πολιτική

Του Χρήστου Ρουμπάνη.

Η επιλογή του Τομάζο Παντόα Σκιόπα δεν είναι μια κίνηση τυχαία και εκτός των προγραμματισμένων και πραγματοποιούμενων επιλογών της ομάδας του Γιώργου Παπανδρέου. Όλο και συχνότερα, σε όλο και πιο επιτελικές θέσεις προωθούνται άνθρωποι και πρόσωπα-κλειδιά της σύγχρονης χρηματιστικής ελίτ και των οργανισμών που την αποτελούν.

Της Ελένης Πορτάλιου.

Μόλις τρεις μήνες μετά τον «σεισμό» του Μνημονίου και οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η κυβέρνηση, βέβαια, διαθέτει το προνόμιο να κατεδαφίζει, ενώ η κοινωνία έχει να χτίσει αναχώματα, πράγμα πιο χρονοβόρο. Το πεδίο των αντιθέσεων έχει γενικευτεί και πλέον η καθημερινότητα περιγράφεται μόνον σε ορολογία πολεμική: Σενάρια και διαρροές, ξένοι απεσταλμένοι, κρατική προπαγάνδα, βομβαρδισμός με νομοσχέδια, στοχοποίηση ενόχων, μετά διάλογος (κάτι σαν τελευταία επιθυμία) και προσχηματικές διαπραγματεύσεις, μηχανορραφίες, λοιδορία του αντιπάλου και τελικά επιστράτευση, η σκληρή, αλλά πάντα αναγκαία εκκαθάριση των εχθρών, προς παραδειγματισμό και των υπολοίπων. Με διαδοχικές στοχευμένες κινήσεις απέναντι σε κάθε κοινωνική ομάδα, το χρήμα μαζεύεται και ρέει εκεί που πρέπει, ενώ τα ολιγο-μονοπωλιακά προνόμια νομοθετούνται και εξασφαλίζονται.

Της Δέσποινας Σπανού.

Με την απογραφή, ξαναήρθε στην επικαιρότητα το ζήτημα του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων συνδεδεμένο με τις αντίστοιχες κυβερνητικές σκοπιμότητες.

Περικοπές για όλους, πλην τραπεζιτών που φιλοδωρούνται με άλλα 25 δισ. ευρώ

Μυστικά και ψέματα πίσω από τα στοιχεία για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, το μέγεθος του κράτους και τη δίψα της τρόικας για απολύσεις. Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.