πολιτισμός

«Συνεργάζομαι με έναν άνθρωπο που πλημμυρίζει από μουσικές ικανότητες και ευαισθησία». Συνέντευξη του Μανώλη Μητσιά στον Στέλιο Ελληνιάδη.

Ο Μανώλης Μητσιάς έχει ένα καταπληκτικό προσωπικό ρεπερτόριο. Όχι τυχαία, συνειδητά. Αναγνωρίστηκε νωρίς από δύο μεγαθήρια της ελληνικής δισκογραφίας, τον Αλέκο Πατσιφά και τον Τάκη Β. Λαμπρόπουλο, και υπηρέτησε με σεβασμό και πιστότητα τον Μούτση, τον Χατζιδάκι και πολλούς άλλους κορυφαίους δημιουργούς. Δεν ενέδωσε στις σειρήνες. Του λείπει ο Νίκος Γκάτσος. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, συνεχίζει. Είναι απογοητευμένος από την τροπή των πραγμάτων, αλλά ελπίζει, καθώς όπως λέει:
«Συνήθως οι άνθρωποι του τραγουδιού εμπνέονται από τα δύσκολα, σε δύσκολες εποχές. Δεν είναι ευχής έργο αυτό που λέω, αλλά από την καλοπέραση δεν εμπνεύστηκε κανείς».

Μαζεύτηκαν στη Σύγκλητο τα γεροντάκια
ιστορικές να πάρουν πάλι αποφάσεις.

Για το ποιοι τούτη τη φορά θα κουβαλούσαν
το φέρετρο στο Μαυσωλείο
και ποιος θα ’ταν ο πρώτος τελετάρχης.

Τι ’ναι τα πτώματα που κυβερνούν τη Ρώμη
με τα παλιά μύρα που τα πασάλειψαν
με τα φρέσκα κραγιόνια που τα ’χουν βάψει.

Κι οι αποφάσεις της Σύγκλητος είναι νόμοι
χρυσοί κανόνες και σαΐνια που ξεσκίζουν
την Αυτοκρατορία απ’ άκρη σ’ άκρη.

Γιατί αυτά που κανοναρχούν τα γεροντάκια
τα υπερψηφίζουν πάντα πεθαμένοι.

(Κ. Π. Έτος 2735 από Κτήσεως Ρώμης)

Συνέντευξη στον Σταμάτη Μαυροειδή.

Συναντήσαμε το Δήμο Αβδελιώδη στο στούντιο Λήδρα της οδού Κέκροπος στην Πλάκα, όπου κάθε Πέμπτη και Παρασκευή παρουσιάζει την πολύ ενδιαφέρουσα θεατρική διασκευή στο έργο του Γεωργίου Βιζυηνού «Το μόνο της ζωής του ταξείδιον», ένα από τα μνημειώδη κείμενα, που μαζί με τα υπόλοιπα διηγήματα του Βιζυηνού, εάν έλειπαν από τα Ελληνικά γράμματα, μόνο τότε θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε τη συγκλονιστική τους αξία. Ευτυχώς όμως δεν λείπει, και δεύτερη φορά ευτυχώς που υπάρχουν αθόρυβοι δημιουργοί σαν τον Αβδελιώδη, οι οποίοι φέρνουν το λόγο τέτοιων κειμένων στο ζοφερό σκηνικό των ημερών.

Συνέντευξη στον Κώστα Στοφόρο.
Ένα καινούργιο μυθιστόρημα, το Φετίχ του Βαγγέλη Μπέκα, ενισχύει την άποψη που έχω αρχίσει να διαμορφώνω, τελευταία, ότι η σημερινή συγκυρία φαίνεται πως έχει δημιουργήσει μια καλλιτεχνική αφύπνιση.