του Απόστολου Αποστολόπουλου
Μπορούμε να φανταστούμε ότι οι οπαδοί του Ομπάμα και της Κλίντον, όπως και μερικοί στην Ευρώπη, παρακαλούσαν μέρα-νύχτα τον Θεό να μπλέξει ο Τραμπ σε πολεμικές περιπέτειες με την Κορέα. Για να φανεί ότι αυτοί είναι αθώοι του αίματος και ο Τραμπ αιμοχαρής φιλοπόλεμος. Η εικασία περί προσευχών δεν είναι αυθαίρετη. Αυτός που φιλοτέχνησε την εικόνα του τρελού, απειλητικού για την Υπερδύναμη και την ειρήνη Κορεάτη ηγέτη, δεν ήταν ο Τραμπ. Ήταν η παρέα του Ομπάμα και της Κλίντον, αυτοί που παρουσιάζουν τέρας τον Πούτιν και «απαγορεύουν» στον Τραμπ να συνεννοηθεί με τη Ρωσία. Μια εικονική πραγματικότητα, η δήθεν επιθετική Β. Κορέα, αντιστοιχεί στην ξετσίπωτα ψευδή προπαγάνδα για τα ανύπαρκτα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ. Τώρα το Πεκίνο λέει, με ανακοίνωσή του, στους Αμερικάνους: «Εσείς δημιουργήσατε το πρόβλημα, εσείς να το λύσετε». Αν οι Αμερικανοί είχαν ζητήσει από τους Κινέζους να μεσολαβήσουν για συνομιλίες με τον Κορεάτη ηγέτη, το αίτημα απορρίφθηκε.
Οι ΗΠΑ παραμένουν εγκλωβισμένες
Ο Τραμπ παριστάνει ότι η διαμάχη είναι διμερής, Β. Κορέα εναντίον ΗΠΑ. Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ο Αμερικανός πρόεδρος φαινομενικά απείλησε αλλά, στην πραγματικότητα, έκλεισε ευσχήμως το θέμα λέγοντας ότι αν απειληθούμε θα τους εξαφανίσουμε. Εγκλωβισμένη σε περασμένα μεγαλεία η Υπερδύναμη νόμιζε ότι μπορούσε να εκφοβίσει παρακάμπτοντας το ότι με τον Κιμ συντάσσονται υποχρεωτικά η Κίνα και η Ρωσία. Διότι αν τον εγκατέλειπαν, θα έχαναν την εμπιστοσύνη των λαών τους που ξέρουν ότι κίνδυνος δεν είναι η μικρή Κορέα αλλά η Αυτοκρατορία. Ο Κιμ Γιονγκ Ουν υιοθέτησε τη στάση του Σαμψών: αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων. Στους αλλόφυλους φυσικά ανήκουν οι ΗΠΑ αλλά και η Κίνα με τη Ρωσία. Απειλώντας να γίνει ολοκαύτωμα ο Κιμ υποχρεώνει τις δύο τελευταίες να τον στηρίζουν. Αν Κίνα και Ρωσία εγκατέλειπαν την Κορέα, όλοι θα έβλεπαν δυο ηγεσίες δειλών και ανίκανων. Η Κίνα συνόψισε το ζήτημα: Αν, είπε, επιτεθεί η Β. Κορέα θα μείνουμε ουδέτεροι. Αν της επιτεθούν θα αντιδράσουμε με όλα τα μέσα. Ποιος δεν καταλαβαίνει;
Οι ΗΠΑ θέλουν να κυκλώσουν την Κίνα, όπως τη Ρωσία. Η αναταραχή περί την Κορέα τις διευκολύνει. Ήδη στην Ιαπωνία συζητούν επανεξοπλισμό της χώρας με ατομικά όπλα αν και το Σύνταγμα το απαγορεύει ρητά. Τέτοιες συζητήσεις γίνονται και στη Ν. Κορέα. Δεν είναι διόλου βέβαιο ωστόσο ότι οι Γιαπωνέζοι ξέχασαν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι και θα διακινδυνεύσουν επανάληψη της τραγωδίας.
Οι Ευρωπαίοι δεν δείχνουν να ανησυχούν.
