Σε επίσχεση και στα δικαστήρια εργαζόμενοι της ΗΛΒΙΟΚΑΤ, που τους οφείλει μισθούς έως και έντεκα μηνών. Του Χρήστου Πραμαντιώτη
«Η ΗΛΒΙΟΚΑΤ ΑΒΕΕ είναι αναμφίβολα μία επιτυχημένη βιομηχανική μονάδα. Η επιτυχία της αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στην πρωτοβουλία, την αφοσίωση και την επαγγελματικότητα του προσωπικού και των συνεργατών της, οι οποίοι συμβάλλουν καθημερινά στην ισχυρή στρατηγική της τοποθέτηση».
Όχι, δεν κάνουμε διαφήμιση στην εταιρία, είναι ένα από τα κείμενα αυτοπαρουσίασης που δίνει η ΗΛΒΙΟΚΑΤ σε διάφορες ιστοσελίδες προβολής. Θα έλεγε κανείς ότι αυτή η εταιρία χρωστάει πολλά στους εργαζομένους της. Και αυτό είναι αληθές. Τους χρωστάει μέχρι και έντεκα μηνών μισθούς… ανταμοιβή για «την πρωτοβουλία, την αφοσίωση και την επαγγελματικότητα» που δείχνουν επί πολλά χρόνια.
Σήμερα, 23 από αυτούς τους εργαζόμενους βρίσκονται σε επίσχεση, ακολουθούν έναν δικαστικό αγώνα για να διασφαλίσουν τα δεδουλευμένα τους, προσπαθούν να γνωστοποιήσουν το θέμα και να πιέσουν όσο μπορούν για την αποπληρωμή και για να γυρίσουν πίσω στην εργασία τους, όπου όπως λένε έχουν δουλέψει πράγματι με πρωτοβουλία, αφοσίωση και επαγγελματικότητα, επί αρκετά χρόνια ο καθένας. Προσπαθώντας να αντιδράσουν στην απληρωσιά βρήκαν στο δρόμο τους την Κίνηση Αλληλεγγύης Εργαζομένων και Ανέργων «Δικαίωμα». Συζήτησαν, χρησιμοποίησαν τους δικηγόρους της Κίνησης, οργάνωσαν τη σκέψη και την κίνησή τους, κατάλαβαν περισσότερο τη δύναμή τους. Πήραν αλληλεγγύη και είναι έτοιμοι να δώσουν αλληλεγγύη σε άλλους εργαζόμενους ή άνεργους, όπως είπαν στον Δρόμο σε συνάντηση που είχαμε με μερικούς από τους εν επισχέσει εργαζομένους της εταιρίας.
Σημαντικά έργα και συμβόλαια
Η ΗΛΒΙΟΚΑΤ, με επικεφαλής τον Ν. Βάσιλα, δραστηριοποιείται στον τομέα της ηλεκτρονικής και του αυτοματισμού, ενώ επίσης στις δραστηριότητές της περιλαμβάνονται η εμπορία, ενoικίαση εξοπλισμού αλλά και η τεχνική υποστήριξη στις εταιρίες με τις οποίες συνεργάζεται. Είχε αναλάβει τα Ολυμπιακά Έργα του 2004, ενώ σήμερα έχει σταθερά συμβόλαια με σημαντικές εταιρίες, όπως η Wind και η Cosmote, αλλά και συνεργασίες με το εξωτερικό. Παρ’ όλα αυτά, τον περασμένο Σεπτέμβριο έθεσε το προσωπικό της σε εκ περιτροπής εργασία τριών ημερών εβδομαδιαίως (εκτός από όσους εργάζονται στα κέντρα των συνεργατών, όπως η Wind, αφού εκεί δουλεύουν βάρδιες και δεν στέκει εκ περιτροπής εργασία), και βέβαια τα χρεωστούμενα χρεωστούμενα.
Όπως λένε οι συνομιλητές μας, οι εργαζόμενοι στην ΗΛΒΙΟΚΑΤ για άλλη μία φορά αποδέχτηκαν με την εκ περιτροπής εργασία «να βάλουν πλάτη» για να βοηθήσουν: «Έτσι κάναμε για πολύ καιρό, αλλά το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι γίνεται με τα οικονομικά της επιχείρησης ή αν έχει πρόβλημα ρευστότητας, όμως πώς μπορείς να δουλεύεις αν δεν πληρώνεσαι; Δεν είμαστε γιοι και κόρες του Βαρδινογιάννη, δεν δουλεύουμε από χόμπι. Οι περισσότεροι δεν έχουμε ούτε τη βενζίνη για να πάμε στην εργασία μας στη Νέα Κηφισιά. Είναι ακόμη μεγαλύτερο το μαρτύριο για τους συναδέλφους που έχουν παιδιά, χρωστάνε σε δάνεια, εφορία, ενοίκιο. Υπάρχουν πολλά προσωπικά δράματα πίσω από την ιστορία αυτή. Μερικοί συνάδελφοι βρέθηκαν με διαλυμένη οικογένεια ως συνέπεια όλων αυτών…».
