντο και σκέφτομαι πως αντιμετωπίζονται αυτοί οι 250- 300 άνθρωποι που αγωνίζονται για την αξιοπρέπειά τους και για το δικαίωμα στη ζωή. Πως αντιμετωπίζονται αυτοί οι αγωνιστές φοιτητές και όλοι αυτοί που έπραξαν το αυτονόητο: Να ανοίξουν τις πόρτες του κλειστού κτιρίου -συμβόλου της Νομικής σε αυτούς που το έχουν ανάγκη…
Σκέφτομαι ακόμη τι ωραίο μάθημα ζωής θα ήταν να φορτώναμε σε μια βάρκα τη Διαμαντοπούλου, τον Παπανδρέου, τον Σαμαρά, τον Αϊβαλιώτη, τον Νάκο, τον Παπουτσή, τους συνδικαλιστές της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, τους μεγαλοδημοσιογράφους… Να έκαναν κι αυτοί το αντίστροφο ταξίδι του κυβερνήτη Πιράτσι… Να βρίσκονταν στην Αφρική, στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν… Να έπεφταν στα χέρια δουλεμπόρων…
…Μετά σκέφτομαι πως αυτά γίνονται μόνο στα μυθιστορήματα… Όλοι αυτοί που συγκροτούν τον συρφετό που γαβγίζει σήμερα εναντίον των μεταναστών, δυστυχώς δεν έχουν καμία απολύτως ελπίδα να γίνουν άνθρωποι…
* Το Ελντοράντο του Λοράν Γκοντέ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