Ο Γιούνγκερ μιλώντας για την «κατάσταση στην Ε.Ε» ασχολήθηκε με το εμπόριο και την αυτονομία της Ευρώπης, εννοείται έναντι των ΗΠΑ του Τραμπ. Είπε ότι «δεν είμαστε (οι Βρυξέλλες) αφελείς οπαδοί των ελεύθερων συναλλαγών». Δηλαδή, δεν θα μπαίνει ο καθένας στα χωράφια μας και στα προτεκτοράτα μας (όπως η Ελλάδα), να αγοράζει λιμάνια και ότι άλλο για να ανοίγει δρόμους, κι ας είναι για το καλύτερο μετάξι. Ποιο μετάξι; Για πετρέλαιο και αέριο, για χρήμα και εξουσία μιλάμε. Η παγκοσμιοποίηση, η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, να πάνε στον αγύριστο αν δεν μας ευνοούν, είπε εμμέσως αλλά σαφώς ο Γιούνγκερ. Κι έστειλε τους Κινέζους από κει που ήρθαν ή έτσι νόμιζε. Ο φίλος Γιούνγκερ εννοεί ότι λιμάνια, όπως της Θεσσαλονίκης, είναι ευρωπαϊκά και οι Κινέζοι δεν έχουν δικαιώματα. Αλλά υπονοεί ότι τα θαλάσσια σύνορα, π.χ. στους Φούρνους, είναι ελληνικά, οπότε η Τουρκία μπορεί να έχει λόγο…
Ερώτηση: Νομίζουν, ο Γιούνγκερ, οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο, ότι θα ανακόψουν τους Κινέζους επιβάλλοντας δικτατορία στους μικρούς Ευρωπαίους εταίρους; Αυτά τα κάνει η Αυτοκρατορία. Π.χ. οι Αμερικάνοι μας απαγορεύουν εξοπλισμούς από τη Ρωσία. Και όταν επιβάλλουν κυρώσεις στη Ρωσία που πλήττουν την ευρωπαϊκή και γερμανική οικονομία, το Βερολίνο κλαψουρίζει και ο Μακρόν ξεροκαταπίνει. Έτσι κάνει ο αφέντης και οι υποτελείς, με την ουρά στα σκέλια, μισούν αλλά σιωπούν.
Μια μικροσκοπική αριθμητικά αλλά πολύ ισχυρή ελίτ σε ΗΠΑ και Ε.Ε έχει συγκροτηθεί σε επιτελείο που κατέχει, ελέγχει και κατευθύνει την λειτουργία των δυτικών κρατών, ΜΜΕ, μυστικές υπηρεσίες, οικονομία και αθλητισμό. Κουμαντάρουν την κοινή γνώμη, εκλέγουν αλεξιπτωτιστές τύπου Μακρόν και επανεκλέγουν τη Μέρκελ. Μάχονται να υπερνικήσουν τις «εθνικιστικές» – πατριωτικές ελίτ στις μεγάλες χώρες, Ρωσία, Κίνα, Ινδία, ίσως Τουρκία, κ.λπ. με στρατηγική να συνενωθούν και να εκπληρώσουν την (ατελή) πρόβλεψη του Μαρξ στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο για το λαμπρό μέλλον της αστικής τάξης. Η «ανεθνική» ελίτ σε μια παγκόσμια κυβέρνηση.
Η Παγκοσμιοποιημένη ελίτ έκανε τρία λάθη
Όταν νικήθηκε η «κομμουνιστική» Ρωσία, η ελίτ των ΗΠΑ συμπεριφέρθηκε εθνικιστικά και αλαζονικά (όλοι μαζί αλλά εγώ ηγεμών). Νόμιζε ότι έφθασε στο «Τέλος της Ιστορίας», στη χιλιόχρονη επικράτησή της. Όπως οι ναζί ονειρεύονταν το χιλιόχρονο Ράιχ. Ο Πούτιν ανέτρεψε τις προβλέψεις τους και στάζουν μίσος και δηλητήριο.
Το δεύτερο λάθος είναι ότι η ίδια ελίτ έπληξε τον καλύτερο σύμμαχό της, την ανώτερη και μεσαία αστική τάξη ξεσηκώνοντας τον κόσμο. Και έτσι έχασε, έστω προσωρινά, τον απόλυτο έλεγχο της έδρας της, τις ΗΠΑ. Ο Τραμπ ανήκει σε αντίπαλη ομάδα, μίξη πληβείων και τμημάτων της ελίτ. Άγνωστο το αποτέλεσμα της σύγκρουσης.
Το τρίτο λάθος είναι ότι ηττάται στη Συρία. Πέρασε η εποχή που τραγουδούσαμε με ενθουσιασμό ότι πηγαίναμε στην Κορέα «να πνίξουμε τους κίτρινους στο αίμα για να μάθουν τι θα πει ελευθεριά». Το έμαθαν, δεν τους άρεσε και το επιστρέφουν.