Εργοδοτικό σχέδιο
Η επίσχεση εργασίας ήταν λοιπόν μια αναγκαστική επιλογή για τους 23 εργαζομένους που προχώρησαν σε αυτήν. Απομένουν περίπου 30 ακόμη, που δεν το έχουν πάρει απόφαση και εξακολουθούν να σφίγγουν τα δόντια. «Υπάρχει φόβος ότι θα χάσουν οριστικά τα λεφτά τους, ότι δεν θα ξαναβρούν δουλειά έτσι όπως είναι σήμερα η κατάσταση». Οι συνομιλητές μας πάντως αφήνουν ανοικτό και το ενδεχόμενο να μη χρωστά η εταιρία σε όλους τα ίδια, σε μερικούς δηλαδή να χρωστάει λιγότερα, επιχειρώντας ίσως να τους διασπάσει σε «ευνοημένους» και μη. Επιπλέον, αναρωτιούνται αν υπήρχε από την αρχή σχέδιο του εργοδότη να τους ωθήσει σε παραίτηση μέσω αυτού του τρόπου προκειμένου να χρησιμοποιήσει φθηνότερες… λύσεις.
Και τώρα τι ακολουθεί; «Ενώ περιμένουμε την απόφαση του πρώτου δικαστηρίου που έγινε για την υπόθεσή μας, έχουμε μιλήσει με το σωματείο εργαζομένων της Wind και μας έχουν υποστηρίξει. Θα κάνουμε το ίδιο και με τα σωματεία σε Cosmote και Vodafone, που είναι επίσης βασικές εταιρίες που συνεργάζονται με την ΗΛΒΙΟΚΑΤ.
Θα ζητήσουμε και τη δική τους υποστήριξη. Στόχος μας είναι να δημοσιοποιήσουμε το πρόβλημα» λένε οι συνομιλητές μας, που όμως πολλές φορές κατά τη συζήτηση σημείωναν ότι «αυτό που θέλουμε είναι τα δεδουλευμένα μας. Να ζήσουμε. Δεν θέλουμε να κλείσουμε την εταιρία. Θέλουμε να απεμπλακούμε για να ξαναδουλέψουμε εκεί».
Η αλυσίδα της αλληλεγγύης
Αναπόφευκτα, η συζήτηση με τους εν επισχέσει εργαζόμενους της ΗΛΒΙΟΚΑΤ πηγαίνει και σε πιο γενικά ζητήματα. «Υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που τους οφείλονται δεδουλευμένα μηνών. Η Πολιτεία αδιαφορεί για το θέμα, δεν κάνει τίποτε για να βάλει ένα φρένο. Ο εργαζόμενος δεν βλέπει φως από κάπου. Εάν δεν είχαμε την βοήθεια της Κίνησης “Δικαίωμα” ώστε να μας προτείνουν μια κατεύθυνση, τι μπορούμε να κάνουμε, πώς μπορούμε να κινηθούμε, δεν θα ξέραμε τι να κάνουμε. Όταν ένας εργαζόμενος δουλεύει από δεκαπέντε-δεκαέξι χρονών και ξαφνικά στα τριάντα πέντε βρίσκεται χωρίς δουλειά, είναι καταθλιπτικό. Σοκ. Αν έχεις ανθρώπους να σου μιλήσουν και να σου δείξουν ένα δρόμο, ότι δεν είσαι μόνος σου, είμαστε παρέα, αυτό είναι πάνω απ’ όλα για μένα. Και από τα σωματεία δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά. Έχουν τραβήξει την κομματική ρότα. Δεν βλέπουν ότι το νούμερο ένα είναι ο εργαζόμενος, κι όχι το κόμμα τους. Βλέπεις καταρχήν ότι κατεβαίνουνε σε απεργία: τη μια μέρα το ένα σωματείο, την άλλη μέρα άλλοι. Δεν υπάρχει συνεργασία για απλά και στοιχειώδη πράγματα. Δεν είναι δυνατόν, σήμερα εγώ, αύριο εσύ μόνος σου. Για ποιο λόγο; Έπρεπε όλοι να είναι μαζί. Εγώ είμαι απλήρωτος, του διπλανού του έχει πάει ο μισθός στον πάτο. Κι αυτός με τι συνθήκες δουλεύει; Είναι συγκοινωνούντα δοχεία το πράγμα. Στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Όλοι πρέπει να είμαστε μαζί και να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας ο ένας στον άλλο. Έτσι ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος. Εμείς βοηθηθήκαμε πολύ στις σκέψεις και στις κινήσεις που κάναμε. Με τη σειρά μας θα βοηθήσουμε άλλους κι έτσι θα γίνει μια αλυσίδα».
