πολιτισμός

Την προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκα στη Λαϊκή Συνέλευση της Πλατείας Χαλανδρίου. Πρέπει να πω ότι σε τριάντα χρόνια δράσης στην περιοχή ήταν από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις που είδα ποτέ. Πλήθος κόσμου όλων των ηλικιών και αποχρώσεων. Ποικίλες και οι τοποθετήσεις. Οι ομιλητές έπαιρναν ένα χαρτάκι με αριθμό και η σειρά έβγαινε με κλήρωση. Μπορούσε ο καθένας να κάνει προτάσεις και να τις θέσει σε ψηφοφορία…

Την Πέμπτη το απόγευμα οι καλλιτέχνες έκαναν τη δική τους αρχή: Με προαπαιτούμενο την αξιοπρέπεια βγήκαν στους δρόμους για να ζητήσουν την ανατροπή του Μνημονίου. Με μια ευφάνταστη και εξαιρετικά συγκινητική διαδήλωση - δρώμενο όρθωσαν ένα ιδιότυπο πολιτικό και αισθητικό «όχι» απέναντι στην αιχμαλωσία των πειρατικών χρηματιστηριακών οίκων που αξιολογούν το παρόν και υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας.

Οδηγός για τις δωρεάν εκδηλώσεις της Αθήνας

Η περιποιημένη αμερικανιά που ανέτρεψε τις προβλέψεις

Αν τα σύμβολα πεθάνουν, πεθαίνει κι ο άνθρωπος, έχει πει ο Ρολάν Μπαρτ. Και η Ακαδημία Πλάτωνος, ο τόπος όπου λειτούργησε υποδειγματικά το πρώτο ελεύθερο και δωρεάν πανεπιστήμιο του κόσμου, εκεί όπου περπάτησε και δίδαξε ο κορυφαίος φιλόσοφος, είναι σύμβολο – ή, τουλάχιστον, θα έπρεπε να είναι. Όμως όχι. Για τη σημερινή πολιτεία και τους νέους «φιλοσόφους» της, τουτέστιν τους πολιτικούς και δημοτικούς άντρες που ασκούν εξουσία, καθώς και τα αδηφάγα συμφέροντα της κερδοσκοπίας, που τους συνδράμουν με το αζημίωτο, δεν υπάρχει η έννοια «τόπος», δεν υπάρχει δημόσιος χώρος, παρά μόνο εάν αυτός είναι αποδοτικός και εκμεταλλεύσιμος.

«Το αυθεντικό» Χ. Τζαίημς

Εκδόσεις Κίχλη 2009 σελ.125