Συνέντευξη του Δημήτρη Καρατζιά, σκηνοθέτη του Τhe curing room στην Ειρήνη Βοσκάκη
Ο Δημήτρης Καρατζιάς είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης. Από το 2000 εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στον τηλεόραση και τα τελευταία χρόνια σαν σκηνοθέτης θεάτρου. Από το 2012 είναι συνιδιοκτήτης και έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια του Πολυχώρου Vault
Πείτε μας μερικά λόγια για την παράσταση Τhe curing room και τα συναισθήματα που θέλει να περάσει στον θεατή;
Το The curing room είναι ένα σκληρό και άκρως ρεαλιστικό αντιπολεμικό δράμα που δείχνει όλη την ανθρώπινη αποκτήνωση, όλη τη βαρβαρότητα του πολέμου, τα τρομακτικά εγκλήματα του Ναζισμού, τις κτηνωδίες του φασισμού και τις επιπτώσεις τους πάνω στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Ένας ύμνος κατά της βίας, κατά του πολέμου και υπέρ της ανθρώπινης ζωής. Επτά στρατιώτες εγκλωβίζονται στο κελάρι ενός μοναστηριού, με τα ελαττώματά τους, τις αξίες, τα πιστεύω, τα συναισθήματα τους και την βαθιά ελπίδα ότι κάποιος θα τους ελευθερώσει. Επτά άνδρες που αρνούνται να δεχτούν την μοίρα τους και παλεύουν με κάθε τρόπο για το ύψιστο αγαθό, που δεν είναι άλλο από την ίδια τους τη ζωή. Επτά κορμιά, που σπαράζουν από την πείνα, την δίψα, την ελπίδα που σταδιακά χάνεται, που μέρα με τη μέρα εξαλείφουν την ανθρωπιά τους και αποκτηνώνονται. Που σταδιακά απογυμνώνονται από κάθε συναίσθημα. Ή τουλάχιστον προσπαθούν. Αλλά ποτέ δεν καταφέρνουν να συντρίψουν εντελώς την ανθρώπινη φύση τους. Επτά άνθρωποι που δεν σταματάνε να κατακλύζονται από τις τύψεις, την αγωνία, την βαθιά λύπη, την απόγνωση για τις ίδιες τους τις πράξεις.
Υπάρχουν στοιχεία της παράστασης με τα οποία μπορεί να έρχεται αντιμέτωπος καθημερινά ένας άνθρωπος;
Μπορεί να μην ζούμε σε τόσο ακραίες καταστάσεις αλλά καθημερινά παλεύουμε και πολεμάμε με κάθε τρόπο να κρατήσουμε την δουλειά μας, την οικογένεια μας, την ίδια μας την αξιοπρέπεια. Ο ανταγωνισμός θρέφει την σκληρότητα, το άγχος παραμερίζει κάθε μας τρυφερότητα, ο φόβος κάθε μας γενναιοδωρία. Και δεν είναι καθόλου δύσκολο στην προσπάθεια σου να κρατήσεις όσα έχεις, να χάσεις το πιο σημαντικό. Την ανθρωπιά σου.
Τελικά ο αγώνας για επιβίωση μας κάνει να ξεχάσουμε την ανθρώπινη φύση μας ή μας απομακρύνει έστω και στιγμιαία από αυτήν;
Ο αγώνας για επιβίωση σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να μας απομακρύνει από την ανθρώπινη φύση μας. Τη συμπόνια, την καλοσύνη, τη δοτικότητα, την συγχώρεση, την αγάπη. Δυστυχώς όμως είναι τόσο μεγάλο το ένστικτο της επιβίωσης, τόσο αθέμιτος ο ανταγωνισμός και τόσο πολύ επικρατεί στην σημερινή κοινωνία το «ο θάνατος σου η ζωή μου» που η «ανθρωποφαγία» έχει εισβάλει στην καθημερινότητα μας με τον πιο βάναυσο τρόπο.
