πολιτική

Τoυ Κώστα Ανδριανόπουλου.

Η πολιτική συγκυρία του φθινοπώρου διαφέρει απ’ αυτήν της άνοιξης. Οι οργισμένες μαχητικές κινητοποιήσεις δεν εξασφάλισαν τη συνέχειά τους. Το κίνημα αναδιπλώθηκε και υποβιβάστηκε σε κοινή γνώμη, η οποία όμως δεν είναι ταυτόσημη με την περιθωριοποίηση, την ιδιωτεία και την άκριτη αποδοχή του κυβερνητισμού.

Το διευθυντήριο των Βρυξελλών, τα υπερκέρδη των μονοπωλίων και η «ελληνική κρίση». Του Δημήτρη Υφαντή.

Δήλωση του Ολιβιέ Μπεζανσενό, εκπροσώπου του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος Γαλλίας (ΝΡΑ)

Πολλές εικόνες το τελευταίο διάστημα δείχνουν αυτό που πραγματικά έχει εγκαθιδρυθεί ως κυβέρνηση στη χώρα: μια χούντα, που βασίζει την ύπαρξή της στις πλάτες της ΕΕ, του ΔΝΤ και των spreads, ως άλλη κυβέρνηση Τσολάκογλου. Η εικόνα της μπότας των ΜΑΤ μέσα στην Ακρόπολη, όμως, ίσως είναι η πιο ανατριχιαστική.

Tου Λευτέρη Ριζά.

Η «οικονομική κρίση» στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία –ή, όπως πολλοί λένε, «η εξάντληση του οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης» της χώρας- αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση για το γιατί και πώς επιβλήθηκε αυτό το «μοντέλο», γιατί «εξαντλήθηκε», για το ποιοι ευθύνονται για όλα αυτά. Είναι απαραίτητη γιατί, πρώτα απ’ όλα, θα βοηθήσει τις υποτελείς τάξεις -κι όχι απλά υπεξούσιες- να κατανοήσουν όχι μόνο ποιοι ευθύνονται γι’ αυτή την κατάσταση, αλλά και ποιοι μπορούν να συσπειρώσουν τον εργαζόμενο λαό, ώστε με αγώνες, φυσικά, να αλλάξει την πορεία αυτού του τόπου.