editorial

Οι διεθνείς οργανισμοί είχαν μηνύσει ότι το 2011 θα είναι χρονιά εξεγέρσεων στις ανεπτυγμένες χώρες, λόγω της κρίσης. Και ήδη, καταχείμωνο, προάγγελοι της άνοιξης, σαν χελιδόνια, σε όλες της χώρες σκάνε σκόρπια αλλά με αυξανόμενο ρυθμό τα κύματα της λαϊκής οργής των εργαζομένων και της νεολαίας.

Κατά καιρούς πέφτουν ορισμένες «ντουφεκιές» στον αέρα και μετά όλοι ωθούνται σε άτακτη συμμόρφωση προς τους ισχυρούς. Λέγεται από τα πλέον επίσημα χείλη ότι η εκτόξευση του χρέους και η πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ήταν γνωστή σε Γαλλία και Γερμανία εδώ και 10 χρόνια, αλλά επειδή ‘κονομούσαν οι τράπεζες και οι πολυεθνικές τους δεν έκαναν τίποτα.

Αύριο ολοκληρώνεται η δεύτερη φάση των αυτοδιοικητικών εκλογών, ενώ τα πολλαπλά μηνύματα ήδη έχουν αποσταλεί σε όλους τους αποδέκτες.

Παρόλο που η ψήφος της 7ης Νοεμβρίου έχει βαρύνουσα σημασία για τις εξελίξεις, υπάρχουν ήδη μερικές βεβαιότητες που απλά θα υπογραμμίσει το αποτέλεσμα των καλπών ή θα φανούν πιο καθαρά με το πέρας των εκλογικών διαδικασιών.

Ο νέος κυνικός εκβιασμός που τόλμησε να κάνει ο Παπανδρέου με τη διακαναλική και ολόκληρο το μηχανισμό που διαθέτει, μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους:

Η έκφραση «Κυλώνειο άγος» χρησιμοποιείται για κάθε πράξη που μπορεί να επισύρει ντροπή σε πόλη ή κράτος. Έχει την ιστορία της όταν κατέσφαξαν όσους είχαν καταφύγει στο ιερό της Ακρόπολης, όπου υπήρχε άσυλο, και έτσι μια κατάρα έπληξε για χρόνια την Αθήνα. Το «Κυλώνειο άγος» ξανάρθε στην επικαιρότητα με την εικόνα των ΜΑΤ που, στην είσοδο της Ακρόπολης, ψέκασαν και έδειραν απεργούς συμβασιούχους που για 22 μήνες είναι απλήρωτοι και κινδυνεύουν να πεταχτούν στο δρόμο με το νόμο του Ραγκούση.

Σε λιγότερο από ένα μήνα θα διεξαχθούν αυτοδιοικητικές εκλογές. Οι κυβερνώντες συμπεριφέρονται φυσιολογικά, δηλαδή παίρνουν υπόψη τους ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο. Το ίδιο και τα οικονομικά κέντρα και οι επιτελείς της τρόικας.

Εμβρόντητοι παρακολουθήσαμε το πρώτο ντιμπέιτ των υποψήφιων περιφερειαρχών Αττικής, στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου. Όλοι οι υποψήφιοι δήλωσαν πως είναι ενάντια στο Μνημόνιο και ανέδειξαν ως, περίπου, ιδανικό τον «αντιμνημονιακό αγώνα».

Στο λόγο του στην έκθεση της Θεσσαλονίκης ο Γ. Παπανδρέου θέλησε να λανσάρει το σύνθημα «Ναι, γίνεται» σε άπταιστη μετάφραση του ομπαμικού συνθήματος «yes, we can». Βεβαίως, κατά τον πρωθυπουργό «ναι, γίνεται» να βγούμε από την δύσκολη θέση, μόνο αν εφαρμόσουμε ότι οι μαθητευόμενοι μάγοι της κυβέρνησής του σχεδιάσουν, εξαγγείλουν, απαιτήσουν. «Ναι, γίνεται» κατά τον Γ. Παπανδρέου να μην χρεοκοπήσει η χώρα, μόνο αν εφαρμόζουμε πειθήνια ότι διατάξει η τρόικα. «Ναι, γίνεται» να βουλιάξει η κοινωνία, να διαλυθεί και να κατακερματιστεί ο κοινωνικός ιστός και η όποια αλληλεγγύη για να έχουν κέρδη οι τράπεζες, να πληρώνονται κανονικά (δηλαδή όχι διπλά, τριπλά αλλά στο πολλαπλάσιο) οι δανειστές, να ξεπουλιέται το δημόσιο και να υποθηκεύεται το μέλλον.