Καθοριστικός ο ρόλος του αμερικανικού παράγοντα
Φυσικά η μη πραγματοποίηση της πώλησης της ΔΕΠΑ δεν είναι μια κακή είδηση. Αυτή η στρατηγικής σημασίας για την ελληνική οικονομία εταιρία παραμένει, προς το παρόν, υπό δημόσιο έλεγχο. Η άρνηση των Ρώσων της GAZPROM να καταθέσουν προσφορά «τραυμάτισε» καίρια τον ίδιο τον κ. Σαμαρά και τη ρητορική τού success story, το οποίο θα πληγεί ακόμη περισσότερο αν, όπως αυτή τη στιγμή διαφαίνεται, υπάρξει εμπλοκή και στην ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ.
Από την άλλη, ο ΔΕΣΦΑ, η εταιρία που διαχειρίζεται το ελληνικό σύστημα φυσικού αερίου, φαίνεται να καταλήγει στην αζέρικη κρατική εταιρία SOCAR, στενά συνδεδεμένη με αμερικανικά συμφέροντα. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι η εκδίωξη των Ρώσων της GAZPROM από το διαγωνισμό για τη ΔΕΠΑ, μετά από παρέμβαση της Κομισιόν, επί της ουσίας αναδεικνύει την αμερικανική απαίτηση για ανάσχεση της ρωσικής ενεργειακής διείσδυσης στην Ευρώπη. Μια απαίτηση διατυπωμένη ρητά, επίσημα και δημόσια. Είναι πλέον η δεύτερη φορά που η αμερικανική πολιτική ανατρέπει ένα μεγάλο ρωσικό πρότζεκτ στην Ελλάδα, μετά τον αγωγό πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Και, βέβαια, το πόσο έντονο ήταν το ρωσικό ενδιαφέρον δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, όταν ο επικεφαλής της GAZPROM είχε έρθει δύο φορές στο Μαξίμου.
Επειδή τα ενεργειακά ζητήματα, όπως και οι εξοπλισμοί, είναι τα κατ’ εξοχήν πεδία όπου σε περίοδο ειρήνης αναδεικνύονται οι διεθνείς στρατηγικοί συσχετισμοί δύναμης, μπορούμε να πούμε ότι οι εξελίξεις στην υπόθεση της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ αποτελούν μια επιβεβαίωση ότι ο αμερικανικός παράγοντας συνεχίζει να διατηρεί πρωταγωνιστικό ρόλο στη χώρα μας, παρά την άνοδο της γερμανικής επιρροής, ενώ η ρωσική ισχύς παραμένει περιορισμένη – πράγμα άλλωστε που έδειξε και η περιπέτεια της Κύπρου.
Από εδώ προκύπτει ότι τελικά η γεωπολιτική αποτελεί θεμελιώδη ρυθμιστικό παράγοντα, πολύ πιο κρίσιμο από τη στενή οικονομική προσέγγιση. Βλέπουμε, πράγματι, για γεωπολιτικούς λόγους να ακυρώνεται μια ιδιωτικοποίηση με κρίσιμη σημασία για την εξέλιξη του τροϊκανού προγράμματος, τη στιγμή μάλιστα που η αναμενόμενη προσφορά των ρωσικής εταιρίας θα ήταν πολύ πάνω από το επίπεδο που είχε καθορίσει το ΤΑΙΠΕΔ.
«Αδυναμία προσέλκυσης αγοραστών»
Γιατί, άραγε, δεν ενδιαφέρθηκε ουσιαστικά κανείς άλλος για τη ΔΕΠΑ; Παρ’ ότι ουσιαστικά μιλάμε για ξεπούλημα! Τι άλλο δείχνει αυτό αν όχι το πόσο χαμηλά έχει πέσει η Ελλάδα, το πόσο δεν υπάρχουν προοπτικές, το πόσο θα συνεχιστεί η καταστροφή. Το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που το 2011 είχε αποτιμηθεί στα 50 δισ. έχει πλέον πέσει στα 15 δισ. και ούτε καν που φαίνεται αγοραστής… Αυτή και μόνο η διαπίστωση καταρρακώνει τα περί success story του κ. Σαμαρά αλλά και συνολικά του ελληνικού μεγαλοαστισμού. Ο ίδιος ο εντεταλμένος σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ Ανδρ. Ταπραντζής ήταν άκρως αποκαλυπτικός στη Βουλή: «Για να έχουμε αποκρατικοποιήσεις πρέπει εμείς μεν να πουλάμε αλλά να υπάρχουν και αυτοί που ενδιαφέρονται να αγοράσουν. Αυτό είναι το πρόβλημα στη χώρα σήμερα. Ό,τι υπάρχει αδυναμία προσέλκυσης αγοραστών, παρά τα περί ξεπουλήματος».
Παρεμπιπτόντως, με αφορμή αυτήν την αποτυχημένη ιδιωτικοποίηση ήρθε στη δημοσιότητα το μέγεθος της ληστείας που υφίσταται και στο ζήτημα του φυσικού αέριου ο ελληνικός λαός. Αφενός μάθαμε ότι η Ελλάδα προμηθεύεται από την GAZPROM το φυσικό αέριο σε τιμή 30% ακριβότερη σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Αφετέρου μάθαμε ότι οι μεγάλοι ιδιωτικοί επιχειρηματικοί όμιλοι, δηλαδή Μυτιληναίος, Βαρδινογιάννης, ΕΛΠΕ-Λάτσης και ΤΕΡΝΑ, οφείλουν στη ΔΕΠΑ περί τα 300 εκατ. ευρώ, μη πληρώνοντας τους λογαριασμούς του φυσικού αερίου. Ασύλληπτα πράγματα και τα δύο, στο περιθώριο της δημόσιας συζήτησης. Πόσο καλά τα έχει καταφέρει αυτό το διαβόητο «τρίγωνο της αμαρτίας» που καταδυναστεύει τη χώρα επί δεκαετίες !
Χ.Κ.
