Αριστερές μοναδικότητες

Της Αριάδνης Αλαβάνου.

Διαβάζουμε στο Ριζοσπάστη (22/10) μια καταιγιστική κριτική για τη θέση της Ελεύθερης Αττικής (αντίσταση στο Μνημόνιο, στα τελεσίγραφα της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, στις αντεργατικές πολιτικές) ως θέση διαχειριστική, που δεν «συγκρούεται με τη στρατηγική του κεφαλαίου».

Αλέκος Αλαβάνος: Ο αντι-Δεκέμβρης που ζούμε, ζητά την ουσιαστική συμμετοχή της νεολαίας!

Στα πλαίσια των προεκλογικών συζητήσεων διοργανώθηκε χωρίς πολλές επισημότητες μια συνάντηση νέων με τον Αλέκο Αλαβάνο στον πολυχώρο πολιτισμού «Ρουφ». Εκεί σε ένα απλό και εγκάρδιο κλίμα, νέοι και νέες  άκουσαν τον Αλέκο Αλαβάνο και έκαναν ερωτήσεις για πολλά ζητήματα και κυρίως για πράγματα που υποστηρίζει η «Ελεύθερη Αττική» και φαίνονται ίσως απλώς «εντυπωσιακά», όπως το «θα μπούμε στη φυλακή για βρουν δουλειά οι νέοι», αλλά στην πραγματικότητα προβάλλουν μια αντίληψη για το ρόλο των αριστερών σε χώρους όπως η περιφέρεια, ώστε να μην καταλήξουν υπαλληλίσκοι της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά να εκφράσουν τη δυναμική των κινημάτων.

Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη…

Της Τζίνας Πολίτη *.

Η ευφυέστατη, επικοινωνιακή καραμέλα περί της «επάρατης» Δεξιάς που εισήγαγε στη μεταπολιτευτική κονίστρα ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, προκειμένου να υφαρπάξει τις ψήφους της τραυματισμένης κομμουνιστικής ψυχής, εξακολούθησε να πιπιλίζεται διαχρονικά από το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και στις μέρες μας.

Αντικυβερνητικός αγών

Προϋπόθεση για έναν αποτελεσματικό αντιμνημονιακό αγώνα, ή πλάι σε αυτόν, είναι να υπάρχει και ένας συνεπής αντικυβερνητικός αγώνας. Με την έννοια πως κάποια κυβέρνηση νομοθετεί, ψηφίζει αποφασίζει, παραδίδει, ξεπουλά, εκπροσωπεί κ.λπ. Αφού, λοιπόν, πολλοί σήμερα δηλώνουν «αντιμνημονιακοί» ας δούμε πόσο αντικυβερνητικοί είναι:

Πρωθυπουργικό φιάσκο σε διακαναλική μετάδοση

Όποια και αν είναι η ερώτηση, η απάντηση είναι αγορές…

Πολύ διαπραγμάτευση έπεσε μεταξύ καναλαρχών και Μαξίμου για τη μέρα μετάδοσης. Τη Δευτέρα το Mega είχε στο πρόγραμμά του το δακρύβρεχτο Νησί, την Τρίτη, πάλι, στον Alpha ο ξεκαρδιστικός Λαζόπουλος. Πού να το φανταστούν ότι ο Γ. Παπανδρέου θα πρόσφερε για πάνω από δύο ώρες, σε όσους είχαν το κουράγιο φυσικά, μία ανεπανάληπτη παράσταση.

Ξεπέρασε κάθε όριο ο προκλητικά αμειβόμενος Προβόπουλος

Ασυδοσία έχει πλέον καταλάβει τους διάφορους διαχειριστές του συστήματος που έχουν το θράσος να προτείνουν συνεχώς και πιο σκληρά μέτρα. Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, παχυλά μισθοδοτούμενος ο ίδιος, ζητά τη λήψη μέτρων για τα οποία κανονικά θα έπρεπε να ντρέπεται και μόνο που τα εκστομίζει.

Για ποιον είναι τελικά φόβητρο οι εκλογές

Τoυ Κώστα Ανδριανόπουλου.

Ο Παπανδρέου παραδέχτηκε πλέον πως οι αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν κεφαλαιώδη πολιτική σημασία. Ότι θα κρίνουν την πολιτική κυριαρχία, τη δυνατότητα, δηλαδή, της κυβέρνησης να διαχειρίζεται απρόσκοπτα τις τύχες της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ δεν μετατόπισε απλώς την αντιπαράθεση, άλλαξε το εκλογικό του σχέδιο.

editorial: Είτε τελεσίγραφο, είτε παράδοση, να φύγει μια ώρα νωρίτερα!

Ο νέος κυνικός εκβιασμός που τόλμησε να κάνει ο Παπανδρέου με τη διακαναλική και ολόκληρο το μηχανισμό που διαθέτει, μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους:

Γιατί βιάζονται να προχωρήσουν ακόμα μια «μεταρρύθμιση»

Της Γιάννας Γιαννουλοπούλου.

Εάν βρισκόμασταν ενώπιον των συνηθισμένων πρακτικών των υπουργείων Παιδείας της μεταπολίτευσης, θα αντιμετωπίζαμε τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού και της Υπουργού Παιδείας για τις αλλαγές στα πανεπιστήμια ως «μια ακόμη μεταρρύθμιση», η οποία έρχεται μόλις τρεισήμισι χρόνια μετά την προηγούμενη της Γιαννάκου.

Και τώρα, ποιοι θα αποτρέψουν την οριστική κατεδάφιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου;

Του Λάζαρου Απέκη.

Μετά την εργασία, οι κανίβαλοι του «εκσυγχρονισμού» θέλουν να κάνουν «ανταγωνιστική» και την ανώτατη εκπαίδευση. Η κυβέρνηση, ενεργώντας σαν κοινοβουλευτική χούντα επεκτείνει και στην Ανώτατη Εκπαίδευση τον κοινωνικό πόλεμο που διεξάγει κατά των εργαζομένων, των νέων, του λαού, για λογαριασμό της εγχώριας και παγκόσμιας ληστρικής καπιταλιστικής τάξης.