Του Δημήτρη Υφαντή. Όταν γράφονται αυτές οι γραμμές το «γαλατικό χωριό» της ΕΡΤ στέκει ακόμη απόρθητο.
Δεν είναι περίεργο; Τον Δεκαπενταύγουστο η Αθήνα ήταν μια έρημη πόλη. Οι περισσότεροι, έστω για ελάχιστες μέρες, δραπέτευσαν. Γιατί η κυβέρνηση δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία; Καψής και Κεδίκογλου από τα ιδιωτικά κανάλια συνεχώς κατήγγειλαν την ΠΟΣΠΕΡΤ και τον ΣΥΡΙΖΑ πως μπλοκάρουν με την κατάληψη στην Αγ. Παρασκευή την εκπομπή πλήρους προγράμματος της «ΔΤ» και τις προγραμματισμένες προσλήψεις. Απέμενε το επόμενο βήμα. Μια αιφνιδιαστική αστυνομική επιχείρηση τις μεταμεσονύχτιες ώρες, που θα «αποκάλυπτε» πως μια μειοψηφία συνδικαλιστών, ΣΥΡΙΖΑίων και… «εξωσχολικών» στερούσε επί μήνες το δικαίωμα του ελληνικού λαού για τη ΔΤ που του… αξίζει. Όμως αυτό το βήμα δεν έγινε. Γιατί;
Η κυβέρνηση ενώ επιβάλλει προληπτικές επιστρατεύσεις απέναντι σε ό,τι κινείται, σφραγίζει κοινωνικά στέκια και καταπατά το άσυλο στο Πολυτεχνείο προσάγοντας φοιτητές που κάνουν ανυποψίαστοι την εργασία τους, δεν είναι έκθετη όταν ανέχεται αυτή τη μείζονα «εστία ανομίας», την αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ; Κι επιτρέπει τη διαρκή εκπομπή ενός «παράνομου» ενημερωτικού πόλου με πανελλαδική δικτύωση και μαζικότατη εμβέλεια κόντρα στην κυβερνητική προπαγάνδα, βήμα για την κοινωνία που πλήττεται και αντιστέκεται.
Μία απάντηση μόνο αντέχει στη λογική. Οι κυβερνητικοί ιθύνοντες φοβούνται το «ατύχημα» της λαϊκής αφύπνισης από μια βίαιη επέμβαση στην ΕΡΤ και άρα επενδύουν επί του παρόντος σε μια υπολογιζόμενη «φυσιολογική» φθορά του εγχειρήματος. Έχει βάση η επιλογή τους. Άλλωστε, ήταν το ακαριαίο «μαύρο» που απείλησε να τινάξει στον αέρα την κυβέρνηση Σαμαρά. Όταν απλώνεται μαύρο σε όλη τη χώρα δεν είναι ώρα για αστόχαστα ρίσκα.
Και το ερώτημα αντιστρέφεται. Είναι λάθος η αίσθηση πως ούτε η Αριστερά ούτε η αγωνιστική πτέρυγα του συνδικαλιστικού κινήματος (πλεονασμός, καθώς πρόκειται μάλλον για ταυτόσημη ανθρωπογεωγραφία) έχουν ανταποκριθεί στην πρόκληση που σηματοδοτεί το «μαύρο στην ΕΡΤ – μαύρο στη χώρα»; Πώς αντιμετωπίζεται ο υπαρκτός κίνδυνος εκφυλισμού, αφού δεν αξιοποιείται η μοναδική ευκαιρία και δυνατότητα να αποτελέσει η ΕΡΤ τον πυρήνα και το εφαλτήριο ενός κύματος παλλαϊκού; Ο πολυπόθητος «ανένδοτος αγώνας» που με αφορμή την ΕΡΤ εξαγγέλθηκε, πώς οργανώνεται, πώς εξαπολύεται, πώς υποστηρίζεται; Οι δεσμεύσεις πως δεν αναγνωρίζεται η ΔΤ, ούτε οι απολύσεις και ότι η ΕΡΤ θα αποκατασταθεί ως ανασυγκροτημένος δημόσιος φορέας με όλους τους εργαζόμενους, παραπέμπουν στο άδηλο μετεκλογικό μέλλον.
Η κυβέρνηση ζυγίσει πλέον κάθε βήμα της. Προδίδει την αδυναμία της, ενώ ποντάρει στις εξόφθαλμες ανεπάρκειες του στρατοπέδου της αντίστασης. Δεν είναι περίεργο. Γιατί οι ανεπάρκειες εμμένουν, παρά το ότι βοούν. Δεν είναι περίεργο;