Μπορεί μία θεατρική παράσταση να αφυπνίσει το κοινό που την παρακολουθεί, με αποτέλεσμα ακόμα και να σκεφτεί διαφορετικά μετά από αυτήν;
Ο σκοπός μιας παράστασης, και ειδικά στις μέρες μας, πέρα από το να διασκεδάσει, πρέπει να είναι κι αυτός. Να αφυπνίσει τον θεατή, να τον προβληματίσει, να τον ενημερώσει, να του δώσει τροφή για σκέψη, για συζήτηση, για έρευνα. Είναι πολύ εύκολο να «ξεχάσουμε» και παραστάσεις σαν το The curing room έρχονται γι’ αυτό ακριβώς το λόγο. Να μας θυμίσουν τα λάθη που είμαστε έτοιμοι να ξανακάνουμε. Γιατί πια κανείς δεν είναι αθώος. Πόσο αθώοι μπορεί να είμαστε όταν προκαλούμε ή συμμετέχουμε σε πολέμους; Όταν εμείς είμαστε που ψηφίζουμε τους πολιτικούς μας και υποστηρίζουμε τις κυβερνήσεις μας; Με τον δικό μας τρόπο παίρνουμε άμεσα ή έμμεσα θέση σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Είμαστε πια συμμέτοχοι. Σε όλα. Ακόμα και με την αποχή μας, την αδιαφορία, την αδράνεια μας. Τα πάντα είναι μια πολιτική πράξη, μια πολιτική θέση. Οι απόψεις μας, οι φίλοι μας, ο τρόπος που ζούμε και κυρίως ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους μας και όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Υπάρχει σήμερα, παρά την πολυεπίπεδη κρίση (κοινωνική-πολιτική-οικονομική-ανθρωπιστική), συμμετοχή του κόσμου στις θεατρικές παραστάσεις; Θεωρείτε πως το θέατρο και συνολικά η τέχνη είναι ένας τρόπος να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα;
Πριν από την κρίση, πριν το 2009, ανέβαιναν 200 παραστάσεις τη σεζόν στην Αθήνα. Το 2012 έφτασαν τις 400. Και πέρσι ξεπέρασαν τις 1300. Υπάρχει πια μια θεατρική Άνοιξη στην Αθήνα. Το θέατρο έχει γίνει η μαζική διασκέδαση του κόσμου. Και είναι και φτηνή διασκέδαση πια. Με εισιτήρια από 5 έως 15 ευρώ, στις περισσότερες παραστάσεις. Όχι ότι το κοινό της Αθήνας μπορεί να στηρίξει μια τόσο μαζική παραγωγή θεατρικών παραστάσεων, αλλά ότι ο κόσμος έχει στραφεί στο θέατρο είναι ιδιαίτερα αισιόδοξο. Αισιόδοξο, ανακουφιστικό, αλλά και ανησυχητικό. Για την ψυχολογία των ίδιων των κατοίκων αυτής της πόλης, αυτής της χώρας. Ο κόσμος έχει τεράστια ανάγκη πια να δημιουργήσει, να ξεδώσει, να διασκεδάσει, να μαγευτεί, να γελάσει, να συγκινηθεί, να αφήσει τα προβλήματα του για λίγο στο σπίτι του. Γι’ αυτό έχει στραφεί στο θέατρο, γιατί το θέατρο, αλλά και όλες οι τέχνες, μας βοηθάνε είτε ως καλλιτέχνες, είτε ως δημιουργοί, είτε ως απλοί θεατές να ξεφύγουμε από τη σκληρή μας πραγματικότητα, έστω και για λίγο
Συντελεστές
Συγγραφέας: David Ian Lee
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικός χώρος: Γιώργος Λυντζέρης
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Αφίσα παράστασης: Σίμος Παπαναστασόπουλος
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Κατασκευή πτωμάτων: Μιχάλης Παπαδόπουλος
Διδασκαλία σκηνικής πάλης: Αλέξανδος Αχτάρ
Παραγωγή: Vault
Παίζουν: Νίκος Γκέλια, Στέλιος Καλαϊτζής, Μάνος Κανναβός, Παναγιώτης Μπρατάκος, θανάσης Πατριαρχέας, Βασίλης Τσιγκριστάρης, Στέλιος Ψαρουδάκης
Γενική είσοδος: 15€
Προπώληση: 12€
Φοιτητές/ Μαθητές / Σπουδαστές/ Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων/ ΑμΕΑ: 10€
Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) / Ατέλειες: 5€
Προπώληση: www.viva.gr
INFO
Η παράσταση The curing room, θα βρίσκεται στον Πολυχώρο Vault (Μελενίκου 26, Βοτανικός) μέχρι και την Κυριακή 9, κάθε Παρασκευή, Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 18:15.
