του Μάριου Μαθιού Ιωσηφίδη
Η 24η Μαρτίου έχει ανακηρυχθεί από τη Σερβία «Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων της ΝΑΤΟϊκής επίθεσης». Στις 78 μέρες και νύχτες που ακολούθησαν την 24η Μαρτίου 1999, οι ΝΑΤΟϊκοί προκάλεσαν τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, τεράστια καταστροφή στις υποδομές, και εκτίναξη των επιθετικών μορφών καρκίνου λόγω της ρίψης βομβών και πυραύλων απεμπλουτισμένου ουρανίου. Επιπλέον, οι ΝΑΤΟϊκοί βομβάρδισαν την κινεζική πρεσβεία στο Βελιγράδι, το κτίριο της ραδιοτηλεόρασης, σχολεία, νοσοκομεία και συγκροτήματα κατοικιών. Φυσικά χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ ή οποιουδήποτε άλλου διεθνούς οργανισμού – πλην του… ΝΑΤΟ.
Η φετινή κεντρική τελετή πραγματοποιήθηκε στην πόλη Σόμπορ της Βοϊβοδίνας, με τη συμμετοχή του Σέρβου προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς και του προέδρου της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας Μίλοραντ Ντόντικ, αλλά και χιλιάδων απλών ανθρώπων. Ο Σέρβος Πατριάρχης Πορφύριος τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα, και δήλωσε: «Θα συγχωρήσουμε εάν και όσο μπορούμε, αλλά θα ξεχάσουμε μόνο εάν δεν υπάρχουμε πια». Ακολούθησε η ομιλία του Βούτσιτς, της οποίας παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα παρακάτω. Όσο για τον Ντόντικ, είπε μεταξύ άλλων στην ομιλία του:
«Σε ό,τι με αφορά, ούτε θα τους συγχωρήσουμε ούτε θα ξεχάσουμε ποτέ. Το ΝΑΤΟ μας επέλεξε ως πεδίο βολής, τα παιδιά μας πέθαναν με τρομερό τρόπο. Και μετά έρχονται και μας λένε να ξεχάσουμε και να προχωρήσουμε. Όμως ο σερβικός λαός δεν αποτελείται μόνο από εμάς τους ζωντανούς, αλλά και από τους νεκρούς, και από τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν ακόμη. Γι’ αυτό δεν θα ξεχάσουμε ποτέ! Η Ε.Ε. που μας στέλνει τελεσίγραφα δεν είναι η Ευρώπη στην οποία θέλουμε να πάμε».
Στιγμές της ομιλίας του Βούτσιτς
«24 χρόνια έχουν περάσει από την έναρξη της επίθεσης κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, και απόψε έχουμε συγκεντρωθεί εδώ περισσότεροι παρά ποτέ άλλοτε. Κάτι λέει αυτό… Το σύγχρονο διεθνές δίκαιο πέθανε πριν από 24 χρόνια. Τίποτα από όσα συμβαίνουν στον κόσμο δεν είναι χειρότερο από αυτό που έκαναν σε μια μικρή χώρα, της οποίας το μόνο λάθος ήταν ότι ήθελε να είναι ανεξάρτητη και ελεύθερη. Ως τέτοια, δεν άρεσε σε εκείνους που δημιούργησαν μια Νέα Τάξη Πραγμάτων το 1989-90, στην οποία μόνο αυτοί αποφάσιζαν για τα πάντα, ενώ οι “ανυπάκουοι” έπρεπε να τιμωρηθούν… Και όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν να πάρουν έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, σκέφτηκαν: Τι το χρειαζόμαστε το Συμβούλιο Ασφαλείας; Θα το κάνουμε μόνοι μας, είμαστε οι μεγαλύτεροι και ισχυρότεροι…
Χιλιάδες Σέρβοι πολίτες συμμετείχαν στην «Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων της ΝΑΤΟϊκής επίθεσης» στο Σόμπορ της Βοϊβοδίνας. Στη μικρή ένθετη φωτογραφία, ένας άλλος κόσμος: η Κοσοβάρα υπουργός Βιόσα Οσμάνι καταθέτει στεφάνι σε μνημείο του ΝΑΤΟ…
Ξερίζωσαν λοιπόν τμήματα της επικράτειάς μας, δολοφόνησαν 89 παιδιά μας, σκότωσαν 2.500 ανθρώπους, αμάχους, αστυνομικούς και στρατιώτες. Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να σκοτώσετε τους ανθρώπους μας; Πήγε ο Ράντοβαν Μέντιτς* στη Μασαχουσέτη ή στον Λίγηρα για να σκοτώσει κάποιον; Και τι νομίζετε, ότι έτσι μας δώσατε κάποιο μάθημα; Δεν λυγίσατε το σερβικό πνεύμα, ούτε θα το λυγίσετε ποτέ. Είστε έκπληκτοι που ακόμα υπάρχει ένα μικρό “προκλητικό” έθνος στην καρδιά της Ευρώπης… Στον 20ό αιώνα δεν υπήρξε πόλεμος που να μας έχει παρακάμψει. Δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει χάσει ένα παιδί. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να διατηρήσουμε την ειρήνη, αλλά χωρίς να παραδώσουμε την καρδιά ή το νου της χώρας και του λαού μας».
* Ο σημαιοφόρος Ράντοβαν Μέντιτς, υπεύθυνος συστήματος ραντάρ, ήταν ο πρώτος νεκρός της επίθεσης του ΝΑΤΟ.
